จากกระทู้เดิมที่เคยตั้งไว้ ตอนนี้คลอดน้องเรียบร้อยแล้วคะ อยากมาแชร์ประสบการณ์และให้กำลังใจทุกคน
http://ppantip.com/topic/31368925
ผ่านไปแล้ว 9เดือน ตลอดระยะเวลาที่ตั้งท้องมา ตะกุกตะกักทุกเดือน แท้งคุกคามยันท้อง 5 เดือน มีเลือดออกแต่สีน้ำตาล ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี จนอายุครรภ์ได้ 38 สัปดาห์ วันนั้น วันที่ 5/6/57 ลูกดิ้นน้อย ไม่มีอาการปวดท้อง น้ำไม่เดิน เลยตัดสินใจไป รพ หมอตรวจสุขภาพลูก พบว่า เด็กดิ้นน้อย ต้องใช้ที่กระตุ้นมาจี้สั่นๆที่ท้อง ลูกถึงดิ้น เราเองเริ่มใจไม่ดี อย่างที่บอกกว่าจะได้ลูกคนนี้มามันช่างยากนัก ได้แต่ภาวนาให้ลูกปลอดภัย ผ่านไป 2ชั่วโมง หมอมาตรวจปากมดลูก เปิด 3 เซนแล้ว เลยให้แอดมิดรอคลอดเลย รอจนเช้าวันที่ 6/6/57 ท้องก็ไม่ปวด น้ำก็ไม่เดิน ปากมดลูกเปิดเพิ่ม 5 เซน พยาบาลเลยเจาะน้ำคร่ำแต่กพรวดๆเลย เราเองตกใจมาก กลัวมาก ผ่านไปสักพักเริ่มปวดท้อง ถี่ขึ้นๆ แต่ปากมดลูกก็ยังไม่เปิดมากพอที่จะคลอดได้ พยาบาลเลย ฉีดยาเร่งคลอด แต่ดันบอกเราว่ามันคือยาแก้ปวดสะงั้น พอฉีดยาไป เท่านั้นแหละความปวดเริ่มมา มามากขึ้นๆ จนปวดสุดชีวิต คิดในใจชั้นต้องตายแน่ๆ ดระหัก 20 ท่อน คงจะยังไม่ปวดเท่านี้ แต่ปากมดลูกก็เปิดแค่ 6 เซน เด็กออกไม่ได้ เวลาผ่านไป ชั่วโมงกว่า ความทรมานยังไม่จบ ลมเบ่งมา เบ่งเท่าไหร่ก็ไม่ออก หมดลมหมดแรง ลูกในท้องเริ่มไม่ดี เราเลยบอกพยาบาล ว่าไม่ไหวแล้ว ขอผ่าเถอะ ตอนนั้นกลัวที่สุด กลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไป หมอมา จับผ่าให้เลย โชคดีมากเจอคุณหมอใจดี และเก่ง ที่ผ่าคลอดให้เราจนปลอดภัยทั้งแม่และลูก น้องเลยคลอดวันที่ 6/6/57 เวลา 14.53น เพศชาย นน 2,742 กรัม สรุปท้องนี้เจ็บ 2 เด้งเลยคะ ตอนแรกไม่อยากผ่าคลอดเพราะอยากคลอดเอง สุดท้ายต้องผ่าคลอด ร่างกายระบมมากคะ เย็นนั้นพอฟื้นจากผ่า รีบบอกให้สามีไปดูลูก เพราะพยาบาลยังไม่เอาลูกมาส่ง สามีเดินกลับมาบอกว่า น้องหายใจเร็ว ต้องอยู๋ห้องเด็กก่อน แต่สามีมาบอกว่าลูกตัวเขียวๆ เริ่มเป็นห่วงมาก กลางคืนนอนร้องไห้รอลูกเลย ยังไม่ได้เห็นหน้าลูก พอรุ่งขึ้น พยาบาลยังไม่เอาลูกมาส่ง เราเองกังวลใจมาก เลยให้แฟนไปดูลูกอีกครั้ง พอได้เห็นหน้าลูกแล้ว ค่อยโล่งใจคะ น้องปลอดภัยดี ครั้งแรกที่เห็นหน้าเค้าความรู้สึกบอกไม่ถูกว่าดีใจแค่ไหน รู้แต่เพียงว่า เค้าคือคนที่เราจะดูแลและปกป้องไปตลอดชีวิตคะ
มาถึงวันนี้ น้องได้ 3 เดือน 29 วันแล้ว คะ ลืมบอกไป น้องชื่อ "ชีวา" นะคะ หลายๆคนบอกว่าชื่อคล้ายผู้หญิงเลย อิอิ ทุกวันนี้เลยมีชีวิตที่ขาด "ชีวา" ไม่ได้แล้ว เพราะเค้ามาเติมเต็มชีวิตของเรา 2 คน ให้มีสีสัน มีความสุขมากๆคะ เค้าเป็นยิ่งกว่าของขวัญ เป็นยิ่งกว่าปาฏิหารย์
อยากจะให้กำลังทุกท่านที่มีลูกยาก ว่าอย่าไปท้อหมดกำลังใจกันนะคะ แล้ววันนั้นจะเป็นของคุณ
กว่าจะมีลูกได้มันช่างยากนัก ภาคต่อ
http://ppantip.com/topic/31368925
ผ่านไปแล้ว 9เดือน ตลอดระยะเวลาที่ตั้งท้องมา ตะกุกตะกักทุกเดือน แท้งคุกคามยันท้อง 5 เดือน มีเลือดออกแต่สีน้ำตาล ทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี จนอายุครรภ์ได้ 38 สัปดาห์ วันนั้น วันที่ 5/6/57 ลูกดิ้นน้อย ไม่มีอาการปวดท้อง น้ำไม่เดิน เลยตัดสินใจไป รพ หมอตรวจสุขภาพลูก พบว่า เด็กดิ้นน้อย ต้องใช้ที่กระตุ้นมาจี้สั่นๆที่ท้อง ลูกถึงดิ้น เราเองเริ่มใจไม่ดี อย่างที่บอกกว่าจะได้ลูกคนนี้มามันช่างยากนัก ได้แต่ภาวนาให้ลูกปลอดภัย ผ่านไป 2ชั่วโมง หมอมาตรวจปากมดลูก เปิด 3 เซนแล้ว เลยให้แอดมิดรอคลอดเลย รอจนเช้าวันที่ 6/6/57 ท้องก็ไม่ปวด น้ำก็ไม่เดิน ปากมดลูกเปิดเพิ่ม 5 เซน พยาบาลเลยเจาะน้ำคร่ำแต่กพรวดๆเลย เราเองตกใจมาก กลัวมาก ผ่านไปสักพักเริ่มปวดท้อง ถี่ขึ้นๆ แต่ปากมดลูกก็ยังไม่เปิดมากพอที่จะคลอดได้ พยาบาลเลย ฉีดยาเร่งคลอด แต่ดันบอกเราว่ามันคือยาแก้ปวดสะงั้น พอฉีดยาไป เท่านั้นแหละความปวดเริ่มมา มามากขึ้นๆ จนปวดสุดชีวิต คิดในใจชั้นต้องตายแน่ๆ ดระหัก 20 ท่อน คงจะยังไม่ปวดเท่านี้ แต่ปากมดลูกก็เปิดแค่ 6 เซน เด็กออกไม่ได้ เวลาผ่านไป ชั่วโมงกว่า ความทรมานยังไม่จบ ลมเบ่งมา เบ่งเท่าไหร่ก็ไม่ออก หมดลมหมดแรง ลูกในท้องเริ่มไม่ดี เราเลยบอกพยาบาล ว่าไม่ไหวแล้ว ขอผ่าเถอะ ตอนนั้นกลัวที่สุด กลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไป หมอมา จับผ่าให้เลย โชคดีมากเจอคุณหมอใจดี และเก่ง ที่ผ่าคลอดให้เราจนปลอดภัยทั้งแม่และลูก น้องเลยคลอดวันที่ 6/6/57 เวลา 14.53น เพศชาย นน 2,742 กรัม สรุปท้องนี้เจ็บ 2 เด้งเลยคะ ตอนแรกไม่อยากผ่าคลอดเพราะอยากคลอดเอง สุดท้ายต้องผ่าคลอด ร่างกายระบมมากคะ เย็นนั้นพอฟื้นจากผ่า รีบบอกให้สามีไปดูลูก เพราะพยาบาลยังไม่เอาลูกมาส่ง สามีเดินกลับมาบอกว่า น้องหายใจเร็ว ต้องอยู๋ห้องเด็กก่อน แต่สามีมาบอกว่าลูกตัวเขียวๆ เริ่มเป็นห่วงมาก กลางคืนนอนร้องไห้รอลูกเลย ยังไม่ได้เห็นหน้าลูก พอรุ่งขึ้น พยาบาลยังไม่เอาลูกมาส่ง เราเองกังวลใจมาก เลยให้แฟนไปดูลูกอีกครั้ง พอได้เห็นหน้าลูกแล้ว ค่อยโล่งใจคะ น้องปลอดภัยดี ครั้งแรกที่เห็นหน้าเค้าความรู้สึกบอกไม่ถูกว่าดีใจแค่ไหน รู้แต่เพียงว่า เค้าคือคนที่เราจะดูแลและปกป้องไปตลอดชีวิตคะ
มาถึงวันนี้ น้องได้ 3 เดือน 29 วันแล้ว คะ ลืมบอกไป น้องชื่อ "ชีวา" นะคะ หลายๆคนบอกว่าชื่อคล้ายผู้หญิงเลย อิอิ ทุกวันนี้เลยมีชีวิตที่ขาด "ชีวา" ไม่ได้แล้ว เพราะเค้ามาเติมเต็มชีวิตของเรา 2 คน ให้มีสีสัน มีความสุขมากๆคะ เค้าเป็นยิ่งกว่าของขวัญ เป็นยิ่งกว่าปาฏิหารย์
อยากจะให้กำลังทุกท่านที่มีลูกยาก ว่าอย่าไปท้อหมดกำลังใจกันนะคะ แล้ววันนั้นจะเป็นของคุณ