“ในความว่างเปล่า”

    ถ้าไม่มีอะไรในความว่างเปล่า
    มันคงจะมืด เงียบ และเยียบเย็น

    เพราะมันมีอะไรในความว่างเปล่า
    มันจึงวุ่นวาย
    มีเกิด...มีตาย
    มีทั้งมืดและสว่าง
    อึกทึกและเงียบงัน
    รุ่มร้อนและเหน็บหนาว...
    มีทั้งเล็กน้อย ปานกลางและมากมาย
    มีทั้งมีและไม่มี...

    หรือเพราะมีสิ่งที่เรียกว่า ‘โลก’ใบนี้
    จึงมี ‘เรา’มาสร้างความวุ่นวาย
    สร้างได้ทั้งเรื่องเล็ก...เรื่องใหญ่
    ตั้งแต่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าจนใหญ่กว่าจักรวาล
    
ในความว่างเปล่าจึงไม่ว่างเปล่า
มีเรื่องมีราว...มีดีมีร้าย
    และตัวการแห่งความวุ่นวาย
ก็คือพวกเรา...ชาวโลกนี่เอง