กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่2ค่ะ ตั้งมาเพื่ออยากระบายเฉยๆ

คือเราไม่ใช่คนขี้เหร่นะ แต่ก็ไม่ใช่คนสวยอะไร
ปกติเดินดิน กินข้าว ทั่วๆไป เรียนมหาลัยรัฐบาล บ้านก็ฐานะปานกลาง

เรามีแฟน แฟนเราเรียนมหาลัยเอกชน แฟนเราน่ารักมากกก ทั้งหน้าตาและนิสัย  ฐานะทางบ้านก็โอเค
เวลาไปไหนมาไหน ส่วนมากแฟนเราก็ออกเงินให้ตลอด
ไม่ว่าเราจะอยากกินอะไร อยากทำอะไร บางอย่างก็บ่นๆนะ แต่ก้ตามใจตลอดอะ
เราเป็นคนชอบเลี้ยงหมา แฟนเราก็ซื้อให้ แต่เราเลี้ยงไม่ได้ เลยต้องให้แฟนเลี้ยง เพราะแฟนอยู่เป็นคอนโด
ส่วนเราอยู่หอใน ของมหาวิทยาลัย แต่ก้แวะไปช่วยเลี้ยงอยู่บ่อยๆ

ตั้งแต่คบกันมา3ปี ไม่เคยทะเลาะเรื่องผู้หญิงอื่นเลย มีแต่เรื่องงุ้งงิ้งไร้สาระทั่วไป
แล้วก็ทะเลาะเรื่องพวกเวลาเราถามว่าแบบนี้ดีไหม เขาก็ไม่ค่อยมีความคิดเห็น

เราอยากลด น้ำหนัก แฟนก็จะแบบไม่ต้องก็ได้มีความสุขก็กินไป
เราอยากทำดั้ง แฟนก็บอกว่าทำไปทำไม ทำไปก็มีแฟนคนเดิมป่าว?
หรือแบบเรื่องอื่นๆ เขาก็จะบอกว่าไม่ต้องก็ได้ แค่นี้ก็ดีแล้ว ...

แต่สิ่งที่เรารู้สึกคือ เรายังดีไม่พอ ไม่สวย เรียนไม่เก่ง บ้านไม่ได้ร่ำรวย เราแค่อยากพัฒนาตัวเอง
เวลาเห็นคนสวยๆก็อยากให้แฟนเรามีแฟนสวยๆบ้าง เวลาเห็นคนเรียนเก่งหรือฐานะดี เราก็อยากเป็นแบบนั้นบ้าง
ถึงสิ่งที่แฟนบอกว่าแค่นี้ก็ดีแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าเขาพูดเพื่อให้เราสบายใจรึป่าว

บางทีสิ่งที่เราอยากทำก็เพื่อพัฒนาตัวเราเองให้ดีพอสำหรับเขา แต่กลับโดนขัดตลอดเลย..
เราเข้าใจนะว่าเขารักเรา และอยากจะบอกว่าเราก็รักเขามากๆๆๆเหมือน
ก็ไม่รู้ว่าถ้าเรียนจบไป แล้วแฟนไปเจอคนในสังคมทำงานที่ดีกว่าเขาจะทิ้งเรามั้ย
ตอนนี้เราก็แค่อยากพัฒนาตัวเราเองให้ดีขึ้นเพื่อที่จะไม่ถูกคนอื่นๆหรือ สังคมเพื่อนของแฟนมองว่าเราดีไม่พอแค่นั้นล่ะค่ะ

แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะใช้ชีวิตกับผู้ชายที่แสนดีคนนี้ตลอดลมหายใจของเราเลย ^^