คุณแม่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายค่ะ  ตั้งแต่เดือนมีนาคม   สภาพร่างกายตอนนี้ยังเดินได้,มีอ่อนเพลียบ้าง
ทุกวันนี้มีแต่เราดูแลคนเดียว  ยอมรับเลยค่ะว่าที่ผ่านมาเหนื่อยสุดๆ   เพราะอย่างที่รู้ๆกันว่าคนป่วยเป็นมะเร็งจะมีปัญหาเข้ามาตลอด
เข้า-ออก รพ.บ่อยๆ   แต่เรื่องเหนื่อยกายเราทนได้  แต่เรื่องสภาพจิตใจของแม่นี่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี  แกจะเครียด ท้อแท้  พูดตัดพ้อทั้งวัน   จนเราไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย  จิตใจพากันขุ่นมัวไปหมดทั้ง2คน  ก็ได้แต่ให้กำลังใจแกตลอด  ดูแลอย่างดี   ลาออกจากงานมาดูแลแกเต็มตัว  ปรึกษาทางคุณหมอ -พยาบาล  ก็แนะนำให้ไปพบจิตแพทย์  แต่แกไม่ยอมไป   จะพาไปวัดทำบุญก็ไม่เอา  ไม่อยากเจอคน  อาย  วันๆจะอยู่แต่ในห้อง  เกลี้ยกล่อมยังไงก็ไม่ยอม  เวลาทำกับข้าวมาให้ก็จะนั่งเหม่อมองข้าว   อ้อนแม่กินข้าวแต่ละมื้อเป็นอะไรที่อึดอัดทั้งแม่ทั้งเรา  มานั่งคิดทุกวันจะทำอย่างไรดี  ยอมรับเลยว่าจากที่เราแข็งแรงกลายมาอ่อนแอเลย อาจเป็นทั้งความเครียด+นอนไม่หลับเต็มอิ่ม   รู้สึกสงสารกับชีวิตตัวเองจังเลยค่ะ  
ปล.คุณแม่ก่อนป่วยจะเป็นคนร่าเริงมาก  ชอบเที่ยว  เพื่อนฝูงเยอะ  แต่ตอนนี้สลับสับเปลี่ยนกันเลยค่ะ