บางครั้งผมก็คิดว่าแฟนผมขี้น้อยใจ ขี้โมโห ใจร้อนเกินไปหน่อย ...  

วันนี้ตื่นมาตอนเช้าก็นั่งคุยโทรสับกันอยู่ดี ๆ โทรหา Tango กันตามปรกติของคนเป็นแฟนกัน
ผมนั่งเฝ้าเธอทำงานอยู่แล้วจู่ ๆ เธอก็ส่งลิงค์ของ Pantip เกี่ยวกับความรักหนึ่งมาให้ผมอ่าน ผมก็นั่งอ่านปรกติก็หยอกเล่นกันตามธรรมดา
แล้วก็บังเอิญญ เธอถามผมว่า "ได้ข่าวว่าจะเขียนเรื่องราวของเธอลงใน Pantip " ... "ไหนละเรื่องราวของเธอ ?"

ผมนี้อึ้งไปเลย ...
คือผมก็เคยทำเป็นพูดเล่น ๆ ว่าผมจะเขียนเรื่องราวลงในพันธิปดีมั้ย ?
แต่ตอนนั้นผมทำมันมานานแล้วแหละก่อนหน้าที่ผมจะพูดกับเธอซะอีก
เรื่องราวของเธออยู่ในเวปพันธิปหมดเเล้ว เพียงแค่ทำเงียบ ๆ ไม่รู้เรื่องก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเล้ว

ตอนแรกก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องนี้นะให้เธอไม่รู้เเล้วก็ลืม ๆ ไป แต่ไม่รู้พาไปพามายังไงถึงโดนถามแบบนี้
ก็เลยตัดสินใจ บอกเธอแค่ว่า "ผมเขียนให้แล้วนะ" เพราะผมกะจะเก็บให้มันเป็นความลับให้เธอไปอ่าน ๆ เอาเอง
หลังจากประโยคนั้นเธอก็อยู่ไม่เป็นสุขพยายามจะให้ผมบอกให้ได้ว่าผมเขียนไว้ตอนไหนเเล้วยังไง
แต่โชคยังดีที่ตอนนั้นเธอต้องไปเรียนพอดี ผมก็เลยคิดว่าตัวเองรอดตัวคงจะปิดเรื่องราวเรื่องนี้ไว้ได้

แต่แล้วเรื่องราวก็ดำเนินต่อเพราะยังไงเธอก็ไม่ยอม
เที่ยงของวันนั้นผมออกไปกินข้าวซอยไก่สบายใจปรกติ
แล้วจู่ ๆ เธอก็โทรมาบอกว่า " ไม่เห็นมี ไหน หาไม่เจอ ! " น้ำเสียงชวนหาเรื่องมาก ประมาณว่าถ้าไม่บอกตาย !!
แล้วมันก็เป็นงั้นจริง ๆ
เธอเปิดแอคเคาท์ของผม เปิดแอคเคาท์ของเธอด้วย เพราะรหัสผ่านทุกอย่างที่ผมสมัครไว้ทุกอย่างเป็นแบบเดียวกัน
ผมก็บอกเธอทุกอย่างเพราะไม่อยากมีอะไรที่ปิดไว้เป็นความลับ เรื่องผู้หญิงเรื่องเจ้าชู้ผมไม่เคยมีเลยบริสุทใจที่จะให้
แล้วก็พยายามให้ผมบอกให้ได้ว่าอันไหนเขียนไว้ตอนไหน ?

" ไม่ได้เขียนไช่มั้ย ? โกหกไช่มั้ย ? " เธอถามผม
" เขียน ... แต่ ... " ผมพูดอะไรไม่ออกผมไม่อยากบอกเธอจริง ๆ
" ไม่มีสินะ " เธอถามอีกครั้ง
" ไม่มี ... "  
" ไม่ต้องโกหกไม่ได้เขียนไช่มั้ย ? งั้น แค่นี้แหละ ... " แล้วเธอก็ตัดสายไม่รับสายผมไปเลย
อยากบอกเธอเหมือนกันว่าผมน้อยใจที่พูดอย่างนั้น
ตอนนี้คงทำได้แต่รอให้เธอใจเย็นลงอย่างเดียวเท่านั้นแหละ

เธอหายังไงก็ไม่เจอหรอกเพราะผมไม่ได้ใช้แอคเคาท์นี้
เพราะเคยคิดว่าเธอคงแอบมาเปิดแล้วเจอ

ผมก็เขิลเป็นนะที่จะบอกอะไรแบบนี้ถึงได้แอบมาเขียน
เวลาเธอโทรมาเเล้วผมบอกว่าไม่ได้ทำอะไร
... ส่วนมากเวลานั้นผมเอามาเขียนนี้แหละ
เวลาคุยกันเป็นชั่วโมงเเล้วเฝ้าเธอทำงานเเล้วผมปิดเสียงคุย
... ผมก็มานั่งเขียนอะไรไร้สาระพวกนี้แหละ
จะให้ผมบอกว่าผมรู้สึกยังไงก็กลัวจะดูเยอะเกินเพราะผมคิดว่าผมทำอะไรให้เธอหลายอย่าง
... แล้วกลัวว่าเธอจะเบื่อแล้วก็รำคาญถึงเธอจะไม่พูดแต่บางครั้งการกระทำมันก็บอกได้
แต่ผมก็บอกเธออยู่ทุกวันว่าผมรักเธอ ผมมีความสุขที่ได้คุยกัน เราสองคนอยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน
ผมคิดถึงเธออยู่ทุกวันบางครั้งก็มากเกินที่จะพูดจนต้องเอามาเขียนเป็นตัวอักษร

บางครั้งก็อยากเขียนความรู้สึกให้เธออ่าน โดยที่เธอไม่รู้ว่าผมเป็นคนเขียน
จนเธอไปเปิดอ่านแล้วส่งมาให้ผมอ่าน แล้วพูดว่า " อันนี้ตรงกับเราเลยเนอะ "
ซึ่งบางครั้งมันเป็นผมที่เขียนขึ้นมาให้เธอเอง
แค่นั้นผมก็คงมีความสุข แอบอมยิ้มได้บ้างเเล้ว
ผมเขียนเรื่องราวของเธอมากมายเพื่อหวังแค่ว่าจะมีคนแชร์ความรู้สึกของผมให้เธอเห็นผ่านทางตัวอักษร
แต่ตอนนี้เธอก็รู้หมดเเล้ว ... ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่

แต่กระทู้นี้ผมจะบอกเธอให้เธอรู้ว่าผมเขียนไว้ให้เธอ

ผมกำลังง้อเธออยู่

" เราไม่ได้โกหกนะ เราไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องโกหกเลย เพราะเราเคยบอกเธอว่ายังไงก็แล้วแต่ขอให้พูดความจริงอย่าโกหกเราเลย
ถ้าเรามาโกหกเรื่องความรู้สึกแบบนี้เองคงรู้สึกว่าตัวเองแย่มาก บางครั้งแค่คิดยังไม่กล้าเลย ..."