คือ อธิบายก่อนว่า ปกติโดยนิสัยเราเป็นคนมีโลกส่วนตัว
เรื่องที่เราสนใจ ก็จะเปลี่ยนไปเป็นช่วงๆ
และเวลาเราเข้าโหมดโลกส่วนตัว เราก็จะไม่ค่อยสนใจเรื่องคนรอบข้างเท่าไหร่
เช่น เราเห็นเพื่อนเรามาเล่านู่นนี่นั่นให้ฟัง สากกะเบือยันเรือรบ จุกๆจิกๆยิบๆย่อยๆก็มี
เรารู้สึกว่า เราไม่เห็นสนใจจะอยากฟังเลย
บางทีก็เม้ามอยคนนั้นคนนี้ให้ฟัง บางคนก็สนใจคนรอบข้างที่ผ่านไปมาไปซะหมด
ถึงขนาดจำใครต่อใครได้ไปซะทั้งนั้น
เราไม่ค่อยสนใจจะมองจะดูใคร ก็จะมีลืมๆตลอดว่า อ๋อเหรอ คนนี้เคยเจอ ตอนไปทำนั่นนู่นนี่เหรอ
คือเราไม่ได้สนใจมอง ก็จะจำไม่ได้
เพื่อนเม้าให้ฟัง ก็เลยไม่อินไปกะมานด้วย

เวลาเพื่อนเม้า เราก็ทำท่าฟังๆไปงั้น
แต่จริงๆในใจบางทีก็คิดว่า "มาบอกตรูทำไมหว่า" หรือไม่ก็แบบ "จะสนใจเรื่องชาวบ้านทำไมนักหนา"
เราไม่ค่อยชอบเม้าเรื่องใครเท่าไหร่
รู้สึกไม่อยากสร้างวจีกรรม (ถ้าหมั่นไส้จริงๆก็มีบ้าง แต่มันไม่ใช่กิจวัตรประจำวันของเราแน่ๆ)
แต่เพื่อนนี่ก็ช่างสรรหานู่นนี่นั่นมาเม้าจริ๊งง

เวลาฟังเราก็จะกรองเอาแต่สิ่งที่ตัวเองคิดว่าน่าสนใจ
เราไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเราไหม
เห็นเพื่อนๆเรา เวลาฟังหรือเม้านู่นนี่นั่นกัน แล้วมีอารมณ์ร่วม อิน ช่วยคิด ต่างๆนานา
เช่น เสื้อผ้าหน้าผม สิว อาหาร อ้วน บลาๆๆ
สำหรับเรา ถ้าเราไม่ได้สนใจ เราก็ฟังผ่านๆนอกจากเค้าคุยแบบขอความเห็นจริงๆ อันนั้นก็จะตั้งใจฟังขึ้นมาหน่อยนึง

ส่วนเรื่องของเราเอง เราก็ไม่ค่อยเล่าไรให้ใครฟัง ถ้าไม่ได้สนิทกันมากๆ แบบว่าเราไว้ใจจริงๆ
เพราะฉะนั้น เวลาเจอเพื่อนใหม่ๆ บางทีเราก็เหมือนว่าต้องใส่หน้ากาก ทำเป็นสนใจเพื่อนบ้าง แต่จริงๆคือหูทวนลม


คือ เราไม่รู้ว่า นี่คือ เราต้องแก้ไขอะไรมั้ย
เพราะเราคิดว่า สิ่งที่พวกเค้าเม้าๆกัน บางทีมันก็ไร้สาระ
หรืออย่างบางทีคุยไม่ไร้สาระ แต่พูดมาก น้ำเยอะ (เช่น ชอบเล่าเรื่องประวัติศาสตร์สารพัดชาติให้ฟัง)
เราก็จะหูทวนลม แล้วไปถามสรุปตอนท้ายเอาเลย
ก็จะขึ้นเล็กๆ ว่า เอ้า เมื่อกี๊พูดไปแล้วไง ฟังใหม่อีกรอบนะ
เราก็จะเหวอๆ อ่าวตาย พูดไปแล้วเหรอ กรำ ไรงี้



คำถามคือ ที่เล่ามานี้ มีใครเป็นแบบเราบ้าง
หรือเราอาการหนักอยู่คนเดียว
แล้วเราควรแก้ไขอะไรมั้ย
และควรแก้ยังไงดี
ขอบคุณค้าาาา
คนที่ไม่ได้เป็น แต่คนข้างๆตัวเป็น ก็มาแชร์กันได้น้า

เล่าได้เลยจ้า