ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เป็นผู้ชายแท้ๆ (ส่วนผมเป็นเกย์) คบมาเป็นสิบปีแล้ว เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดอะไรกับเขา เฮฮาตามประสาเพื่อน ไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มบ้าง(เพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันเป็นชายแท้หมดเลยครับ) แต่บางทีผมก็ไปกับเพื่อนคนนี้สองคนบ้าง ดูหนัง กินข้าว ฯลฯ เพราะเป็นคนที่ชวนง่ายดี

พอช่วงหลังมานี้ เกิดหลงรักเขาครับ รักง่ายซะด้วยเพราะว่าคบมานานและสนิทกัน ผมก็เลยบอกรักเขาไปตรงๆ เขาก็เฉยๆแล้วก็บอกผมว่าเขาคิดกับผมแค่เพื่อน แต่ผมก็ยังตัดใจไม่ได้ ก็เลยคิดว่ายังอยากประคับประคองความรู้สึกรักนี้ไปก่อน ยังไม่อยากตัดใจตอนนี้

ตั้งแต่บอกรักเขา ทุกอย่างเหมือนเดิมครับ โทรไปก็รับ ชวนไปไหนก็ไป ไม่เคยโกหก ไม่ปิดบัง เฮไหนเฮนั่น เหมือนเดิมทุกอย่าง แอบเพื่อนในกลุ่มไปกินข้าวสองคนก็ได้ คือ มันง่ายมาก ความสัมพันธ์เหมือนเดิมทุกอย่าง

จะเพิ่มมาก็คือ ถ้าผมเริ่มบ่นว่าคิดถึงเขา กลับไปพูดเรื่องที่ผมคิดกับเขาเกินเพื่อน หรือผมเริ่มทำตัวง้องแง้งเหมือนผู้หญิง เขาจะเบื่อและตัดบท เปลี่ยนเรื่องทันที เท่านั้นเอง หลังจากนั้นก็คุยปกติ

ผมได้รับคำเตือนจากคนทั่วๆไปว่า หากบอกรักเพื่อนแล้ว ยิ่งเพื่อนเป็นชายแท้ด้วย ระวังจะเสียเพื่อน มองหน้ากันไม่ติด

กรณีอย่างผมนี่ ถือว่าอยู่เหนือทฤษฎีดังกล่าว ทฤษฎีดังกล่าวใช้ไม่ได้ผล หรือว่าผมกำลังอยู่ระหว่างทางไปสู่ทฤษฎีดังกล่าวครับ (ก็คือกำลังจะเสียเพื่อนในอนาคตนั่นเอง) มันมีปัจจัยอื่นอะไรที่จะทำให้เสียเพื่อนอีกครับ เผื่อผมจะได้รับทราบและระวังไว้