คือเราชอบเค้ามาก แต่เค้าเป็นชายแท้  เคยมีอะไรกัน ทำให้เรารักเค้ามากขึ้นทุกๆครั้ง รู้จักได้2-3ปีเองคับ แต่ผมก็รู้ว่าสุดท้ายแล้ว ชายแท้ก็คือชายแท้ ชอบผู้หญิง สักวันก็ต้องมาถึงอยู่ดี  ช่วงเวลา2-3ปีที่ผ่านมา เค้ามีแค่เรา ซึ่งเราก็ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆ เพราะเราไม่ใช่หญิงแท้ เราเป็นให้เค้าไม่ได้ ต่างคนต่างก็อายุไม่ใช่น้อยๆ  ต้องเอาอนาคตเป็นหลัก สุดท้ายก็มาถึง  เค้าไปต่างประเทศ2อาทิด พอกลับมาเราก็ดีใจที่จะได้เจอเค้า  แต่ไม่คิดว่าการที่เค้ากลับมา เค้ากลับมาบอกว่า เค้าได้หมั้นหมายกับผู้หญิงที่เค้ารักแล้วนะ  จุก เจ็บ  ภายในใจนี้คือแบบ ที่ผ่านมา จบลงแล้วสิ อยากจะหนีไปให้ไกลๆหน้าของเค้า แต่ด้วยความที่ทำงานที่เดียวกันอีก เจอหน้ากันทุกวัน เค้าสามารถเดินไปข้างหน้า มูฟออนได้โดยไม่มีความรู้สึกที่หลงเหลืออยู่เลย เค้าทำได้ง่ายๆ แต่ส่วนตัวผมนั้นได้แต่เสียใจ เสียน้ำตา มาทำงานก็ต้องทำตัวปกติ อย่าให้ใครเห็นว่าเราไม่โอเค เราไม่อยากให้ใครรู้ ว่าเรามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่การตัวปกติสำหรับเค้ามันง่ายมาก ส่วนผมนั้น ยากมาก ฝืนยิ้ม ทำตัวว่าเราโอเค เลิกงานกลับถึงห้อง น้ำตามันก็ไหล  ได้แต่นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่เคยมีต่อกัน  เรื่องราวที่ดีและแย่ ผ่านนู้นนี้นั้นมาด้วยกัน เคยทำกิจกรรมด้วยกัน เวลานึกถึงแล้วมัน มูฟออนไม่ได้ ได้แต่เศร้าเสียใจ คิดว่าสักวันต้องก้าวผ่านไปให้ได้ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ ทุกๆคืน ทรมานมาก อยู่ในห้องคนเดียวทีไร อดคิดถึงเค้าไม่ได้ เก็บไปคิดถึง เก็บไปฝัน สงสารหัวใจตัวเองมากๆ  ที่ผ่านมาหลายปีมานี้รักแต่เค้า ทุ่มเท ช่วยเหลือ จนลืมรักตัวเอง ให้เค้า100 ไม่เผื่อใจไว้เลย  สู้ๆนะตัวกู  กระทู้นี้แค่อยากระบายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไว้เป็นความทรงจำของเราเอง เศร้าเนอะ😭
ปล.เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข มีอนาคตที่ดีรอเค้าอยู่ ก็ขอให้โชคดี ส่วนตัวผมก็จะพยายามกลับมารักตัวเองให้มาก