กระทู้นี้ยาวหน่อยนะคะ



คิดอยู่ทั้งคืนว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย แต่เมื่อคืนไม่อยู่ในอารมณ์ที่มีสติจะตั้งกระทู้จริงๆ
เพราะหมดแรง ซึม เซ็ง และผิดหวัง
สุดท้ายก็สักกระทู้เหอะ ขอเป็นตัวแทนคนไทยที่อู่ฮั่นพูดถึงความรู้สึกของการแข่งขันครั้งนี้แล้วกันค่ะ


เมื่อปลายเดือนที่แล้วมีข่าวว่าทีมฟุตบอลทีมชาติไทยจะมาอู่ฮั่น
ด้วยความที่เราก็ได้ดูทีมชาติไทยเตะกับหลายๆชาติในอินชอนเกมส์
ก็มีชนะบ้าง แพ้บ้าง แต่ก็เล่นได้เต็มที่สมกับเป็นตัวแทนของชาติเรา
คนดูที่ไม่มีความรู้เรื่องฟุตบอลก็สัมผัสได้นะว่าเค้าตั้งใจเล่นกันดีมากๆ
รับส่งบอลกัน ที่สำคัญเล่นเป็นทีม
เพราะหัวใจหลักของฟุตบอลก็คือการเล่นเป็นทีมใช่มั้ยคะ


ในที่สุดพวกเราคนไทยหลายๆคนก็รวมตัวกันซื้อตั๋วค่ะ  
ทั้งๆที่เราก็รู้แล้วล่ะว่าไม่ชนะหรอก มันทำไม่ได้ เพราะเป็นนัดที่จีนเชิญมา
เพราะถ้าชนะ
กองเชียร์ก็แอบหวั่นๆเหมือนกันว่าจะโดนคนจีนตื้บเอารึเปล่า (ล้อเล่นค่ะ มโนไปก่อน)
ยังไงก็แล้วแต่ พวกเราไปเชียร์นะ
ในฐานะคนไทยที่อาศัยอยู่ในอู่ฮั่น ทีมชาติมาเราจะไม่ไปเชียร์ได้ยังไงล่ะ
อย่างมากก็หวังว่า ขอแค่เสมอนะ
รักษาศักดิ์ศรีความเป็นทีมชาติไทยก็โอเคแล้ว เพราะตอนอินชอนเกมส์ ทีมเราเท่ห์มากๆ
ขี้โม้กับคนจีนไปเยอะเลย ว่าทีมเราเจ๋งแค่ไหน (5555555555)


เอาล่ะ การจัดขึ้นมาคาดได้ว่าน่าจะทำเพื่อเรียกขวัญกำลังใจแฟนบอลทีมชาติจีน
เพราะคนจีนส่วนมากก็รับรู้ว่าฟุตบอลของประเทศเค้าไม่ได้เก่งมากอยู่แล้ว
แถมการแข่งขันอินชอนเกมส์ก็ใช่ว่าคนจีนไม่ได้ดู
เค้ารู้อยู่แล้วว่าทีมเค้าทำได้แค่ไหน


แต่เมื่อมีข่าวออกมาทำนองว่า ตัวจริงทีมชาติเราไม่มากัน
ใจพวกเราก็แอบแป้วนิดนึง
เราหวังว่าจะมีสักคนมาบ้าง แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มี
ไปครั้งนี้ ส่วนตัวเราอยากเจอซิกโก้มากเลยค่ะ
คือขอเห็นเค้าไกลๆจากสนามก็อุ่นใจละ ว่าทีมเราต้องจบในสภาพที่ไม่แย่แน่ๆ
แต่.....ซิกโก้ไม่มาค่ะ เอาล่ะเหวย  ผลมันจะออกมาเป็นยังไงหว่า


และเมื่อวันที่ 10 ตุลา มาถึง พวกเราก็ตื่นเต้นกันมาก
ถามกันว่าใครจะไปกับใคร เราจะเดินทางไปยังไง
คือ อู่ฮั่นเป็นเมืองหลวงของมณฑลหูเป่ยค่ะ
จะคล้ายๆกรุงเทพที่มีแม่น้ำขวางกลาง แต่ต่างกันตรงที่กรุงเทพมีพระนครกับฝั่งธน
แต่อู่ฮั่นเค้าจะมีสามฝั่งค่ะ มีอู่ชาง (รวมดาวมหาลัย เอ้ย แหล่งมหาวิทยาลัย)
ฮั่นโข่ว (ศูนย์กลางทางธุรกิจ และฮั่นหยาง(เขตอุตสาหกรรม)
ซึ่งสนามที่ทีมชาติไทยเราจะไปเตะกันคืออยู่ที่ฮั่นหยาง
แต่พวกเราอยู่อู่ชาง！


ระยะทางที่ห่างจากมหาลัยเราไปยังสนามเนี่ยเฉลี่ยตามเส้นทางที่ Baidu คำนวณออกมา
ไม่ว่าไปยังไงก็เกือบ 30 กิโลศุกร์ยามเย็นอีก วางแผนหัวหมุนเลยจะไปยังไง
เพราะฮั่นหยางเค้ากำลังก่อสร้างถนน ทำให้รถอาจจะติดขัดได้
สุดท้ายก็เลือกนั่งรถเมล์ไปค่ะ คือที่ฮั่นหยางใต้ดินยังเข้าไปไม่ถึงมากนัก
นั่งแท็กซี่ไปก็ไปติดแหงกพอๆกันกับรถเมล์แน่นอน


2 ชม. ครึ่งผ่านไป พวกเรามาถึงป้ายรถเมล์ข้างสนามค่ะ
พอลงจากรถแค่นั้นแหละ ตอนนั้นทุมนึงพอดี
เสียงเฮจากข้างในสนามมันกระหึ่มมากกกกกกกกกกกกก
มาจนแบบไม่ไหวละ เราต้องรีบเข้าไป！ไปตามหากลุ่มคนไทยแล้วนั่งเชียร์ด้วยกัน
ให้ทีมชาติไทยเห็นว่า คนไทยมาเชียร์นะ

พึ่งถึงสนามค่ะ ได้ยินเสียงคนกระหึ่มแล้ว เฮลั่นเลย


รอตรวจบัตรค่ะ รีบมากกกกก จะไปแล้วจะไปเชียร์ทีมชาติเรา！


เมื่อมาถึงสนาม  หูยยยย คนจีนมาเต็ม ธงชาติโบกกันพรึ่บพรั่บ กลองก็มา แตรก็พร้อม ใส่เสื้อแดงกันมาเต็มที่
แถมยังลูกมาดูด้วย






ในครึ่งแรก บอลส่วนใหญ่อยู่ที่ฝั่งจีนค่ะ
แต่ทุกครั้งที่ทีมชาติเราได้บอลก็พยายามเชียร์แหลกมากๆ
ตะโกน Thailand Susu (ไม่รู้ว่าเค้าได้ยินมั้ย) โบกธงก็ละ ไม่เป็นผล 5555555






ในระหว่างพวกเรากันเองก็พากันถกเถียงเรื่องจำนวนนักกีฬาที่มาเตะครั้งนี้
เรื่องมันออกไปทิศที่ว่าส่งมาพอดี ไม่มีตัวให้เปลี่ยน เปลี่ยนนักเตะกันทีละครึ่งไปเลย
ครึ่งแรกเซ็ตนึง ครึ่งหลังอีกเซ็นนึง เล่นคุยกันขำๆว่า ถ้าเจ็บคนนึงนี้เราขาดตัวเล่นเลยนะ
สุดท้ายมีเจ็บจริง = = เปลไปหิ้วเลยจ้า



จริงๆก็มีโดนสอยร่วงไปหลายคน แต่กรรมการไม่เห็น ไม่ทำอะไรทั้งนั้น (อันนี้ตามคาด เหอะๆ)


พูดถึงบรรยากาศบนสแตนด์ดีกว่า มันเป็นศึกของทีมชาติเพราะงั้นกองเชียร์เราก็ไม่ยอม
เปิดสนามด้วยเสียงกรี๊ดจากสาวไทย
ส่งสัญญาณเรียกทีมชาติเรา ว่าพวกเราอยู่นี่น้า โบกธงๆ
เมื่อเกมเริ่มขึ้นคนจีนคนไทยผลัดกันส่งเสียงเชียร์ คึกคักเป็นระยะๆ
ถ้าจีนเค้าเชียร์ว่า จงกั๋ว เจียโหยว ( จีน สู้สู้)
เราก็จะแอบตะโกน ไท่กั๋ว (ไทย) ทับเสียงจงกั๋วไป แล้วใช้เสียงเจียโหยวเค้าแทน 555



จริงๆมีแก๊งค์เพื่อนฝรั่งของพี่คนไทยมาด้วย
ตะโกนกันใหญ่ สวัสดีค่ะ เป่าแตรปู๊นๆ คึกมากกก
ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยยยย ว่าตะโกนอะไรออกมาก หน้าหนวดคมเข้มกันซะขนาดนั้น
(คนจีนก็มองกันใหญ่เลย เพราะส่วนใหญ่จะรู้ว่า สวัสดีค่ะ เป็นคำทักทายของประเทศเราค่ะ
โดยถูกนำไปพ้องเสียงกับคำภาษาจีนให้ตลกๆว่า 刷我的卡 ซวาหว่อเตอะข่า ที่แปลว่ารูดบัตรชั้นที)
สภาพเกมเล่นแบบปกป้องประตูตัวเองไปเรื่อยๆ
สุดท้ายจบครึ่งแรกไปแบบปลอดภัย ขอบพระคุณผู้รักษาประตูครึ่งแรกมา ณ ที่นี่

สำหรับครึ่งหลัง พี่จีนเปลี่ยนตัวแหลก แถมส่งตัวเป้งมา
ไม่รู้ละว่าใคร แต่วิ่งเร็วมาก สับขาเลี้ยงลูกมาหน้าประตูให้หวาดเสียว
ส่วนทีมเราถ้าใครเป็นก็คงรู้กันนะคะ  ส่วนตัวเราเหมือนเค้าไม่ใช่ทีมเดียวกันเลยอ่ะ
ส่งบอล โยนบอลกันแบบไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอมากๆ มันไม่ใช่ทีมเลยอ่ะแบบนี้
เห็นแล้วก็ท้อใจ แต่ในใจก็รู้ว่าที่เค้าวิ่งในสนามตอนนี้ เค้าก็สู้นะ ก็เต็มที่แล้วล่ะ
แต่คงไม่ได้ซ้อมกันมาจริงๆ มันเห็นชัดมากๆ
ได้แต่ภาวนา ยืนกำธงชาติไทย ขอแค่ว่าเสมอเถอะ
แต่ลูกยิงทำประตูฝั่งเราที่เห็นกับตา การตัดสินใจของนักเตะมันทำให้เรารู้สึกว่า
นอกจากไม่สามารถเลี้ยงลูกให้ไปถึงเขตประตูได้
แถมยังต้องยิงจากระยะไกลแบบยิงเหมือนเราคงยิงไม่ได้ยังไงยังงั้น


และ ณ จุดหนึ่งของเวลาการแข่งขัน
ในที่สุดพวกเราได้เสียประตูลูกแรกไปให้กับทีมเจ้าบ้าน
สร้างความฮึกเหิมให้กับกองเชียร์และทีมเค้ามากมายเลยทีเดียว
และมันคือจุดพลิกของเกม พลิกมากกกกกกกกกกกกกกกก
เพราะแทบจะนับว่าเราให้เค้า T____T ยากให้แค่ลูกเดียวอ่ะ




แต่หลังจากนั้น เราก็เสียประตูไปอีก 2 ลูกจากการที่ผู้รักษาประตูวิ่งปรี่ออกมาจากประตูค่ะ
แล้ววืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เค้ายิงป้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



ทั้งสองครั้ง หมดกัน สามแต้มโชว์หราบนสกอร์บอร์ด เวลาหมดไปแบบไม่รู้ตัว  
แต้มสามไม่ได้ถ่ายไว้นะคะ หมดแรง
ได้ยินเสียงเชียร์คนจีนกระหึ่มไปสามรอบ ยังอึ้งๆอยู่ค่ะ รู้สึกผิดหวังอยู่
แต่แล้วทีมชาติไทยก็เดินมาที่หน้าสแตนด์พวกเราค่ะ
พวกเค้ายืนเรียงแถวกันแล้วก็ไหว้ขอบคุณมาทางพวกเราค่ะ
แต่ตอนนั้นความรู้สึกเปลี่ยน
รู้สึกเหมือนกันว่าพวกเค้าก็ผิดหวังเหมือนกันที่ออกมาเป็นแบบนี้แต่ทำอะไรไม่ได้จริงๆ



ไม่รู้นะว่าใครส่งพวกคุณมาแบบนี้ แต่อันดับแรกขอขอบคุณนักกีฬาทุกคนที่เล่นอย่างเต็มที่
ถึงจะไม่เข้าขา แต่พวกคุณก็ทำดีที่สุดแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ
เสียดายแค่อดเจอพวกคุณหลังสนาม เราไม่รู้ว่าพวกคุณออกมาจากประตูไหน
เพราะตำรวจกับทหารจีนเค้ามากั้นทางไว้ค่ะ เรากลับมาก่อน
แต่คนไทยส่วนใหญ่รอพวกคุณอยู่นะคะ รออยู่นานมาก สุดท้ายถอดใจกลับกันค่ะ


เรื่องนี้มันก็ไม่ใช่ความผิดพวกคุณเลย
จะโทษก็ต้องโทษผู้ใหญ่ที่มีสิทธิเลือกพวกคุณมาเล่นต่างหาก  
พวกคุณอาจจะมาจากคนละที่คนละทางกันเลยด้วยแล้วถูกยำมารวมกัน
มันเลยออกมาเป็นแบบนี้ เราว่าในฐานะนักกีฬาก็รู้สึกแย่แล้วนะ
ยิ่งมาในชื่อทีมชาติไทย  คงไม่มีใครรู้เหมือนกันว่าพอเล่นเป็นทีมแล้วจะออกมาเป็นยังไง  
ถึงเราไม่ควรชนะในบ้านเค้าก็เถอะ


คือเราชนะเค้าไปแบบขาดลอยแล้วถึงสองนัด แต่ก็ไม่ใช่ว่าให้ส่งทีมมาแบบนี้  
เป็นการไม่ให้ไม่ให้เกียรติคู่ต่อสู้เลย และเป็นการไม่ให้เกียรติประเทศตัวเองอีกด้วย


ทำลงไปได้ยังไง
ใครกันที่ไปตกลงกับเค้า
ใครกันที่ส่งทีมชาติไทยมา
ใครกันที่คัดเลือกนักกีฬามาแบบนี้
จิตใจทำด้วยอะไรถามทีเหอะ รักอะไรมากกว่าชาติรึเปล่า？



ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ