คือเราเป็นคนที่แบบว่า....เวลาเห็นใครทำอะไรไม่ถูกต้อง

ถ้าคนที่ทำเป็นคนที่รู้จักแล้วคุยด้วยได้ เราจะทักท้วงว่า

เฮ้ย!!!! ทำแบบนี้ไม่ดีนะ ไม่ควรทำนะ เพราะงี้ๆๆๆ (ยกเหตุผล)

จนเราเห็นพ่อกับแม่ ทำอะไร หรือพูดอะไรที่ไม่ควร ไม่ดีเราก็จะทักท้วง เช่น...

-สมมุติเวลาพ่อเราพูดจาดูถูกคนอื่น
....เราก็จะบอกว่า พ่อเคยสอนหนู๋เองนะว่าเราไม่ควรดูถูกตัวเองและคนอื่น  ทำไมพ่อถึงทำเองซะหละ พ่อคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่ดีแล้วหรอ??

-สมมติเวลาพ่อโมโห ใช้กำลังกับน้อง หรือแม่
....เราก็จะพูดห้ามว่า  การใช้กำลังมันไม่ใช้วิธีแก้ปัญหาหรอกนะ แต่ยิ่งทำให้ปัญหาทวีคูณไปใหญ่ เหมือนเราราดน้ำมันไปในกองไฟ

-สมมติเวลาแม่ชอบพูดจา-ดัน ประชดประชัน
...เราก็จะบอกว่า กานประชดมันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาหรอก อยู่บ้านคนในบ้านก็อยากจะฟังคำพูดคำจาดีๆ ทั้งนั้นแหละ

ละทุกครั้งที่เราพูดแบบนี้ พ่อแม่ก็จะบอกว่า เถียง ทำแบบนี้มันบาปนะ

เราก็ย้อนถามว่า ทำไมการที่เด็กว่าผู้ใหญ่ เมื่อเห็นว่าทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง สอนผู้ใหญ่มันบาปมากหรอ ทั้งๆที่หนู๋แค่อยากชี้ให้เห็นถึงปัญหา
แล้วเวลาพระที่อายุน้อยๆ เทศน์ให้ผู้หลักผู้ใหญ่ฟัง เขาบาปด้วยรึป่าว??

คือเราอยากรู้ว่า ที่เราทำบาปจริงๆไหมคะ แล้วควรทำรึป่าวคะ