31 ต.ค. ของทุกปี  จะมีงานรำลึุกถึงลุงนวมทอง  ไพรวัลย์   ผู้กล้าหาญ  ยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อประชาธิปไตย ทุกปี  วรชัย  เหมะ   ณัฐวุฒิ  ไสยเกื้อ  &nb

๐ หลงลำห้วยระรวยรินในถิ่นท้อง หลงลำคลองมองเพลินตาพาใจฝัน หลงลำธารละหานรื่นชื่นชีวัน หลงไพรวัลย์พันธุ์พฤกษ์มฤคา ๐ รักรวงข้าวพราวแพรวบนแนวทุ่ง รักเรียวรุ้งพุ่งคะนองครองเวหา รักขุนเขาเฝ้าจุมพิตชิดเมฆา ร

เป็น ทหาร ได้อะไรมากกว่าที่คิด นายเรียนมาแบบนี้ ก่อนไประกอบอาชีพ หากได้ไปเป็นทหารสักครั้งในชีวิต ต่อไป คำพูดนายจะมีน้ำหนักมาก ดุจคำพูดลุงนวมทอง คำพูดลุงนวมทอง ไพรวัลย์ เท่าที่ผมจำได้ก็คือ "ผมเค

หนึ่งเปรี้ยงปืนลั่นสนั่นป่า หนึ่งวูบไหวผวาดังป่าลั่น หนึ่งคืนนานยาวราวกัปกัลป์ หนึ่งฝันลับแล้วที่แนวไพร หนึ่งคนควรค่าคารวะ สืบสร้างสัจจะยิ่งใหญ่ หมื่นคำร่ำหาอาลัย รวมใจสืบทอดเจตนา จีรนันท์ พิตรปรี

นึกถึงพฤติกรรมของม๊อบที่อ้างถึงชุมนุมอย่างสงบและปราศจากอาวุธ ยิ่งมาฟังคุณสุเทพแถลงการณ์ อยากตั้งคำถามว่า ปาก ถือเป็นอาวุธ ได้ไหม เพราะสามารถโน้มน้าวให้ผู้อื่นหลงเชื่อและกระทำการแทนตนได้ วีรชนอย่างลุงน