จากที่เมื่อก่อนเกลียดเด็กที่สุด เกลียดเสียงร้อง เกลียดการงอแง เกลียดการควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำให้มีอคติกับเด็ก เจอเด็กจะไม่เล่นด้วยไม่อะไรเลยทั้งสิ้น เดินหนีได้เดินหนีไป
ลูกเพื่อนลูกใคร ไม่ค่อยสนใจจะเล่นด้วย
แต่มาช่วงหลังๆ เจอใครอุ้มเด็กทารกแล้วสนใจ ชอบนั่งมอง เด็กยิ้มเราก็ยิ้มตาม มีความสุข เข้าไปเล่นกับเด็ก
หรือจิตใต้สำนึกมันกำลังบอกว่า ลึกๆมันถึงเวลาที่จะต้องมีครอบครัวแล้ว
จขกท ยังไม่มีแฟนนะ แบบว่าเคยมีแผนจะแต่ง แต่เลิกรากันไปก่อน ตอนนี้เลยยังโสด อายุ30นิดๆละ
มันยิ่งเป็นตัวกระตุ้นหรือเปล่าว่าต้องหาแม่ของลูกให้ได้ อยากมีลูกใจจะขาด
ใครเคยเป็นอย่างนี้บ้างครับเนี่ย
ปกติเป็นคนเกลียดเด็กมากๆ แต่ช่วงนี้เห็นเด็กเล็กๆแล้วรู้สึกเอ็นดูมากๆ มันถึงเวลาแล้วใช่ไหม?
ลูกเพื่อนลูกใคร ไม่ค่อยสนใจจะเล่นด้วย
แต่มาช่วงหลังๆ เจอใครอุ้มเด็กทารกแล้วสนใจ ชอบนั่งมอง เด็กยิ้มเราก็ยิ้มตาม มีความสุข เข้าไปเล่นกับเด็ก
หรือจิตใต้สำนึกมันกำลังบอกว่า ลึกๆมันถึงเวลาที่จะต้องมีครอบครัวแล้ว
จขกท ยังไม่มีแฟนนะ แบบว่าเคยมีแผนจะแต่ง แต่เลิกรากันไปก่อน ตอนนี้เลยยังโสด อายุ30นิดๆละ
มันยิ่งเป็นตัวกระตุ้นหรือเปล่าว่าต้องหาแม่ของลูกให้ได้ อยากมีลูกใจจะขาด
ใครเคยเป็นอย่างนี้บ้างครับเนี่ย