ละคอนเวที วันดีคืนดี
พ่อเอาความเครียดจากที่ทำงานมาลงในครอบครัว แม่กระทำตัวดั่งฟองน้ำที่ซึมซับเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาไว้ที่ตัวเอง ยังดีที่ลูกๆในเรื่องนี้ยังไม่ก้าวร้าวมากนัก นี่คือความคิดของข้าพเจ้าในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเป็นส่วนหนึ่งของละครเรื่องนี้
ขนาดของโรงละครเรียกได้ว่าเล็กมาก ไม่สิต้องเรียกว่า มันเป็นห้องชมละคร ข้าพเจ้าไม่เคยชมละคอนในลักษณะที่ใกล้ชิดกับผู้แสดงขนาดนี้มาก่อน ข้าพเจ้านั่งแถวแรกสุดซึ่งอยู่ระดับเดียวกันกับเวที ระยะห่างระหว่างเวทีกับข้าพเจ้าเรียกได้ว่าใกล้มาก ใกล้เสียจนข้าพเจ้าสามารถรับอารมณ์และพลังจากการแสดงได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง พลังงานแห่งความเป็นมนุษย์กระแทกกระทั้นเข้าไปในหัวใจทุกขณะที่กำลังแสดง ยามที่อารมณ์บีบคั้นจนถึงจุดสูงสุด ขณะเดียวกันนั้นข้าพเจ้าย้อนมองดูตัวเอง ข้าพเจ้าเคยเป็นเก่ง เด็กชายที่แสดงความกังขาต่อวิถีชีวิตเด็กนักเรียน นั่นสิ ทำไมต้องให้เกรดมากำหนดชีวิตเราด้วย ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนที่ข้าพเจ้าอยู่มัธยมปลาย ข้าพเจ้าก็มีความคิดเช่นนี้ และอาจจะหนักกว่าตรงที่ข้าพเจ้ากังขาต่อหลายสิ่งหลายอย่าง ข้าพเจ้ามองว่ากฎระเบียบเป็นสิ่งที่โง่เง่า เป็นเหมือนกับคอมพิวเตอร์ที่ทำงานอย่างซื่อตรงแต่ซื่อบื้อ เคยเถียงกับครูหลายต่อหลายเรื่อง ข้าพเจ้ามองโลกไม่เหมือนผู้ใหญ่เลย การตั้งใจเรียน การอยู่ในกฎระเบียบ การเป็นคนดีอย่างที่ทุกๆคนคาดหวังให้ข้าพเจ้าเป็นไม่ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขเลย แต่ในวันนี้ วันที่ข้าพเจ้านั่งดูเก่งแสดงความคิดอันทะนงของตนเอง ข้าพเจ้าก็มีความคิดไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว ความสุขจำเป็นต่อข้าพเจ้าน้อยลง จนมันไม่ใช่แก่นสาระสำคัญอะไรกับชีวิตหากแต่เป็นความถูกต้องและหน้าที่ๆต้องทำสิที่เป็นแก่นสาร กฎระเบียบที่วันหนึ่งในวัยเยาว์ที่ข้าพเจ้าตั้งข้อกังขากับมันตลอด มาในวันนี้กลับกลายเป็นข้าพเจ้าตั้งคำถามว่า ทำไมปัจจุบันคนเราถึงละทิ้งบทบัญญัติความถูกต้องแล้วเอาความรู้สึกคิดนึกอันประหลาดๆมาตัดสินสิ่งต่างๆในสังคม ปู่ซึ่งดูจะเป็นคนที่สติชักจะเลอะเลือนไปทุกที ดูจะเป็นคนที่แกร่งที่สุดในครอบครัวนี้ นั่นสิ ถ้าวันนั้นไม่ออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยว ตูก็หัวแบ่ะหล่ะเว้ย
ดูละครแล้วจึงย้อนดูตน
ปล. คนมาดูละครกันน้อยครับ เจอพี่นักแสดงในห้องน้ำก็บอกไปว่า การประชาสัมพันธ์ยังน้อยเหลือเกิน พี่เขาบอกว่าพยายามโปรโมทแล้ว แต่ก็ยังเงียบ อาศัยเพื่อน พี่ น้อง บอกต่อๆกันไป
ขอชื่นชมนักแสดงทุกคนที่แสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติมากๆครับ อยากให้คนมาดูละครเวทีกันเยอะๆครับ
[CR] ชวนมาดูละตอนเวที วันดีคืนดี อยากให้มาดูกันเยอะๆครับ (spoil เล็กน้อย)
พ่อเอาความเครียดจากที่ทำงานมาลงในครอบครัว แม่กระทำตัวดั่งฟองน้ำที่ซึมซับเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาไว้ที่ตัวเอง ยังดีที่ลูกๆในเรื่องนี้ยังไม่ก้าวร้าวมากนัก นี่คือความคิดของข้าพเจ้าในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเป็นส่วนหนึ่งของละครเรื่องนี้
ขนาดของโรงละครเรียกได้ว่าเล็กมาก ไม่สิต้องเรียกว่า มันเป็นห้องชมละคร ข้าพเจ้าไม่เคยชมละคอนในลักษณะที่ใกล้ชิดกับผู้แสดงขนาดนี้มาก่อน ข้าพเจ้านั่งแถวแรกสุดซึ่งอยู่ระดับเดียวกันกับเวที ระยะห่างระหว่างเวทีกับข้าพเจ้าเรียกได้ว่าใกล้มาก ใกล้เสียจนข้าพเจ้าสามารถรับอารมณ์และพลังจากการแสดงได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง พลังงานแห่งความเป็นมนุษย์กระแทกกระทั้นเข้าไปในหัวใจทุกขณะที่กำลังแสดง ยามที่อารมณ์บีบคั้นจนถึงจุดสูงสุด ขณะเดียวกันนั้นข้าพเจ้าย้อนมองดูตัวเอง ข้าพเจ้าเคยเป็นเก่ง เด็กชายที่แสดงความกังขาต่อวิถีชีวิตเด็กนักเรียน นั่นสิ ทำไมต้องให้เกรดมากำหนดชีวิตเราด้วย ถ้าย้อนเวลากลับไปตอนที่ข้าพเจ้าอยู่มัธยมปลาย ข้าพเจ้าก็มีความคิดเช่นนี้ และอาจจะหนักกว่าตรงที่ข้าพเจ้ากังขาต่อหลายสิ่งหลายอย่าง ข้าพเจ้ามองว่ากฎระเบียบเป็นสิ่งที่โง่เง่า เป็นเหมือนกับคอมพิวเตอร์ที่ทำงานอย่างซื่อตรงแต่ซื่อบื้อ เคยเถียงกับครูหลายต่อหลายเรื่อง ข้าพเจ้ามองโลกไม่เหมือนผู้ใหญ่เลย การตั้งใจเรียน การอยู่ในกฎระเบียบ การเป็นคนดีอย่างที่ทุกๆคนคาดหวังให้ข้าพเจ้าเป็นไม่ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุขเลย แต่ในวันนี้ วันที่ข้าพเจ้านั่งดูเก่งแสดงความคิดอันทะนงของตนเอง ข้าพเจ้าก็มีความคิดไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว ความสุขจำเป็นต่อข้าพเจ้าน้อยลง จนมันไม่ใช่แก่นสาระสำคัญอะไรกับชีวิตหากแต่เป็นความถูกต้องและหน้าที่ๆต้องทำสิที่เป็นแก่นสาร กฎระเบียบที่วันหนึ่งในวัยเยาว์ที่ข้าพเจ้าตั้งข้อกังขากับมันตลอด มาในวันนี้กลับกลายเป็นข้าพเจ้าตั้งคำถามว่า ทำไมปัจจุบันคนเราถึงละทิ้งบทบัญญัติความถูกต้องแล้วเอาความรู้สึกคิดนึกอันประหลาดๆมาตัดสินสิ่งต่างๆในสังคม ปู่ซึ่งดูจะเป็นคนที่สติชักจะเลอะเลือนไปทุกที ดูจะเป็นคนที่แกร่งที่สุดในครอบครัวนี้ นั่นสิ ถ้าวันนั้นไม่ออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยว ตูก็หัวแบ่ะหล่ะเว้ย
ดูละครแล้วจึงย้อนดูตน
ปล. คนมาดูละครกันน้อยครับ เจอพี่นักแสดงในห้องน้ำก็บอกไปว่า การประชาสัมพันธ์ยังน้อยเหลือเกิน พี่เขาบอกว่าพยายามโปรโมทแล้ว แต่ก็ยังเงียบ อาศัยเพื่อน พี่ น้อง บอกต่อๆกันไป
ขอชื่นชมนักแสดงทุกคนที่แสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติมากๆครับ อยากให้คนมาดูละครเวทีกันเยอะๆครับ