เรื่องมันก็เริ่มมาจากเมื่อ 3ปี5เดือนที่แล้วนู้นนนตอนนั้นผมกับเธอเรียนอยู่ ม.4(คนละ  ร.ร.) เป็นช่วงที่ผมได้คุยกับเธอครั้งแรกและจีบเธอผ่านfacebookแล้วเราก็นัดเจอกันครั้งแรกที่ร้านหมูกระทะแห่งหนึ่งวันนั้นผมยังจำได้อยู่เลยผมตื่นเต้นมาก เธอเป็นคนที่น่ารักครับแก้มเธอหน้าหยิกมาก วันนั้นผมนี้เขินจนทำอะไรไม่ถูกเลยที่เดียว ผมขอเธอเป็นแฟนแล้วเราก็เริ่มศึกษานิสัยใจคอกันเหมือนคู่อื่นๆเราคุยโทรศัพท์กันนานมากๆคุยกันทีแบตแทบระเบิด555 ด้วยที่พื้นฐานผมเป็นคนเจ้าชู้เวลาคุยก็ชอบหยอดมุข หยอยคำหวานๆ โพสเพลงโพสข้อความ ให้เธอเขิน แต่เพราะคุยกันแล้วได้รู้ว่าเธอเป็นคนดีนิสัยดีความเจ้าชู้ที่ผมมีมันหายไปผมเลือกที่จะหยุดให้เธอ ช่วงปีแรกๆที่เราเป็นแฟนกันนี้หวานมากๆครับน้ำตาลยังสู้ไม่ได้โลกนี้เป็นสีชมพูเลยทีเดียวผมทุ่มเททุกๆอย่างให้เธอ รูปคู่ใบแรกของเราเกิดขึ้นที่เซ็นเวิลวันนั้นเป็นวันchristmasครับหน้าผมนี้บึ้งมากๆ555 เราอยู่กันคนละโรงเรียนเลยไม่ค่อยได้เจอเท่าไหร่แต่วันไหนที่โรงเรียนผมเลิกเร็ว ผมก็จะไปรับเธอที่หลังโรงเรียนของเธอครับโรงเรียนเราอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่แล้วผมก็จะพาเธอไปกินKFCแถวๆนั้น เธอชอบกินKFCมากเรียกได้ว่าร้านโปรดเธอเลยเราจะพยายามใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้คุ้มค่าที่สุดเพราะไม่ค่อยได้เจอกัน เธอจะไม่กินนะครับถ้าผมไม่ป้อนเธอ(เอาแต่ใจจริงๆ) ผมเคยใส่ถุงเท้าให้เธอผูกเชือกรองเท้าให้ด้วยในร้าน(เธอเคยบอกว่าเธอชอบมากๆ555)แล้วเธอชอบเอามือผมไปเขียนเล่นบ่อยๆเผลอแป๊บๆนี้เต็มแขนเต็มมือเลยครับยั๊งกะรอยสักมีการบอกอีกว่าอย่าลบไม่งั้นโกรธผมกลับบ้านไปนี้แม่ถามทู๊กวัน555 ผมเป็นโรคอะไรไม่รู้ชอบแกล้งให้เธอโกรธ ผมชอบมากตอนเธอทำหน้าบึ้งแต่ผมก็จะง้อเธอตลอดให้เธอยิ้ม (โลกนี้ไม่มีใครยิ้มแล้วน่ารักเท่าเธออีกแล้ว) ผมจะเล่นกีต้าร์แล้วก็ร้องเพลงให้เธอฟังเสมอก่อนนอนเหมือนเป็นยาสลบเล่นทีหลับปุ๋ยเลยหละครับ เธอจะมีเรียนพิเศษถ้าผมว่างผมก็จะไปรับเธอไปนั่งรอเธอเสมอ เธอดูแลผมดีมากๆเก็บทุกรายละเอียดของตัวผม เวลาผมมีงานมีอะไรเธอก็ช่วยผมตลอด ถึงเธอจะขี้งอล ขี้หึง ขี้หวง แต่ผมก็รักและหวงเธอมากแต่ผมไม่ได้แสดงออกให้เธอรู้เลยว่าผมเป็นห่วงเธอผมหวงเธอมากแค่ไหนจนเธอก็แอบน้อยใจบ่อยๆ(ผมจะค่อนข้างขี้อายหน่อยๆ เวลามีอะไรรู้สึกอะไรก็จะไม่ค่อยพูด)  
      เธอรักเธอทำเพื่อผมมากขึ้นๆเรื่อยๆในขณะที่ผมเริ่มเบื่อเธอ ช่วง ม5ม6 เป็นช่วงที่ผมเปลี่ยนไปผมเริ่มเบื่อๆและมั่นใจว่าเธอรักผมมากและเธอจะไม่ทิ้งผมไปไหนแน่นอน อะไรที่ผมเคยทำเคยทุ่มเทให้เธอมันเริ่มจางเริ่มหายไปทีละนิดๆ จนเธอต้องเป็นฝ่ายเตือนเป็นคนบอกให้ผมทำถ้าเธอไม่บอกผมก็จะไม่ทำ สลับขั้วกันเลยเมื่อก่อนผมยอมเธอตอนนี้เธอยอมผม อย่างตอนที่ผมจะไปไหนมาไหนเมื่อก่อนผมจะบอก แต่หลังๆผมเริ่มเบื่อที่จะทำบางครั้งก็คิดในใจ((แม่กูกูยังไม่ต้องรายงานขนาดนี้เลย)) ทุกวันครบรอบและวันสำคัญเมื่อก่อนผมจะโพสบอกรักจะมีของมาให้เธอเสมอ แต่ช่วงหลังผมไม่ให้อะไรเธอเลยแต่เธอก็โพสบอกรักผมมีของมาให้ผมเสมอจนเธอต้องเตือนให้ผมทำ ความไว้ใจที่เธอให้ผมมันหายไปในวันที่ผมโกหกเธอหนีไปเที่ยว วันไหล กับเพื่อน วันนั้นเธอเสียใจเธอร้องไห้หนักมากๆผมง้อเธอนานมากกว่าเธอจะหายโกรธ พอหลังจากกลับมาเธอเริ่มงอแงเริ่มหวงผมมากขึ้นเพราะเธอไม่ไว้ใจผมเธอจู้จี้ผมมากทำให้ผมเบื่อเธอ มันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราทะเลาะกันบ่อยๆ ช่วงแรกๆไม่บ่อยขนาดนี้และผมก็จะง้อเธอปกติแล้วผมก็จะได้เห็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดของเธอ แต่ช่วงหลังๆผมเริ่มแข็งข้อไม่ง้อเธอจนเธอต้องเป็นฝ่ายโทรมา แล้วเวลาทะเลาะกันเมื่อก่อนเราไม่เคยด่ากันเลยตอนนี้กลายเป็นผมที่ด่าเธอขึ้น กู ขึ้น แต่เธอก็ไม่เคยด่าผมกลับเลยเธอเอาแต่ร้องไห้แล้วบอกกับผมทุกครั้งว่าอย่าพูดอีกได้มั้ย ผมนี้มันเป็นผู้ชายที่ จริงๆ เราเป็นอย่างนี้กันมาเรื่อยๆวันนี้คุยกันดีๆอีกวันก็ทะเลาะกัน แต่เธอก็อดทนเธอก็ไม่คิดจะทิ้งผมไป แต่เป็นผมซะเองที่บอกเลิกผลักไสไล่ส่งเธอบอกเธอให้ไปหาคนใหม่ทุกทีที่ทะเลาะกัน แต่เธอทำทุกทางไม่ให้ผมไป สุดท้ายผมก็สงสารไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ผมก็กลับมางง้อเธอเหมือนเดิม ((ตอนที่เราเป็นแฟนกันผมไม่ได้มีใครเลยไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนอื่นเลย)) วันหนึ่งผมไปเห็นเธอคุยกับรุ่นพี่เธอก็คุยแบบปกติ แต่ด้วยช่วงนั้นผมอารมณ์ร้อนมากผมหวงเธอมากแต่ผมกลับด่าเธอแทนที่ผมจะบอกว่าผมหวงเธอมากแค่ไหน มีบางครั้งที่ผมคิดว่าผมเป็นแฟนที่ดีของเธอไม่ได้ผมไม่คู่ควรกับเธอผมควรปล่อยเธอไปเจอคนดีๆ แล้วก็มาถึงวันที่ผมจะไม่มีวันลืมมันเป็นช่วงก่อนที่เราจะเข้ามาหาลัย เป็นช่วงก่อนวันรับน้อง วันนั้นเราไปปั่นจักรยานเล่นด้วยกันเราทะเลาะกันหนักมากผมตะคอกใส่เธอ ด่าเธอ เขวี้ยงกระเป๋าใส่เธอต่อหน้าคนที่เดินผ่านไปผ่านมา วันนั้นผมเป็น เต็มตัวเลยครับผมไม่รู้เลยว่าสิ่งเลวๆที่ผมทำไปจะทำให้เธอฝังใจ ผมคิดแต่ว่าแฟนผมเธอหายโกรธง่ายพอผมง้อเธออะไรก็จะเหมือนเดิมแต่ผมคิดผิด ผมบอกเลิกเธอไม่ง้อเธอผมก็ไปรับน้องตามปกติ 5-7 วันที่ผมไปรับน้องต้องนอนหอเพื่อนมันเหนื่อยและเครียดมากจริงๆครับรับน้องเสร็จทุกเย็นต้องซ้อมบูมปวดหลังปวดขาทุกวัน ทำให้ผมลืมที่จะโทรหาเธอง้อเธอ ช่วงเวลานี้แหละครับที่ผมพลาดที่ผมปล่อยเธอไว้คนเดียวเธอเจอเพื่อนใหม่ที่ดีช่วยเหลือเธอทุกอย่างคอยปลอบเธอจนเธอดีขึ้น พอรับน้องเสร็จผมก็กลับมาง้อเธอตอนนี้ความรู้สึกของเธอไม่เหมือนเดิมแล้วแต่ก็ยังคุยกันปกติแต่ไม่ได้เจอเพราะติดเรียนและอยู่กันคนละมอ สิ่ง ๆที่ผมทำไม่ดีกับเธอมันกลายเป็นกำแพงในใจที่ผมไม่สามารถทำลายมันได้ จนผมเลือกที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ แต่ก็ยังคุยปกติ คุยประมาณ2เดือน จนถึงวันที่เธอนัดเจอผมเราไปซื้อซื้อผ้ากันผมรู้สึกได้แล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆแต่ผมไม่ได้ถามเธอ พอวันรุ่งขึ้นเธอส่งข้อความมาขอเป็นเพื่อนกับผมจริงๆ ผมก็โอเคเพราะผมไม่สามารถจะดูแลเธอได้ดีพอ เธอโทรมาร้องไห้กับผมเธอบอกว่าผมไม่น่าทำอย่างงั้นเลยทำไมต้องมีวันนั้นด้วย ผมก็ได้แต่ปลอบเธอแล้วบอกให้เธอยิ้มให้ยิ้ม พอเรียนเสร็จกลับมาที่หอผมนั่งทบทวนนั่งคิด แล้วผมก็มีความรู้สึกว่าผมไม่อยากทำให้เธอมีน้ำตาอีก ผมอยากแก้ตัวใหม่สักครั้ง มันมีอะไรอีกมากมายที่ผมยังไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลย ผมขอโอกาสจากเธอ แต่ไม่ทันแล้วครับเธอกำลังคุยกับคนใหม่เธอไม่อยากคุยซ้อนผมพยายามตื้อพยายามทุกอย่างแต่ผมก็ทำไม่ได้นานผมอยากเห็นเธอมีความสุขผมยังอยากเห็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดในโลกของผมอยู่ถึงแม้ข้างๆเธอจะไม่ใช่ผมก็ตามผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา วันนี้เป็นวันที่7แล้วที่ผมไม่โทรหาเธอ ผมลองเปิดใจอยู่กับตัวเองทุกอย่างก็เหมือนเดิมครับผมยังคิดถึงเธอทุกวันตลอดเวลา ก่อนหน้านี้เป็นวันคบรอบของเราผมไปที่ร้านKFCแถวหลังโรงเรียนของเธอ ผมเคยได้สมุดเล่มนึงเธอทำให้ผมวันครบรอบ2ปีเป็นสมุดที่ก่อนหน้านี้ผมไม่สนใจมันเลยเปิดดูแค่ตอนแรกที่ได้มาแต่ตอนนี้ผมเปิดดูทุกครั้งที่คิดถึงเธอผมเอามันมาด้วย ร้านKFCที่เมื่อก่อนเราไปด้วยกันประจำร้านที่มีแต่ความทรงจำดีๆ พอไปนั่งที่เดิมที่เราชอบนั่งแล้วเปิดดูสมุดที่เธอให้ผมมาผมคิดถึงเธอมากเลยครับสมุดที่ผมถือเล่มเล็กๆแต่อยู่ดีๆมันหนักขึ้นมากมองไปข้างๆที่เธอนั่งเป็นประจำแล้วก็งอแงให้ผมป้อนมันว่างเปล่าไปหมดเลยครับผมได้แต่คิดว่าถ้าเธอยังนั่งข้างๆผมอีกผมอยากกระซิบบอกเธอว่าผมรักเธอมากแค่ไหนแต่ตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว นั่งไปแล้วคิดอะไรเพลินๆก็รู้สึกดีนะครับเมื่อนึกถึงวันก่อนๆที่มีเธอข้างๆแม้มันจะเหงาๆบ้างแต่ผมก็ไม่เคยเสียใจเลยที่ชีวิตผมเคยมีเธอเข้ามาทำให้ผมมีความสุขมากขนาดนี้ถ้าวันนี้เรายังเป็นแฟนกันก็คง3ปี5เดือนแล้ว ผมคงไม่ไปเริ่มใหม่กับใครอีกแล้วผมรู้ความรู้สึกของผมแล้วผมเลือกที่จะเก็บเธอไว้วันนั้นผมเลือกที่จะหยุดเพื่อใครวันนี้ก็ยังหยุดที่เค้าเหมือนเดิมถ้าผมไม่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของผมเองสุดท้ายผมก็ต้องจบที่คำว่าเสียใจเหมือนวันนี้
             ที่ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นไม่ได้เพื่อจะให้เธอหรือใครมาสงสารแต่เพื่อให้เรื่องราวของผมเป็นสิ่งเตือนใจให้คนที่อ่านได้คิดเพราะไม่มีใครที่อยู่กับเราไปตลอดหลอกครับวันที่เค้ายังอยู่ข้างๆเราเราก็ควรดูแลเอาใจใส่เค้าดีๆรักเค้ามากๆอย่าละเลยเหมือนผมนะ
            สุดท้ายละถ้าผมสามารถรวบรวมดราก้อนบอลขอพรเทพเจ้ามังกรได้1ข้อ ผมจะขอให้ในโลกนี้มีแต่ความรัก ถึงผมจะอิจฉาเวลาเห็นคนเดินจับมือกันก็เถอะ555555555555555555555555555555555555555555