ติดตามตอนที่ 2 โนโบริเบทสี >>>>http://ppantip.com/topic/32728532<<<<

๒๓/๐๙/๕๗
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ จุดเริ่มต้นของวันเดินทาง
มะขิ่น : ฮัลโหลลลล แม่ๆ ช่วงนี้จะติดต่อลูกไม่ได้นะ
เจ้ฮวย : เอ้า ! ทำไมล่ะ ?
มะขิ่น : ลูกจะไปกินเจ ติดต่อไม่ได้
เจ้ฮวย : กินเจที่ไหนหล่าว ติดต่อไม่ได้
มะขิ่น : เจแปนหนะแม่
เจ้ฮวย : เจแปน ? เจแปน ! ญี่ปุ่นหรอ ?!!!!!
มะขิ่น : อัยย๊ะ รู้จักด้วย ไปเจ็ดวันนะแม่
เจ้ฮวย : ไปวันไหน ?
มะขิ่น : เนี้ยย กำลังจะขึ้นเครื่องล่ะ
เจ้ฮวย : ห๊ะ ! ! ไปกับใคร
มะขิ่น : เอ่อ.. เอิ่มม ... คนเดียว ...
เจ้ฮวย : ห๊าาาาาาา ! ! ! ! @#$&^*&)(*_(_()&*^&%^#$#@#$^&

แล้วมะขิ่นก็โดนสวดยับไปรอบนึงใหญ่ ๆ ฮ่าา ๆ ๆ ถ้าบอกก่อนก็ไม่ได้ไปอ่ะสิ หลังจากเช็คอินเข้ามา ก็ไปตรวจคนออกเมืองป่าว ไม่รู้ เอาเป็นว่าเค้าให้มะขิ่นสแกนกระเป๋า


เหตุเกิดที่จุดตรวจสัมภาระ
คนตรวจ : no laptop
มะขิ่น : ( พยักหน้า )
คนตรวจ : no 电脑
มะขิ่น : ( พยักหน้า ) ไม่มีโน๊ตบุ๊คค่ะ มีแต่กล้อง
คนตรวจ : (มองหน้ามะขิ่นแปป) อ่อ คนไทยหรอคะ รบกวนช่วยแยกกล้องออกมาด้วยค่ะ

ดีนะ มะขิ่นถอดหมวกชาวเขาออก ไม่งั้นคงจะได้มีมินกะลาบา กันบ้างหละ สงสัยมะขิ่นมาหน้าสด ไม่จัดเต็มแบบคนไทยทั่วไป ที่แม้ว่าจะขึ้นไปนอนบนเครื่องแต่ฉันก็ต้องสวยแม้ยามหลับไหล อิอิ

มะขิ่นบินตรงกับการบินไทยค่ะ บนเครื่องก็เลยมีแต่กรุ๊ปทัวร์ไทย มะขิ่นก็เนียนๆฟัง ได้ใจความว่า บินใช้เวลา หกชั่วโมงกับสิบนาที เดี๋ยวเครื่องขึ้นแล้วจะมีเสริฟอาหารว่าง แล้วนอนยาว เสริฟอาหารเช้า หนึ่งชั่วโมงก่อนเครื่องลง โอเคนอนยาวๆ


ห๊าววววว นอนเต็มอิ่ม ตื่นขึ้นมาเปิดหน้าต่างดู พระอาทิตย์ญี่ปุ่น เย้ๆๆๆๆ กินอาหารเช้าพร้อมดูพระอาทิตย์ ฟินนนนแปปเดียว ปิดหน้าต่าง แสบตาค่ะ



ทานอาหารเช้าเสร็จ นั่งดูหนัง ขุ่นแม่มาลี พากษ์ไทย ฟังเสียงเจ้ญาญ่าญิ๋งซะหน่อย แหมๆ

ดูไม่ทันจบก็ถึงซะแล้วว มะขิ่นได้รับความช่วยเหลือจากกรุ๊ปทัวร์ไทยในการกรอกเอกสารต่างๆ และผ่าน ตม. เมืองหยุ่นมาอย่างฉลุย เดินออกมาก็เจอพี่ม่อนมายืนต้อนรับเลย


แล้วมะขิ่นก็หาทางไปเปลี่ยนตั๋ว JR RAILPASS ที่มะขิ่นซื้อไว้แล้วจากไทย และแล้วความสนุกก็เกิดขึ้น มะขิ่นมาที่เคาท์เตอร์ รถไฟเพื่อออกตั๋ว เจอลูกค้าไทยคุยกับเจ้าหน้านานมากกกกก มะขิ่นก็เดินรอ หานู้นนี่นั่นทำ สักพักใหญ่ ๆๆๆๆๆ คนไทยก็ออกไป มะขิ่นก็ไปนั่งออกตั๋ว ยื่นเอกสารเสร็จ
นาง : จะเดินทางไปที่ไหนคะ?
มะขิ่น : โนโบริเบ็ทสึ
นาง : (มองนาฬิกาแล้วทำหน้าตกใจ) คุณต้องรีบตามฉันมา
แล้วนางก็ทำเอกสารภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วออกวิ่ง วิ่งเร็วมาก แม้จะใส่ส้นสูงกับกระโปรงทรงเอสีแดงก็ตาม มะขิ่นวิ่งตามไป เจอขบวนรถจอดอยู่ นางอธิบายการให้บัตรภายในเวลาไม่กี่วิ ซึ่งบอกเลยว่ามะขิ่นจับใจความได้แค่ว่าต้องพกไอบัตรนี่ตลอดสามวันในการขึ้นรถไฟ แต่ประทับใจนาง บริการเต็มที่มากกก ไม่ได้เก็บสถานการณ์ตอนนั้นไว้ ตื่นเต้น ตกใจ งงๆไปหมด แต่มันส์ดี นี่แหละแบกเป้เที่ยวลุยๆคุยกันค่ะ
ปล. ตอนนั่งรอถ่ายรูปเก็บไว้ค่ะ นางใส่ชุดแดงล้วนค่ะ


หลังจากขึ้นรถไฟมา มะขิ่นก็ไม่รู้ว่ามะขิ่นนั่งตรงไหนได้บ้าง ที่ว่างมีเยอะนะ แต่มะขิ่นก็เลือกไปนั่งข้าง ผช คนนึงที่ดูมีภูมิฐานพอที่จะถามภาษาอังกฤษได้ ก็เลยถามคุณน้าว่าจะไปโนโบริเบทสึ ต้องลงสถานีไหน คุณลุงก็บอกว่าต้องเปลี่ยนขบวนรถสถานีหน้า โอเค เข้าใจ เลิศมาก ใครบอกหยุ่นไม่พูดอิงลิชเนี้ยย
ปล. รถไฟไฮโซนะคะ ชาร์จแบตได้ด้วยย

นี่คือหน้าตาบัตรฮอกไกโดเรลพาส แล้วก็ตารางเดินรถ ระหว่างรอรถขบวนถัดไปมะขิ่นนั่งศึกษาตารางเวลารถพอเข้าใจล่ะ มาๆ มาลุยกันต่อ