สวัสดีเราชื่อ กระต่ายนะเราไม่รู้จะไประบายที่ไหนอยากให้เพื่อนๆลงความคิดเห็นและช่วยตัดสินใจในความคิดเราหน่อย
เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ เราได้เลิกกับแฟนไปไม่ถึง4เดือน ตอนนี้เขาแต่งงาน มีบ้านมีรถด้วยกันดูมีความสุขมาก เขาเลิกกับเราได้ เดือนกว่าๆ เขากลับไปคบกับคนเก่าที่เขาเคยรักไม่ถึงเดือนเขาไปจดทะเบียนสมรส ไปกู้ผ่อนบ้านด้วยกัน แน่นอนพึ่งเลิกกันแต่กลับพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเขาเอาเราเข้ามาเพื่อคั้นเวลาให้ได้กลับไปหากันในวันที่เขาไม่ต้องการเราเราคิดว่าก่อนที่ผู้ชายจะเลิกกับเรานั้นเขาคงเตรียมพร้อมวางแผนและกลับไปคุยกันก่อนเลิกกับเราแล้วแน่ๆเราเป็นคนทำทุกอย่างให้ครอบครัวยอมรับเปิดใจครอบครัวรับรู้วางแผนจะมีงานหมั้นวางแผนเก็บเงินช่วยกัน ยอมออกงานไปหางานทำเพื่อจะไปเริ่มต้นชีวิตกับเขาแต่สิ่งที่เขาทำคือไม่สนใจใยดีเราแม้วันที่เราป่วยไม่มีแม้แต่คำถามที่ถามว่าเธอเป็นอะไรไม่สบายหรอไม่มีเลย ให้ฉันอดข้าวได้กินวันละ1มื้ออยู่เป็นอาทิตย์เพราะเขาไม่ยอมให้เราเก็บเงินแล้วเวลาเราทะเลาะกันเขาจะเงียบไม่คุยเฉยชาไม่สนใจว่าฉันจะกินจะใช้อะไรเขาก็ปล่อยให้เราเป็นแบบนี้บ่อยครั้งทั้งที่เรายอมเขาทุกอย่าง นี่ใช่มั้ยที่เขาบอกว่าเป็นของตาย เราเป็นผู้หญิงแท้ๆเขาทำไม่กลับทำกับเราขนาดนี้เราผิดอะไร พอเลิกกันไปก็เริ่มต้นใหม่กับคนเก่าได้ดีมีความสุขมาก แค่กับเราใช้เงิน500โดนด่าว่าใช้เปลืองไม่เก็บทีกับเขา ไปกู้บ้าน แต่งงาน ฉ่ำ ทั้งที่ผู้หญิงไม่มีการงานมั่นคงเลยแต่กลับดูแลให้ทุกอย่างกับเขาได้เราผู้ที่ไม่เคยร้องขออะไรจากเขาเขากลับไม่เคยรัก คั้นเวลา ความรู้สึกมันเจ็บแบบนี้ คนที่ใช่คนที่เขารักเขาจะไม่ยอมให้ลำบากสินะ คนที่ไม่ใช่ต่อให้กัดก้อนเกลือกินยังไงเขาก็มองไม่ดีไม่รัก เราต้องรักตัวเองต้องตัดใจให้ได้ใช่มั้ยเราต้องทำยังไงให้มีความสุขสักทีอะ เราเห็นเขามีความสุขทำไมเรารู้สึกว่าเราเจ็บเราเสีบใจเราไม่ดีพอให้เขารักเราเลยเราทำอะไรผิดทำไมเขาไม่เลือกเราไม่รักเราเหมือนที่เขารักคนนั้น ความรักครั้งนี้ทำไมเราไม่กล้าเสี่ยงที่จะมีครั้งใหม่เลยมันฝังใจจริงๆนะถ้าเลิกกันไปได้เกือบปีจะไม่เสียใจเท่าที่เราทำทุกอย่างสุดท้ายทิ้งเากลับไปคบคนเก่าเลิกกันไม่ถึงเดือนไปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ไม่ต่างจากคบซ้อนเผื่อเลือกเลยใช่มั้ยค่ะทุกคนแต่คนที่ไม่ถูกเลือกมันเจ็บกว่าเสมอ
เอาฉันเข้ามาแค่คั้นเวลาใช่มั้ย
เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ เราได้เลิกกับแฟนไปไม่ถึง4เดือน ตอนนี้เขาแต่งงาน มีบ้านมีรถด้วยกันดูมีความสุขมาก เขาเลิกกับเราได้ เดือนกว่าๆ เขากลับไปคบกับคนเก่าที่เขาเคยรักไม่ถึงเดือนเขาไปจดทะเบียนสมรส ไปกู้ผ่อนบ้านด้วยกัน แน่นอนพึ่งเลิกกันแต่กลับพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเขาเอาเราเข้ามาเพื่อคั้นเวลาให้ได้กลับไปหากันในวันที่เขาไม่ต้องการเราเราคิดว่าก่อนที่ผู้ชายจะเลิกกับเรานั้นเขาคงเตรียมพร้อมวางแผนและกลับไปคุยกันก่อนเลิกกับเราแล้วแน่ๆเราเป็นคนทำทุกอย่างให้ครอบครัวยอมรับเปิดใจครอบครัวรับรู้วางแผนจะมีงานหมั้นวางแผนเก็บเงินช่วยกัน ยอมออกงานไปหางานทำเพื่อจะไปเริ่มต้นชีวิตกับเขาแต่สิ่งที่เขาทำคือไม่สนใจใยดีเราแม้วันที่เราป่วยไม่มีแม้แต่คำถามที่ถามว่าเธอเป็นอะไรไม่สบายหรอไม่มีเลย ให้ฉันอดข้าวได้กินวันละ1มื้ออยู่เป็นอาทิตย์เพราะเขาไม่ยอมให้เราเก็บเงินแล้วเวลาเราทะเลาะกันเขาจะเงียบไม่คุยเฉยชาไม่สนใจว่าฉันจะกินจะใช้อะไรเขาก็ปล่อยให้เราเป็นแบบนี้บ่อยครั้งทั้งที่เรายอมเขาทุกอย่าง นี่ใช่มั้ยที่เขาบอกว่าเป็นของตาย เราเป็นผู้หญิงแท้ๆเขาทำไม่กลับทำกับเราขนาดนี้เราผิดอะไร พอเลิกกันไปก็เริ่มต้นใหม่กับคนเก่าได้ดีมีความสุขมาก แค่กับเราใช้เงิน500โดนด่าว่าใช้เปลืองไม่เก็บทีกับเขา ไปกู้บ้าน แต่งงาน ฉ่ำ ทั้งที่ผู้หญิงไม่มีการงานมั่นคงเลยแต่กลับดูแลให้ทุกอย่างกับเขาได้เราผู้ที่ไม่เคยร้องขออะไรจากเขาเขากลับไม่เคยรัก คั้นเวลา ความรู้สึกมันเจ็บแบบนี้ คนที่ใช่คนที่เขารักเขาจะไม่ยอมให้ลำบากสินะ คนที่ไม่ใช่ต่อให้กัดก้อนเกลือกินยังไงเขาก็มองไม่ดีไม่รัก เราต้องรักตัวเองต้องตัดใจให้ได้ใช่มั้ยเราต้องทำยังไงให้มีความสุขสักทีอะ เราเห็นเขามีความสุขทำไมเรารู้สึกว่าเราเจ็บเราเสีบใจเราไม่ดีพอให้เขารักเราเลยเราทำอะไรผิดทำไมเขาไม่เลือกเราไม่รักเราเหมือนที่เขารักคนนั้น ความรักครั้งนี้ทำไมเราไม่กล้าเสี่ยงที่จะมีครั้งใหม่เลยมันฝังใจจริงๆนะถ้าเลิกกันไปได้เกือบปีจะไม่เสียใจเท่าที่เราทำทุกอย่างสุดท้ายทิ้งเากลับไปคบคนเก่าเลิกกันไม่ถึงเดือนไปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ไม่ต่างจากคบซ้อนเผื่อเลือกเลยใช่มั้ยค่ะทุกคนแต่คนที่ไม่ถูกเลือกมันเจ็บกว่าเสมอ