สวัสดีอีกครั้งค่ะ วันนี้จะมาขอคําปรึกษาจากทุกคนที่ป่วยหรือเคยป่วยเป็นมะเร็งหน่อยค่ะ ในชีวิตนี้เราไม่เคยคิดเลยว่าคนในครอบครัวเราจะเป็นมะเร็งได้ ก่อนหน้านี้แม่เรามีอาการท้องน้อยโตค่ะ ซึ่งเราเลยคิดว่าอาจจะเป็นซีสต์หรือมดลูกโต ซึ่งแม่เราก็ปล่อยไว้นานหลายปีแล้ว เพราะแม่ต้องทำงานหนักมาตลอด และไม่มีเวลา แต่แม่ก็ไม่เคยมีอาการอะไรเลยค่ะ ไม่ปวดท้อง เดินขึ้นยอดเขาหลังบ้านไปเก็บผักได้สบายไม่หอบเลย จนเมื่อต้นปีนี้พ่อเห็นว่าท้องแม่เริ่มโตขึ้นมากเลยบังคับให้แม่ไปหาหมอค่ะ ซึ่งก่อนหน้านี้เรากับพ่อคะยั้นคะยอให้แม่ไปหลายรอบแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมไป จนรอบนี้แม่ยอมไปค่ะ พอไปถึงคุณหมอก็ให้นอนรอคิวหลายวันเลยค่ะ ก็รอตรวจตามขั้นตอนของหมอค่ะ ซึ่งแม่เราตรวจไปสองรอบ โรงพยาบาลที่แม่เราไปเป็นโรงพยาบาลรัฐในต่างจังหวัดเล็กๆเครื่องมืออาจจะไม่ได้ทันสมัยมากเท่าไหร่ จนคุณหมอก็บอกว่าพบว่าแม่เป็นมะเร็ง ซึ่งคุณหมอไม่ได้บอกว่าระยะที่เท่าไหร่ และเป็นมะเร็งอะไร แต่เราคิดว่าคงเป็นมะเร็งปากมดลูกค่ะ เหตุผลที่หมอน่าจะยังไม่กล้าคอนเฟิร์มคงเพราะเครื่องมือที่ไม่ค่อยพร้อมด้วย คุณหมอเลยทำการส่งตัวแม่ไปตรวจและรักษาตามขั้นตอนที่ศูนย์มะเร็งอีกรอบค่ะ
เลยอยากขอคําแนะนําทุกคนที่กำลังเผชิญกับโรคนี้อยู่ค่ะ ว่าควรปฏิบัติตัวยังไง ควรกินหรือไม่ควรกินอะไร
แต่ที่เรายังใจชื้นขึ้นมาได้บ้างคือแม่เราไม่มีอาการเครียดเลยค่ะ เขาบอกว่าไม่เป็นไรยังรักษาได้ และจะยังต้องอยู่กับลูกไปอีกนาน ก็ไปปรึกษากับเพื่อนบ้านที่เคยเป็นมะเร็งเขาก็แนะนำว่าอย่าเครียด ร่าเริงเข้าไว้ กินโปรตีนและผักเยอะๆออกกำลังกายหรือหาอะไรทำบ้างหายขาดได้แน่นอน แต่ก็ยอมรับว่าเราเครียดมากเลยค่ะเพราะกลัวว่ามันจะลาม เพราะตอนตรวจคุณหมอก็แจ้งว่าพบจุดดําเล็กๆที่ปอดแต่ไม่แน่ใจให้ไปตรวจอีกที แต่คุณหมอบอกว่าไม่เป็นอันตรายแต่เราก็คิดมากอยู่ดีค่ะ ตอนนี้เราแอบร้องไห้คนเดียวตลอด ไม่อยากร้องให้แม่เห็นกลัวเขาจะทรุดไปด้วย ทุกวันนี้สิ่งที่เราทำได้คืออยู่เคียงข้างเขาและพยายามพูดในแง่บวกให้กําลังใจเขาเยอะๆค่ะ ถึงแม่จะไม่มีอาการเครียดให้เราเห็นแต่เราก็ยังสัมผัสได้ว่าในใจแม่ก็คงเครียดไม่ต่างกัน แต่เราก็จะพยายามเป็นกำลังใจให้แม่ต่อสู้กับโรคนี้ต่อไปจนกว่าแม่จะหายค่ะ
ท้ายที่สุดเราก็ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้กับทุกคนที่กำลังเผชิญกับโรคนี้อยู่นะคะ จะพยายามมีความสุขกับการใช้ชีวิตค่ะ