รบกวนหน่อยครับ ขอบคุณครับ

                           ⊙  เจ็บนานหนักอกผู้     บริรักษ์ ปวงเฮย
                           คิดใคร่ลาลาญหัก        ปลดเปลื้อง
                           ความเหนื่อยแห่งสูจัก    พลันสร่าง
                           ตูจักสู่ภพเบื้อง             หน้านั้น   พลันเกษม
                 ⊙  เป็นฝีสามยอดแล้ว    ยังราย ส่านอ
                           ปวดเจ็บใครจักหมาย      เชื่อได้
                           ใช่เป็นแต่ส่วนกาย         เศียรกลัด กลุ้มแฮ
                           ใครต่อเป็นจึ่งผู้             นั่นนั้น  เห็นจริง
                  ⊙ ตะปูดอกใหญ่ตรึ้ง      บาทา อยู่เฮย
                           จึงบ่อาจลีลา                คล่องได้
                           เชิญผู้ที่เมตตา              แก่สัตว์ ปวงเฮย
                           ชักตะปูนี้ให้                  ส่งข้าอันขยม
                  ⊙ ชีวิตมนุษย์นี้             เปลี่ยนแปลง จริงนอ
                           ทุกข์และสุขพลิกแพลง    มากครั้ง
                           โบราณท่านจึ่งแสดง       เป็นเยี่ยง อย่างนา
                           ชั่วนับเจ็ดทีทั้ง               เจ็ดข้าง ฝ่ายดี
                 ⊙ เป็นเด็กมีสุขคล้าย       ดีรฉาน
                           รู้สุขรู้ทุกข์หาญ              ขลาดด้วย
                           ละอย่างละอย่างพาล      หย่อนเพราะ  เผลอแฮ
                           คล้ายกับผู้จวนม้วย         ชีพสิ้น  สติสูญ
                 ⊙ ฉันไปปะเด็กห้า           หกคน
                           โกนเกศนุ่งขาวยล          เคลิบเคลิ้ม
                           ถามเขาว่าเป็นคน           เชิญเครื่อง
                           ไปที่หอศพเริ้ม               ริกเร้าเหงาใจ
                ⊙ กล้วยเผาเหลืองแก่ก้ำ     เกินพระ ลักษณ์นา
                          แรกก็ออกอร่อยจะ           ใคร่กล้ำ
                          นานวันยิ่งเครอะคระ         กลืนยาก
                          ทนจ่อซ่อมจิ้มจ้ำ            -สิ้นสุดใบ
               ⊙ เจ็บนานนึกหน่ายนิตย์   มะนะเรื่องบำรุงกาย
                        ส่วนจิตต์บมีสบาย           ศิระกลุ้มอุราตรึง
                        แม้หายก็พลันยาก          จะลำบากฤทัยพึง
                         ตริแต่จะถูกรึง                อุระรัดและอัตรา
               ⊙ กลัวเป็นทวิราช            บตริป้องอยุธยา
                        เสียเมืองจึงนินทา            บละเว้นฤวางวาย
                        คิดใดจะเกี่ยงแก้              ก็บพบวึ่งเงื่อนสาย
                        สบหน้ามนุษย์อาย           จึงจะอุดแลเลยสูญ