"ขณะนี้เราอยู่ที่หมุ่บ้านลัดดาแลนด์ ซึ่งมีผู้แจ้ง ว่าพบศพ แรงงานต่างด้าวชาวพม่า ถูกทุบตีทั่วร่างกายด้วยไม้หน้าสามอย่างทารุณ และที่ใบหน้าได้ถูกสาดน้ำกรด ทั้งยังอำพรางโดยการยัดร่างไว้ในตู้เย็นสีแดง"

ป่านดูข่าวในทีวีอย่างอึ้งๆ และคิดถึงที่ สามีเคยกล่าวถึง เด็กชาวพม่าว่าจะว่าจ้าง ขึ้นมา

10วันก่อนหน้านั้น

"หนูสบายดี แหม่ม นานๆจะกลับมาที หนูกะลังหางานทำเพิ่ม แม่ไม่ต้องห่วง หนูจะเก็บเงินไปซื้อที่ให้แม่อยู่สบายๆนะ แค่นี้ก่อนนะแม่" เด็กสาวส่งเสียงคุยกับแม่เป็นภาษาพม่า บ่งบอกถึงเสียงที่มีความหวังเต็มเปี่ยม และบ่งบอกถึงความสุขสบายที่อาศัยอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เธอคือ มะขิ่น เด็กสาวชาวพม่าที่มาอาศัย ที่บ้านนายแหม่มเพียงผู้เดียวในบ้าน

เด็กสาวทำความสะอาดบ้าน ปูพรหมหน้าห้องน้ำ ดูแลบ้านอย่างเรียบร้อย  แม้นายแหม่มของเธอจะไม่อยู่ก็ตาม  บ่งบอกถึงนิสัยซื่อตรง  และความตรงไปตรงมาของเธอได้อย่างดี

ก้อกๆๆๆ

หญิงสาวบ้านตรงข้าม มาเคาะประตูหน้าบ้าน และมะขิ่นก็เปิดรับพร้อมรอยยิ้ม และทักทายอย่างไร้เดียงสา

"อะ คุ เจียะ สะ วะ ดี คะ"

"สวัสดีจ๊ะ มะขิ่น เดี๊ยววันเสาร์นี้ไปตัดหญ้า ที่บ้านฉันให้หน่อยนะ" คุณเจี๊ยบเพื่นบ้านฝั่งตรงข้าม ได้กล่าวอย่างเป็นมิตร และทำท่าทางประกอบเพื่อให้เด็กสาวเข้าใจ

"ตัดหญ้า นะ ตัดหญ้า"

" อ้ออออ  คะ คะ"

หลังจากนั้นเด็กสาวก็เตรียมตัว  ล็อกบ้านเพื่อจะไปรับจ้างทำงานเพิ่ม  อีกบ้านหนึ่ง

"กริ๊ง กริ๊ง"

"สวัสดีจ๊ะ มะขิ่น"

"เพ่ะ แก่ว"เด็กสาวเรียกด้วยเสียงสดใส
เด็กสาวหันหน้ามา พร้อมรอยยิ้มและตาอันเป็นประกาย

"มะขิ่นจะไปบ้านอ้ายสมเกียรติบ่  มา มา เดี้ยวอ้ายยามสิไปส่ง  มาซ้อนท้ายอ้ายเด้อ"

ชายหนุ่มเชื้อเชิญ อย่างอ่อนหวาน และส่งภาษาถิ่นเพื่อให้เด็กสาวเข้าใจ และเด็กสาวก็ตอบรับด้วยท่าทีเกรงใจเล็กน้อย

หลังจากนั้น ชายหนุ่ม ก็ขี่ พาหญิงสาวซ้อนท้าย ชวนคุยแม้รู้ว่าเธอไม่ค่อยเข้าใจนัก  แต่เค้าก็คุยเพราะรู้สึกมีความสุขใจยิ่งนักที่เด็กสาวซ้อนท้ายเขา ซึ่งระหว่างทาง รถจักรยาน เกิดสะดุดกับก้อนหินเล็กทำให้รถเซเล็กน้อย

แต่นั่นทำให้เขายิ่งเป็นสุขมากขึ้น  เพราะมือน้อยๆของมะขิ่นเอื้อมจับเขา  และไม่ปล่อยไปตลอดทาง

สมเกียรตินั่งจ้องโทรทัศไปพลาง และจับจ้องด้วยสายตาน่ารังเกัยจไปยังเรือนร่างของเด็กสาว และลุกขึ้นตรงไปยังเด็กสาว และฉวยโอกาสจับไม้จับมือ มะขิ่น

"บิดผ้านะ ต้องบิดให้มันหนักๆ  ผ้ามันจะได้หมาดๆ นะมะขิ่น  พื้นที่ถูมันจะได้สะอาด รู้มัย" เสียงทุ้มแหบต่ำ บ่งบอกถึงความหื่นกระหายของชายแก่ และสายตาโลมเลีย รวมทั้งอุ้งมือที่เกาะกุม ทำให้เด็กสาวรู้สึกตระหนก และรู้สึกรังเกียจแต่เพราะถูกเกาะเกี่ยวจึงไม่สามารถสะบัดมืออก

"มะขิ่น" !! ชายแก่ละมือจากเด็กสาว อย่างเสียฟอร์ม เพราะระฆังช่วยชีวิตเด็กสาวแท้ๆ

"วันนี้พอแค่นี้ ไปเก็บของเถอะ  เดี๊ยว อะนี่เงิน  แล้วกลับได้เลยนะ" หญิงสาวที่เคยท่าทางใจดีกล่าวเสียงเย็ยบเย็นใส่เธอ  ซึ่งแม้จะไม่บอกเธอก็เริ่มอยากไปให้พ้นๆบ้านนี้อยู่แล้ว

มะขิ่นกลับมายังบ้านของเธอ และรู้สึกว่าวันนี้ เธอโชคร้ายเสียจริง แต่ก็ยังดียังได้เงินมาเพิ่ม เพื่อทำความฝันของเธอให้เป็นจริงเร็วขึ้น

พลางคิดในใจ ถ้าคุณนายบ้านนั้นมาขอให้เธอไปทำบ้านเค้าอีก  เธอคงไม่ไปบ้านหลังนั้นอีกแล้ว