จขกท ตอนนี้อายุ 25 ย่าง 26 ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนกลับไปประมาณ 15-16 ปีที่แล้ว ซึ่งเราอายุประมาณ 11 ปี เป็นเด็กอยู่คือพ่อเนี้ยจะชอบหาเรื่องตบตีแม่ตลอดเรื่อยมาแต่แม่ก็ทนส่วนเราก็เอาแต่ร้องไห้ แต่สิ่งที่แม่ไม่คาดคิดคือพ่อกับน้าฉัน คือหลานของแม่แอบกิ๊กกันซึ่งมันก็มีผัวมีลูกอยู่แล้ว เท่านั้นแหละแม่ฉันทรุดเลย ทรุดในที่นี้คือเจ็บป่วย หลังจากนั้นแม่ฉันก็กินเหล้าทุกเย็นและกินทุกวันเสียใจร้องไห้ แต่ยังไม่แค่นั้นพ่อเลือกอยู่ทั้งสองบ้านมาบ้านแม่หน่อย ไปบ้านมันหน่อยแต่แม่ฉันก็ยอม ยอมแบบไม่เต็มใจเพราะอะไร ก็เพราะรัก แต่อี่น้ามันไม่ยอมค่ะตามมาหาพ่อถึงบ้านมาตามตัวพ่อไปให้อยู่กับมันคือไม่ต้องบอกว่ามันหน้าหนาขนาดไหน พอเวลาล่วงเลยไปผัวที่มีลูกกับอี่น้าก็สิ้นใจตาย มันเลยยิ่งได้ใจมาตามตอแยแม่ตลอด แต่ฉันยอมรับในความใจแข็งของแม่คือแม่อดทนมาก ไม่ต่อล้อต่อเถียงฉันก็เห็นอยู่นะว่าแม่ร้องไห้ และพอนานๆไป แม่ฉันเลือกตกเยอะมากเลยไปหาหมอกันปรากฏว่าเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้ายเท่านั้นแหละแม่ฉันก็กินเหล้าหนักกว่าเดิม และก็บอกกับฉันว่าไม่ต้องห้ามกินเหล้าตายไปไม่ใช่ได้กิน ฉันเห็นแม่ร้องไห้ฉันก็ร้องตาม คือเด็กเนอะอายุเพียง 11 ปีคือเราเป็นเด็กบ้านนอกห่างจากตัวเมืองประมาณ 40 กิโล ไม่รู้เรื่องราวของครับครัวรู้แค่ว่าแม่ร้องไห้ และพ่อไม่อยู่บ้าน ฉันกับแม่อยู่บ้านด้วยกันสองคน แม่คงอึดอัดและอายมากเสียใจมาก ตอนนั้นฉันหลับอยู่แต่แม่ฉันลุกออกจากที่นอนไปตอนไหนไม่รู้ พอซักพักฉันได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆ เลยตื่นมาไม่เห็นแม่อยู่ข้างเลยลุกไปหาแม่ที่นอกห้องซึ่งปรากฎว่าแม่ฉันจะแขวนคอฆ่าตัวตาย OMG ฉันรีบวิ่งไปกอดแม่เลย เอาแต่ร้องไห้และคำพูดตอนนั้นที่ฉันพูดออกไปจนจำมาติดตัวติดปากอยู่จนทุกวันนี้ว่า แม่จะทำอะไร ทำไมทำแบบนี้ แม่บอกว่าแม่เจ็บใจมากไม่อยากมีชีวิตอยู่ ฉันก็พูดว่าถ้าแม่เป็นอะไรไปแล้วหนูจะอยู่กับใคร พอแม่ได้ยินคำที่เราพูดออกไปเท่านั้นแหละแม่หยุดทุกอย่างแล้วพาฉันมาเข้านอนหลับจนถึงเช้า เวลาล่วงเลยไปฉันอายุได้ประมาณ 14-15 แม่ก็ไปทำคีโมที่โรงพยาบาล ทั้งผอมทั้งผมล่วงพอกลับมาอยู่บ้านก็ทรุดลงๆ แต่ยอมรับว่าแม่ใจแข็งมาก ก็พื้นตัวขึ้นมาดีบ้างแต่เวลาผ่านไปแม่ปวดท้องก็ไปโรงบาลอีกปรากฏว่าเป็นมะเร็งลำใส้อีกต้องนอนโรงบาลคือฉันต้องเฝ้าแม่ที่โรงบาลตลอดโรงเรียนแทบไม่ได้ไปโรงเรียน ฉันเห็นพยาบาลเอาสายยางมาสอดตรงรูจมูกแม่ฉันเห็นแล้วก็อดร้องไห้ไม่ได้คงจะทรมาณน่าดูที่ต้องใส่เพราะจะได้เข้าห้องผ่าตัดคือจะกินข้าวทางปากไม่ได้ ต้องให้ข้าวทางสายยาง ฉันเห็นแม่เจ็บปวดทรมาณทั้งร่างกายและจิตใจฉันก็อดสงสารไม่ได้ ต้องแอบร้องไห้เอาเพราะไม่อยากให้แม่รู้ ส่วนพ่อก็มาบ้างเป็นบางครั้งคือนอนอยู่โรงบาลเป็นเดือนๆเลยนะ พอดีขึ้นก็กลับมาบ้าน พ่อก็ไปๆมาๆบ้านเล็กบ้านใหญ่ ช่วงนั้นแม่ทรุดลงมากคือช่วยเหลือตัวเองไม่ได้นอนใส่แพมเพริสผู้ใหญ่ อ๊วกตลอด แบบว่าออกทั้งก้นทั้งปาก ฉันก็ได้แต่เช็ดตัวท่าน หลังจากนั้นก็สิ้นใจตอนนั้นฉันอยู่ ม. 5 ก็จัดแจงงานศพ พอเสร็จงานฉันก็ย้ายมาอยู่กับยายที่บ้านยายเพราะหลังจากที่แม่ตายไปฉันไม่อยู่บ้านฉันเลย เพราะฉันไม่รู้อยู่กับใครพ่อก็ไปอยู่กับเมียน้อย ทุกคนคงคิดว่าตั้งแต่แม่ตายไปพ่อมาหาฉันไหมฉันเอาเงินไหนมาใช้ ตอบ พ่อก็มาหาอยู่บ้างแต่ไม่ทุกวัน และเอาเงินมาให้บ้างแต่ไม่มาก เรื่องเงินนั้นแม่ฉันได้จาก ธกส เสียชีวิตเขาให้มา 100,000 บาท แต่ไม่ใช่ได้ครบนะต้องใช้จ่ายเรีองงานศพ เหลืออยู่ซัก 60,000 ฉันก็ใช้เงินนั้นมาบริหารใช้จ่ายค่ากินค่ารถรับส่ง จิปาทะ คือแม่ฉัยตายตอนฉันอายุ 17 อยู่ ม. 5  ฉันต้องดูแลตัวเองตั้งแต่ฉันอยู่ ม. 5 มาโดยตลอด พอจบ ม. 6. ฉันก็ไม่เรียนต่อ และฉันคิดว่าถ้าแม่ยังไม่ตายฉันคงต้องได้เรียนต่อ จบ ม. 6 ก็ทำงาน ทำงานพอมีเงินเก็บอยู่ 4 ปี. เลยมาสมัครเรียนต่อ ป. ตรี เองคนเดียว ช่วงที่เรียนพ่อก็ให้บ้าง นับได้ เดือนละ 1000 บ้าง 1,500 บ้าง ปกติเห็นน้องๆเขาได้จากทางบ้านอาทิดละ 1000 กัน แต่ฉันไม่เลย อาศัยกู้ กยศ คือต้องขอบคุณทุนนี้มากๆถ้าไม่มีฉันคงไม่ได้เรียน แต่ไม่แค่นั้น ฉันต้องทำงานพาททามด้วย สมบุกสมบันมากช่วงที่เรียน แต่ตอนนี้เรียนจบแล้วค่ะ พึ่งจบเมื่อ ต้นเดือนที่ผ่านมานี่เอง คือต้องขอบคุณ กยศ ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ฉันสู้มาโดยตลอด.   พอมาไม่กี่วันนี้ฉันจะออกไปทำงาน ตจว ฉันก็จะพาพ่อไปทานข้าวนอกบ้านคือตอนนี้ฉันพอที่จะสร้างตัวได้ เอาเงินให้พ่อใช้ได้แล้ว จะพาไปทานข้าว โทรหาอี่เมียน้อยรับสายมันดันโกหกว่าไม่ได้อยู่กับพ่อ เราก็เชื่อ เราก็ไปตามหาพ่อที่บ้านมีร้องเท้า 2 คู่ กับมอไซต์ 1 คัน เราไปเรียกที่บ้านปรากฏว่าเงียบ คิดว่าไม่มีใครอยู่มั้ง รอบสองโทรไปอีกอี่เมียน้อยรับสายมันบอกอยู่อีกที่หนึ่งพ่อมีไหนไม่รู้ รอบสามค่ะเหลืออดฉันบุกไปบ้านแม่คือทั้งพ่อแม่อี่เมียน้อยอยู่ด้วยกันที่บ้านแม่ฉันโมโหมาก ขึ้นไปบนบ้านไปถีบประตูเลยครับท่าน และพูดว่าจะเปิดหรือไม่เปิดมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ทำไมกูจะเอาพ่อกูไปทานข้าว โกหกกูทำไมว่าไม่ได้อยู่กับพ่อ ซักวันแม่กูจะมาบีบคอ กูว่าที่แม่กูตายไปคงเป็นบุญของแม่กูมากนะ รู้ใว้นะปาบมันไม่ตามชาติหน้า มันตามชาตินี้  ชี้หน้าด่า บลาๆๆๆๆๆ.และเขาสองคนทุกวันนี้เขาอยู่ไม่มีความสุขหรอกค่ะเท่าที่ฉันดูๆมา  คือเราจะไปทำงาน ตจว เลยต้องพาพ่อไปท่านข้าวนิดๆหน่อย  เหลืออดค่ะค้างอีกนิดหนึ่งเกือบสวนคนแก่ แต่ฉันได้แค่ด่า เพราะไม่อยากทำร้ายคนแก่ เดี๋ยวจะถูกมองว่าทำร้ายคนไม่มีทางสู้ และฉันมาคิดว่าถ้าเรื่องที่ผ่านมามันเกิดขึ้นตอนนี้ ฉันรับรองว่าอี่เมียน้อยคงเจ็บไปหลายดอกเลยทีเดียว ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ที่พูดคำหยาบ เลยอยากทราบว่าฉันผิดหรือถูกไหมที่ด่าเมียน้อยพ่อโดยที่ไม่ใว้หน้าพ่อเลยซักนิด.