ก่อนอื่นเลยผมต้องขอบอกก่อนว่าถ้าคาดหวังจะได้อ่านเรื่องสนุกๆ ตื่นเต้น เร้าใจแล้วละก็...คุณเข้ามาผิดที่แล้ว  เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มันตรงกันข้ามกับที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมดแต่ถ้าคุณยังยืนยันที่จะรับรู้เรื่องราวของผมงั้นผมก็จะเริ่มเลยละกัน

ผมเป็นใครหน่ะหรอ ผมก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งทำอาชีพเป็นพนักงานบริษัท  ไม่ๆๆผมไม่ได้มีตำแหน่งสูงอะไรก็แค่พนักงานธรรมดาๆคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตไปวันๆไม่ต้องพูดถึงเรื่องความหวังในการเลื่อนตำแหน่งหรือหวังเงินเดือนขึ้นเลยแค่มีงานรองรับให้มี-ส์ไปวันๆก็สุดกำลังของผมแล้วเพราะงั้นผมจึงไม่เคยตั้งความหวังหรือตั้งเป้าหมายในชีวิตว่าจะต้องมีบ้านหลังโตๆหรือมีรถหรูๆซักคัน เพราะอะไรหน่ะหรอ...เพราะผมรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ไงหล่ะ

ชีวิตผมถูกกำหนดขีดเส้นไว้เหมือนกับการโปรแกรมให้หุ่นยนตร์คือ
05.00 : ตื่นนอน
05.10-05.59 : อาบน้ำ แปรงฟัน ขี้ เยี่ยว ตด
06.00 : ออกเดินทางไปทำงาน
07.20 : ถึงที่ทำงาน
07.30-07.40 : รอซื้อหมูปิ้ง+กาแฟหน้าออฟฟิศ
07.50 : ตอกบัตรเข้าทำงาน
08.00-11.50 : ทำงาน
12.00-12.30 : พักเที่ยง
12.40 : เตรียมเอกสารไว้รอหัวหน้า
13.00-17.00 : ทำงาน
17.10-18.00(บางวันถึง20.00) : ทำงานเพิ่มเติมที่หัวหน้าสั่งจากนั้นกลับบ้าน
ตารางของผมก็เป็นแบบนี้แหละครับวนเวียนไปมาทุกวันๆ ถามผมว่ารู้สึกยังไงหน่ะหรอ บอกเลยนะ โคตรพ่อโคตรแม่เบื่อเลยหล่ะ ผมหล่ะอิจฉาพวกที่เกิดมาแล้วพ่อแม่เตรียมธุรกิจหรืองานไว้ให้แล้วจริงๆเพราะพวกไม่ต้องมาดิ้นรนแบบผมซึ่งเลือกไม่ได้ ถ้าผมเลือกไม่ทำผมก็อดตายผมจึงต้องจำใจใช้ชีวิตไปเหมือนกับหุ่นยนตร์ที่คอยแต่ทำตามตารางโปรแกรมที่เตรียมไว้เท่านั้นโดยไม่สามารถขัดขืนอะไรได้ แต่ชีวิตผมใช่ว่าจะมีแต่ความบัดซบเพียงอย่างเดียวมันก็มีเรื่องดีด้วย อ๊ะ..นั่นไง พูดถึงก็มาเลย เธอชื่อว่า"ดาว"สาวสวยประจำแผนกของผม ผมรู้จักเธอตั้งแต่สมัยมหาลัยเพราะผมจบมาจากคณะเดียวกับเธอ เธอเป็นคนใจดี น่ารัก มีสเน่ห์ ตรงข้ามกับผมซึ่งเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร และไม่(ค่อย)มีเพื่อน ผมรู้จักเธอได้ไงไม่สำคัญแต่ที่รู้ก็คือ ผมชอบเธอ เธอคือคนๆเดียวที่ทำให้ชีวิตบัดซบของผมดูมีความหมายดูมีสีสัน อาาา....ผมแค่ต้องการได้อยู่ใกล้เธอ ดูแลเธอเพียงเท่านี้ก็เกินพอแต่ผมไม่มีความกล้าอีกทั้งผมคิดว่าผมยังไม่ดีพอสำหรับเธอ ผมคิดว่าหากมีโอกาส โอกาสที่เหมาะสมผมจะสารภาพรักกับเธอ ผมจะบอกให้เธอรู้ว่าผมรักเธอมากและรักเธอมานาน ผมเพียงต้องการแค่โอกาส แต่ใครจะไปนึกว่าพระเจ้าจะได้ยินเสียงที่ผมบ่นในใจด้วยเว้ยเฮ้ย

พวกคุณก็เคยมีใช่ป่ะวันที่ทำห่าอะไรก็โชคดีไปหมด ในที่สุดวันนั้นก็มาถึงผมแล้วเว้ย!!! เริ่มจากตอนแรกอยู่ๆหัวหน้าก็เรียกผมไปคุยว่าแกจะเกษียณในไม่ช้าและจะต้องมีคนมาดำรงตำแหน่งแทนแกคนที่มีความผูกพัน มุ่งมั่นทำงานเพื่อบริษัทให้ผมไปเตรียมตัวไว้ เอ๊ย!!!!นี่มันกูเลยนี่หว่า!!! ในที่สุดก็มีคนเห็นคุณค่าจากการที่ผมได้ลงแรงทำงานอย่างหนักบางครั้งต้องอยู่ถึงตี2ตี3แต่ก็ทำ มันปลาบปลื้มซะจนน้ำตาเกือบไหลออกมาแต่ผมต้องพยายามรักษามาดให้นิ่งไว้ที่สุดๆ ไม่ได้ๆ ไม่งั้นต่อไปจะปกครองเขาได้ไง แต่...ดีใจว้อยยยยย!!!! เฮ่อ..แต่หัวหน้าก็ไม่น่าที่จะพูดอ้อมค้อมเลยนะแต่ก็อย่างว่าแหละใครเขาจะพูดตรงๆ แหมหัวหน้านี่น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ขอโทษที่เคยแอบนินทาในใจว่าไอ้ เหม่ง ออ...แล้วก็ที่ผมเคยเขียนด่าหัวหน้าไว้ในห้องน้ำเด๋วผมจะไปลบทิ้งออกให้หมดเลยนะคร๊าบบบบบบบบ มีความสุขจริงๆแต่เอ๊ะเด๋วก่อน..................นี่ไงจังหว่ะนี้แหละนี่ยังไง!!!! โอกาสที่ผมจะได้สารภาพรักกับดาว หน้าที่การงานผมก็ก้าวหน้าขึ้นจนผมมีเงินเดือนพอที่จะดูแลเธอดูแลลูกของเราได้แล้ว เฮ้ย!!!จังหว่ะนี้แหละใช่เลยไม่บอกตอนนี้ก็ไม่รู้จะบอกตอนไหนแล้ว!!!! หึหึหึหึ เป็นไงหล่ะสมน้ำหน้าไอ้ลูกเจ้าของบริษัทที่วันๆเอาแต่ขับรถหรูไปมาเป็นไงหล่ะสุดท้ายก็ได้มาเป็นลูกน้องคนธรรมดา......เออผมลืมบอกไปไอ้หน้าหล่อที่คอยยืนคุยกับคนนู้นทีคนนี้ทีตรงนั้นหน่ะเป็นลูกของเจ้าของบริษัทนี้ เพราะพ่อมันเป็นเจ้าของบริษัทมันถึงเข้ามาทำงานได้โดยไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรผมโคตรอิจฉามันจริงๆตอนแรกแต่ดีที่พ่อมันให้มันทำงานเรียนรู้และเติบโตในบริษัทไปตามความสามารถไม่ใช่ว่าเป็นลูกแล้วจะมาใหญ่ได้(ถือว่าพ่อใช้ได้เลย) แต่เท่านี้แหละคนจะได้รู้ว่ามันก็แค่นี้แหละ หึหึหึหึหึหึหึ .......อ๊ะไม่ได้ๆต้องสำรวมท่าทางไว้รอเวลาที่ผมได้เลื่อนตำแหน่งก่อน

ผมกลับมาบ้านด้วยความอารมณ์ดีเหมือนผีเข้า ผมซื้อเนื้อออสเตเรียมาฉลองการก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ซื้อไวน์ขวดละ 2พันมานั่งจิบ อานี่หรอชีวิตของพวกคนมีเงิน มันหรูหราอู้ฟู่แบบนี้นี่เอง ผมนั่งจิบไวไปพร้อมกับละเลียดรสชาติของสเต๊กเนื้อนอกที่แทบจะไม่มีโอกาสได้กิน เฮ่อ...ชีวิตมันช่างมีความสุขจริงๆ หึหึหึหึหึหึหึ ผมตื่นเต้นอดทนรอแทบจะไม่ไหว .....อ๊ะเด๋วนะห้องเรามันก็แคบเหมือนรังหนูแถมอยู่ไกลจากที่ทำงานตั้งเยอะถือโอกาสหาที่อยู่ใหม่ในตัวเลยดีกว่า ไม่ได้ๆเราจะเป็นเจ้านายคนแล้วต้องทำตัวให้น่าเคารพนับถือหน่อย...จริงด้วยต้องมีรถนี่หว่าเออไปซื้อรถดีกว่า ทีนี้ก็จะมีพร้อมแล้วทั้งบ้าน รถ และหน้าที่การงาน รอผมก่อนนะครับดาวผมจะทำให้คุณมีความสุขเอง ผมดำเนินการตามแผนที่ได้วางไว้ในวันเสาร์โดยผมไปหาที่อยู่ใหม่และรถป้ายแดงที่ศูนย์ แต่เพราะเงินเก็บที่ผมมีมันไม่พอผมจึงไปกู้เงินทั้งธนาคารและกู้เงินนอกระบบเพื่อมาดาวน์รถกับคอนโด ......ไม่เป็นไร.......ไม่เป็นไร เด๋วพอเงินเดือนขึ้นแล้วรายจ่ายเท่านี้สบายมากไม่กระทบกระเทือนอยู่แล้วผมพยายามปลอบใจตัวเอง และความกังวลของผมก็หายไปทันทีที่ผมได้รถกับคอนโดใหม่ ผมตื่นตะลึงในความใหญ่โตของคอนโดห้องใหม่นี้ที่ใกล้ที่ทำงานแค่ 10 นาทีไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นแถมห้องใหญ่ขนาดสร้างสนามฟุตซอลได้เลยนะหนิ ส่วนรถใหม่ก็หรูหราดูดีมีระดับนั่งสบายกว่าการยืนโหนรถเมล์ดมจักกุแร้ของคนแปลกหน้าไม่ซ้ำกันเป็นไหนๆ ...อาาาาาาา....ชีวิตผมตอนนี้มันช่างมีความสุขเหลือเกิน เท่านี้ก็เหลือแค่รอให้ถึงเวลาประกาศแต่งตั้งหัวหน้าคนใหม่แล้วจากนั้นก็สารภาพรัก แค่คิดก็ฟินแล้ว