สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังประสบปัญหาหมดแพชขั่นในชีวิตมากๆเลยค่ะ เราเป็นเด็กม.6ที่กำลังจะจบแต่ก็ต้องมาเตอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันคือเราป่วยหนักจนต้อวพักรักษาตัว2เดือน มันเป็นอะไรที่แย่มากค่ะเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงเทอม2พอดี ทำให้งานหรือการบ้านต่างๆเยอะมากแล้วพอเรากลับมาเรียนคือมันก็ไม่ทันแล้วค่ะเรากลับมาอีกทีก็สอบปลายภาคแล้วบอกตามตรงว่าไม่สามารถทำทันได้ค่ะ+เป็นโรคซึมเศร้าที่มีปัญหาทางจิตใจเป็นทุนเดิม พอมาเจออะไรแบบนี้ก็เครียด ท้อ จนอยากให้ตัวเองหลับแบบไม่ตื่นเพื่อหนีปัญหาทั้งหมดค่ะเพราะเราไม่สามารถรับเรื่องอะไรได้อีกแล้วค่ะ ตอนป่วยว่าจิตตกหนักแล้วตอนนี้หนักกว่าเดิมอีกค่ะ ไม่รู้จะทนได้แค่ไหนเพราะมันหมดทุกอย่างจริงๆค่ะ ไม่มีกะจิตกะใจะทำอะไรเลย พยายามสวดมนต์นั่งสมาธิเผื่อจะดีขึ้นก็ไม่ค่ะ เราไม่สามารถละทิ้งความเครียดออกไปได้ อยากจบม.6พร้อมเพื่อนค่ะ เราเกลียดตัวเองมากที่เกิดมาร่างกายอ่อนแอมาป่วยตอนไหนไม่ป่วย มาป่วยตอนจะจบม.6เฉยเลยค่ะ โคตรจะเหนื่อย โคตรจะเครียด โคตรอยากตายค่ะบอกตามตรงมันก็มีครูบางคนค่ะที่เข้าใจแต่บางคนก็กลับมาพูดซ้ำเติมให้เครียดกว่าเดิมจนตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้วค่ะ อยากทิ้งตัวเองให้มันจบๆไป ไม่อยากทน ไม่อยากอะไรแล้วค่ะ ใครที่ได้อ่านก็อย่าซ้ำเติมเพิ่มเลยค่ะ เราไม่ต้องการ จุดประสงค์กระทู้นี้คือต้องการระบายเฉยๆค่ะ สักวันเดี๋ยวเราก็คงหาทางได้เองค่ะ ที่เราเลือกระบายในนี้เพราะสบายใจมากกว่าระบายให้คนสนิทฟังอีกค่ะ นั่นก็อาจจะหมายความว่าไม่มีใครช่วยเราได้จริงๆนอกจากตัวเราเอง เบื่อมากค่ะจะบ้าแกล้งบ้าเลยได้มั้ย