เริ่มเลยละกันนะครับ ผมเป็นลูกคนสุดท้องของครอบครัว ตอนนี้ผมอายุ 20 ย่าง 21ปีครับ
ตัวผมเรียนอยู่มหาลัยแห่งนึง ตอนนี้อยู่ปี3 ครับ
ป๊าเป็นคนจีนแท้ แม่เป็นคนไทย
ป๊าแกเป็นคนที่แบบว่า ทำอะไรต้องให้ได้ดั่งใจ ส่วนแม่ผม ก็ตามใจผมนะ แต่ก็ตามใจป๊าเหมือนกัน
ต้องบอกก่อนว่า ป๊าผมอายุ 67 แม่อายุ 65 ก่อนหน้านี้สัก 2 ปีที่แล้ว ป๊าเคยพูดแหย่ๆ ว่าอั๊วจะหาเมียให้ลื้อ
ซึ่งผมก็แกล้งๆ ยิ้มๆ แล้วติดตลกไปว่ายังๆไม่เอาอะป๊า ผมอยากเรียนก่อน ป๊าแกก็เหมือนจะจริงจัง
ตัวผมเรียนอยู่มหาลัยแห่งนึง ตอนนี้อยู่ปี3 ครับ ครอบครัวผมก็มี ฐานนะในระดับนึงนะครับ
อยู่มาวันนึง แฟนพี่ผม รู้จักผู้หญิงคนนึงเป็น ญาติๆ กัน ผู้หญิงคนนี้ครอบครัวค่อนข้างมีฐานะ
แล้วพี่ผมก็พาป๊ากับแม่ แล้วก็ตัวผมไปทำความรู้จักกับบ้านนั้น ผมเองก็งงๆ พามาทำไม ก็ไม่มีอะไรวันนั้นผ่านไป
ป๊าแม่ผมก็ไปๆ มาๆ บ้านของผู้หญิงคนนี้ครับ ติดต่อกันหลายเดือน
วันนึง ป๊าโทรมาหาบอกให้ผมไปบ้านของผู้หญิง ผมก็ตอบตกลงกลัวแกเสียกำลังใจหน่ะครับ
ไปๆบ่อยๆ หลายๆครั้ง ผมเองก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่ มันไม่ถูก ผมเลยไม่ไปบ้านผู้หญิง เป็น ปีๆ นะครับ
แล้วเวลาผ่านไป 2 ปีครับ ที่ป๊ากับแม่ รู้จักผู้หญิงกับพ่อแม่ของอีกฝ่าย
แม่ป๊าผมก็ไปๆ มาๆ บ่อยครั้งมากๆ ครับ
อยู่มาวันนึงป๊าบอก อั๊วจะให้ลื้อหมั่นกับผู้หญิงคนนี้ ผมก็ตอบไปแบบไม่คิดเลยว่าผมไม่หมั้น ให้ตายก็ไม่หมั้น ซึ่งป๊าผมก็บังคับผม บอกว่าถ้าลื้อไม่ทำตามอั๊ว ลื้อก็ไม่ต้องเป็นลูกอั๊ว ตอนนั้นครับผมน้ำตาไหลเลย ผมไม่เข้าใจว่าทำไมป๊าต้องทำกับผมแบบนี้
อ่อ..ลืมบอกครับ ตัวผมมีแฟนอยู่แล้วครับ ตอนนี้คบกับจะถึง ปี ละครับ
ที่ผมไม่ทำตามป๊าบอก ว่าเพราะว่าผมก็รักแฟนผม อีกอย่างมันเป็นเรื่องของคน2คน ซึ่งจะมาบังคับจิตใจกันแบบนี้ไม่ได้
เวลาก็ล่วงเลยไป ป๊าบอก กำหนดหมั้น วันเสาร์ที่4 ตุลา 57
ผมบอกยังไงผมก็ไม่ไป ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น ... ก่อนถึงงานหมั้น 2 อาทิตย์
ป๊าผมก็ไปซื้อทอง ซื้อแหวนหมั้นให้ฝ่ายหญิง เป็นมูลค่า 3 แสน กว่าบาทครับ ตอนนั้นผมไม่โอเคร เลย
คิดจะหนีๆ ไปไกลๆ
คืนวันที่3 ตุลา ก่อนถึงวันหมั้น
แม่โทรมาหาผม แล้วผมไม่ยอมรับสาย โทรมาหลายสิบสายผมก็ยอมรับ ผมคิดว่าผมจะไม่ไป ผมจะหนี
แล้ววันหมั้นก็มาถึง...
เมื่อวันที่ 4 ตุลา 57 ผมไม่ได้ไปงานหมั้นนะครับ แต่.... งานก็ดำเนินการไปตามปกติ มีพิธีต่างๆ ป๊ากับแม่บอกแขกที่มางานว่า ผมป่วยกระทันหัน ไปหมั้นไม่ได้ (ป๊าแม่และก็พ่อแม่ฝ่ายหญิงกลัวเสียหน้า)
ผมก็เสียใจนะ ทำให้ป๊ากับแม่เสียใจ ก่อนหน้านี้ไม่บอกกได้เลยว่าผมเป็นคนดี ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ผมไม่เคยดื้อรั้นป๊าแม่ขนาดนนี้เลย
ผมก็หวั่นๆใจ มากๆ และเสียใจกับการกระทำครั้งนี้
แม่ผมก็ยังโทรหาผมอยู่ ผมก็ไม่รับสาย จนเช้าของวันที่5 ผมก็ไม่ยอมรับสาย
เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ ผมก็โทรไป ขอโทษแม่ แม่พูดกับผมว่า หายไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่รับสายแม่
ผมก็ร้องไห้โฮ เลยตอนนั้น
สรุปว่า ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็หมั้นกับผม โดยที่ผมไม่ได้ไป กายเป็นผมที่รู้สึกผิดกับแฟนไปแล้ว
แฟนผมก็ยังไม่รู้ สงสารและรักแฟนมากๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมอึดอัดใจมากเลยครับ
ป๊าบอก อีก2 ปี รอผมเรียนจบจะให้แต่งงานกับคนที่หมั้น ผมไม่มีทางออก ไม่มีทางเลือกให้ชีวิตเลย ป๊าแม่กำหนดให้ผมหมดทุกอย่าง
เครียดมากๆ ครับ เลยอยากมาเล่าสู้กันฟัง มีอะไรเสนอ ความเห็น ปล.หรือกำลังใจเชิญได้นะครับ และขอบคุณ ทุกๆคอมเม้นต์นะครับ
TT"
คลุมถุงชน เจอกับตัวเองเลย ป๊าบังคับแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก
ตัวผมเรียนอยู่มหาลัยแห่งนึง ตอนนี้อยู่ปี3 ครับ
ป๊าเป็นคนจีนแท้ แม่เป็นคนไทย
ป๊าแกเป็นคนที่แบบว่า ทำอะไรต้องให้ได้ดั่งใจ ส่วนแม่ผม ก็ตามใจผมนะ แต่ก็ตามใจป๊าเหมือนกัน
ต้องบอกก่อนว่า ป๊าผมอายุ 67 แม่อายุ 65 ก่อนหน้านี้สัก 2 ปีที่แล้ว ป๊าเคยพูดแหย่ๆ ว่าอั๊วจะหาเมียให้ลื้อ
ซึ่งผมก็แกล้งๆ ยิ้มๆ แล้วติดตลกไปว่ายังๆไม่เอาอะป๊า ผมอยากเรียนก่อน ป๊าแกก็เหมือนจะจริงจัง
ตัวผมเรียนอยู่มหาลัยแห่งนึง ตอนนี้อยู่ปี3 ครับ ครอบครัวผมก็มี ฐานนะในระดับนึงนะครับ
อยู่มาวันนึง แฟนพี่ผม รู้จักผู้หญิงคนนึงเป็น ญาติๆ กัน ผู้หญิงคนนี้ครอบครัวค่อนข้างมีฐานะ
แล้วพี่ผมก็พาป๊ากับแม่ แล้วก็ตัวผมไปทำความรู้จักกับบ้านนั้น ผมเองก็งงๆ พามาทำไม ก็ไม่มีอะไรวันนั้นผ่านไป
ป๊าแม่ผมก็ไปๆ มาๆ บ้านของผู้หญิงคนนี้ครับ ติดต่อกันหลายเดือน
วันนึง ป๊าโทรมาหาบอกให้ผมไปบ้านของผู้หญิง ผมก็ตอบตกลงกลัวแกเสียกำลังใจหน่ะครับ
ไปๆบ่อยๆ หลายๆครั้ง ผมเองก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่ มันไม่ถูก ผมเลยไม่ไปบ้านผู้หญิง เป็น ปีๆ นะครับ
แล้วเวลาผ่านไป 2 ปีครับ ที่ป๊ากับแม่ รู้จักผู้หญิงกับพ่อแม่ของอีกฝ่าย
แม่ป๊าผมก็ไปๆ มาๆ บ่อยครั้งมากๆ ครับ
อยู่มาวันนึงป๊าบอก อั๊วจะให้ลื้อหมั่นกับผู้หญิงคนนี้ ผมก็ตอบไปแบบไม่คิดเลยว่าผมไม่หมั้น ให้ตายก็ไม่หมั้น ซึ่งป๊าผมก็บังคับผม บอกว่าถ้าลื้อไม่ทำตามอั๊ว ลื้อก็ไม่ต้องเป็นลูกอั๊ว ตอนนั้นครับผมน้ำตาไหลเลย ผมไม่เข้าใจว่าทำไมป๊าต้องทำกับผมแบบนี้
อ่อ..ลืมบอกครับ ตัวผมมีแฟนอยู่แล้วครับ ตอนนี้คบกับจะถึง ปี ละครับ
ที่ผมไม่ทำตามป๊าบอก ว่าเพราะว่าผมก็รักแฟนผม อีกอย่างมันเป็นเรื่องของคน2คน ซึ่งจะมาบังคับจิตใจกันแบบนี้ไม่ได้
เวลาก็ล่วงเลยไป ป๊าบอก กำหนดหมั้น วันเสาร์ที่4 ตุลา 57
ผมบอกยังไงผมก็ไม่ไป ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น ... ก่อนถึงงานหมั้น 2 อาทิตย์
ป๊าผมก็ไปซื้อทอง ซื้อแหวนหมั้นให้ฝ่ายหญิง เป็นมูลค่า 3 แสน กว่าบาทครับ ตอนนั้นผมไม่โอเคร เลย
คิดจะหนีๆ ไปไกลๆ
คืนวันที่3 ตุลา ก่อนถึงวันหมั้น
แม่โทรมาหาผม แล้วผมไม่ยอมรับสาย โทรมาหลายสิบสายผมก็ยอมรับ ผมคิดว่าผมจะไม่ไป ผมจะหนี
แล้ววันหมั้นก็มาถึง...
เมื่อวันที่ 4 ตุลา 57 ผมไม่ได้ไปงานหมั้นนะครับ แต่.... งานก็ดำเนินการไปตามปกติ มีพิธีต่างๆ ป๊ากับแม่บอกแขกที่มางานว่า ผมป่วยกระทันหัน ไปหมั้นไม่ได้ (ป๊าแม่และก็พ่อแม่ฝ่ายหญิงกลัวเสียหน้า)
ผมก็เสียใจนะ ทำให้ป๊ากับแม่เสียใจ ก่อนหน้านี้ไม่บอกกได้เลยว่าผมเป็นคนดี ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ผมไม่เคยดื้อรั้นป๊าแม่ขนาดนนี้เลย
ผมก็หวั่นๆใจ มากๆ และเสียใจกับการกระทำครั้งนี้
แม่ผมก็ยังโทรหาผมอยู่ ผมก็ไม่รับสาย จนเช้าของวันที่5 ผมก็ไม่ยอมรับสาย
เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ ผมก็โทรไป ขอโทษแม่ แม่พูดกับผมว่า หายไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่รับสายแม่
ผมก็ร้องไห้โฮ เลยตอนนั้น
สรุปว่า ตอนนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็หมั้นกับผม โดยที่ผมไม่ได้ไป กายเป็นผมที่รู้สึกผิดกับแฟนไปแล้ว
แฟนผมก็ยังไม่รู้ สงสารและรักแฟนมากๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมอึดอัดใจมากเลยครับ
ป๊าบอก อีก2 ปี รอผมเรียนจบจะให้แต่งงานกับคนที่หมั้น ผมไม่มีทางออก ไม่มีทางเลือกให้ชีวิตเลย ป๊าแม่กำหนดให้ผมหมดทุกอย่าง
เครียดมากๆ ครับ เลยอยากมาเล่าสู้กันฟัง มีอะไรเสนอ ความเห็น ปล.หรือกำลังใจเชิญได้นะครับ และขอบคุณ ทุกๆคอมเม้นต์นะครับ
TT"