ผมขอเล่าประสบการณ์ความรักของผมให้ทุกท่านลองได้อ่านดูและช่วยผมคิดด้วยนะครับ
เมื่อปีที่แล้วผมเป็นโสดมาหลายเดือนจนมีอยู่วันนึงผมเล่นfacebookอยู่แล้วก็ผมก็ไปเจอ
น้องคนนึงซึ่งไม่ได้เป็นเพื่อนกับใครมันขึ้นตรงแนะนำเพื่อนผมเห็นน้องเค้าน่ารักดีผมจึงขอน้องเค้าเป็นเพื่อน
ผมจำได้วันนั้นวันที่1 ต.ค 56 พอน้องเค้ารับเป็นเพื่อนก็เริ่มจะคุยแต่ผมไม่ใช่เป็นคนที่เห็นหญิงน่ารักไม่ได้ต้องจีบ
อะไรประมาณนี้ก็แค่ชื่ออะไร เรียนจบหรือยัง ทำงานอะไรทานข้าวหรือยังประมาณนี้วันละ3-4ข้อความเท่านั้นเวลาผ่านไป
เริ่มคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆผมก็คอยถามว่าเป็นยังไงบ้างทำอะไรมาบ้างคอยเป็นห่วงเป็นใยเค้าคุยกันประมาณเกือบ20000
ข้อความคุยจนมาถึงใกล้ๆปลายเดือนพฤศจิกายนใกล้วันเกิดของผมเค้าก็เลยถามว่าผมอยากได้อะไรมั้ยผมเลย
ขออยากได้ยินเสียงของเค้าพอถึงวันเกิดของผมเค้าก็ให้เบอร์มาพอได้คุยโทรศัพท์กันครั้งนั้นผมก็เริ่มชอบเค้าก็เลย
พิมคุยกันน่ะไม่ได้โทรหาอีกก็พิมคุยกันแต่การคุยจะเปลี่ยนไปนิดๆคือผมเริ่มจะถามเรื่องส่วนตัวเค้าชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ทุกเรื่องอันนี้ค่อยๆแอบถามไปเรื่อยนะจดได้มา1หน้ากระดาษa4ที่ผมจดเรื่องของเค้าเต็มหน้าแทบไม่มีที่จะจดก็คุยกันมาเรื่อยจน
โกล้ๆจะปลายปีเค้ามาเที่ยวบางแสนลืมบอกเค้าอยู่กรุงเทพผมอยู่ชลบุรีก็เลยได้เจอกันหนึ่งครั้งหลังจากนั้นก็เริ่มโทรคุยกันทุกคืนๆ
แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าที่บ้านเค้าเป็นคนจีนและมีแค่น้องชายแฟนน้องชายพี่สะใภ้และน้องสาวที่รู้เรื่องของผมโดยที่แม่กับพี่ชายไม่ทราบเรื่องผม
ตัดมาต่อเรื่องของผมต่อหลังจากที่คุยกันมาตอนนั้นปลายธันวาก็เกือบ3เดือนความสัมพันธ์ก็พัฒนามาเรื่อยถ้าเค้าไม่เห็นผมออนหรือไม่ได้คุยกันก็เริ่มคิดถึงกันและผมก็ไม่รู้ว่าเรียกว่าเป็นความรักหรือป่าวอันนี้รู้สึกเหมือนกันทั้งคู่นะแฟนผมเคยบอก  ถึงวันที่1ม.ค57คืนนั้นที่คุยกันผมตัดสินใจขอเค้าเป็นแฟนเค้าก็ตอบตกลงแล้วผมก็มีความสุขมาได้ประมาณ10วันเรื่องที่ไม่คิดจะเกิดก็ได้เกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากคุณแม่เค้าไม่รู้จักผมก็เลยไม่รู้ว่าลูกสาวมีแฟน
เลยพาไปดูตัวกับลูกเพื่อนเค้าแล้วฝั่งโน้นเค้าก็ดันชอบอีกพอผมรู้ข่าวผมก็เลยให้แฟนบอกเรื่องของผมให้พี่ชายรู้ก่อนพอถึงหูพี่ชายเท่านั้นถึงหูคุณแม่เค้าทันทีพอคุณแม่รู้เรื่องของผมเลยพาลูกสาวไปบ้านผู้ชายคนนั้นโดยไม่บอกว่ารู้เรื่องของผมแล้วไปคุยให้หาหาฤกษ์จะหมั้น  แฟนผมไม่พอใจเลยเดินหนีออกมาโดยคุณแม่บอกด้วยว่ารู้เรื่องของผมแล้วแฟนผมเลยบอกว่ารู้แล้วทำมัยทำกับเค้าแบบนี้คุณแม่ของแฟนผมคงอยากให้ลูกสาวแต่งกับคนนั้นจริงๆเรื่องราวร่วงเลยมาถึงวาเลนไทน์ปีที่ผ่านมาทางผู้ชายทางโน้นมาบอกฤกษ์จะหมั้นคือตุลานี้แฟนผมเสียใจจนผมถามว่าเป็นอะไรเค้าถึงยอมบอกว่าจะหมั้นโดยที่ตลอดเวลาผมบอกถ้ารักกันก็สู้สิไม่ยอมน่ะแต่แฟนผมเค้าบอกว่าไม่อยากให้คุณแม่เสียใจ ตลอดเวลาเค้าไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลย  จนมาถึงทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่รักกันอยู่แต่เวลาคุยกันมันก็เจ็บทั้งคู่แต่ยังคุยกันเพราะยังผูกพันกันอยู่ต่างคนต่างทำใจไม่ได้ที่จะหายกันไป ความรักของผมมันเหมือนระเบิดเวลา ตัดใจก็ตัดไม่ได้ คบกันไปพอถึงเวลานั้นก็เจ๊บทั้งคู่ แต่ถามว่าตอนนี้เจ็บมั๊ยก็เจ็บนะครับ ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ใครพอที่จะมีวิธีแก้มั้ยครับหรือมีทางออกมั้ยไม่นึกว่าสมัยนี้ยังมีคลุมถึงชนอยู่อีก
ปล.เพื่อนบอกให้พาหนีแต่ผมไม่เอาไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ชวนไปจดทะเบียนเค้าก็กลัวมีปัญหากับที่บ้าน  ผมอายุ32แฟน28 ผมเป็นทหารแฟนทำธุระกิจกับที่บ้านหวังว่าข้อมูลจะครบนะครับ