สวัสดีค่ะ จะมาเล่าเรื่องราวชีวิตของฉันให้ได้ฟัง คือฉันไม่อายเลยค่ะ จะด่าหรือว่ากล่าวยังไงฉันพร้อมยินดีที่จะยอมรับค่ะ ตอนนี้อายุ 24 จะเข้า 25 บริบูรณ์ ธันวาคมนี้ค่ะ 1.ฉันเคยแต่งงานมาก่อน 2.ฉันเคยตกเป็นเมียน้อยเขามาก่อนแต่ก็ยังทนอยู่เพราะรักและเพื่อให้ตัวเองเรียนจบ ตอนนั้นเรียนค่ะ ก็เลยทนคบกับเขามา วันหนึ่งมาเจอนาย ก.เขาเรียนอยู่เราชอบพอกันตกลงคบกันและฉันก็ได้บอกคนมีเมียว่าฉันเจอคนที่ดีแล้ว เขายอมปล่อยฉันไปแล้วฉันก็คบกับนาย ก.มาได้ 8 เดือน ก็อยู่กันไม่รอดเพราะเงินทองที่ฉันติดตัวมาขายกินขายใช้กับนาย ก.หมดเลย เพราะนาย ก.ก็ขอเงินทางบ้านมาใช้แล้วก็ไม่พอ ฉันก็เลยกลับไปหาคนมีเมียเขาก็ยอมรับฉันได้ แต่ไปได้แค่ตัวส่วนใจฉันอยู่กับนาย ก. นาย ก.เสียใจมากฉันก็เสียใจไม่น้อยกว่านาย ก.และเราก็แอบพบกันอยู่บ่อยๆแต่นาย ก.รับไม่ได้ถ้าจะอยู่กับนาย ก.ก็ให้เลิกกับคนมีเมีย แต่ฉันไม่เลิกเพราะฉันคิดว่านาย ก.จะไม่สามารถส่งฉันเรียนได้ ฉันก็เลยกลับไปหาคนมีเมียเขาก็ยอมรับฉันส่งเสียและเลี้ยงดูฉันเป็นอย่างดีพออยู่กับคนมีเมียได้ไม่ถึงปี ฉันได้เจอกับนาย ข.ซึ่งเขาก็เรียนอยู่เทอมสุดท้ายแล้ว ฉันตกลงคบกับนาย ข. นาย ข.ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเป็นเมียน้อยเขา แล้วคนมีเมียก็ยอมปล่อยฉันไปอีกครั้งหนึ่งฉันคบกับนาย ข.ฉันก็บอกให้นาย ข.รู้ว่าฉันเคยแต่งงานมาโอเคเขารับได้ เราคบกันได้ 8 เดือนเหมือนเดิม ฉันไม่มีเงินเรียนค่ะฉันเลยตกลงบอกนาย ข.ว่าเมื่อก่อนฉันมีคนเลี้ยงดูนะ ฉันต้องกลับไปเพราะฉันห่วงอนาคตฉันอยากเรียนให้จบฉันไม่อยากรบกวนเงินทางบ้านฉันก็กลับไปหาคนมีเมียอีกครั้งก็เหมือนเดิมค่ะไปแต่ตัวส่วนใจอยู่กับนาย ข.ฉันก็ได้เลิกกับนาย ข.ได้ประมาณ 2-3 เดือน มาอยุ่กับคนมีเมียแต่อยู่ไม่มีความสุขเลยเพราะใจฉันรักนาย ข.มากๆ ฉันก็ตามง้อนาย ข.มาตลอดระยะเวลา2-3 เดือนที่เราเลิกกัน ฉันโทรหาเขาตลอด หลังจากนั้นเขาใจอ่อนหรือรักฉันมั้งนะเขาเลยให้ฉันอยู่ด้วย และฉันก็เลิกกับคนมีเมียอีกครั้ง แต่พอฉันอยู่กับนาย ข. เขาก็รับไม่ได้ฉันก็เข้าใจนะ เขาก็เลยไม่คบกับฉันฉันก็เลยกลับไปหาคนมีเมียอีกครั้ง แต่ระหว่างนั้นฉันก็โทรตามง้อเขาเรื่อยมา พอเขาเรียนจบเขาก็ได้มาเปิดร้าน(ขอไม่บอกนะค่ะ)ร้านแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ระหว่างนั้นฉันก็พยายามช่วยเขาหาห้องเช่า หาเรื่องเกี่ยวกับการจัดร้านมาตลอดเพื่อที่จะให้เขาเห้นใจว่าฉันรักเขาคนเดียวนะ ฉันบอกกับนาย ข.ว่าขอโอกาสฉันเถอะเธอจะให้ฉันทำอะไรก็ยอม ยอมทุกอย่าง เขาก็ให้โอกาสฉันและให้เข้ามาดูแลร้านด้วย ตลอดระยะเวลาที่ฉันเข้ามาช่วยนาย ข.เปิดร้าน ยอมรับนะว่าเขาดูถูกฉันมาก เวลาโกรธหรือโมโหก็จะมาลงที่ฉัน(แต่เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายนะ)เพียงเป็นการกระที่พุดส่อเสียด คือเป็นยิ่งกว่าอารมณ์หญิงที่มีประจำเดือน หลังจากนั้นฉันก็ทนอยู่กับเขาก็คิดว่าเขาจะว่ายังไงก็ช่างเถอะที่เขารับเราได้ก็ดีขนาดไหนแล้ว ก็ปล่อยเขาว่าไป แต่เราก้เข้าใจนะที่มันฝังใจเขา เขาเลยแก้แค้นเราบ้างโดยการนัดผู้หญิงคนหนึ่งไปเที่ยว นัดไปทานข้าว ฉันรู้ยอมรับว่าเสียใจและก็คิดว่าเพราะเราผิดเองที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ที่คิดจะแก้แค้นเรา เราก็ยอมรับความจริงเพราะเรารักเขา ฉันออกไปทำงานแล้วพอดีฉันทำงานอยู่เลยไม่ได้รับโทรศัพท์เขาก็เลยโมโหมั้งที่ฉันไม่ได้รับโทรศัพท์ ส่งข้อความมาด่าทางข้อความเฟส ว่าไม่รับโทรศัพท์ไปอยุ่กับใครไปนอนกับใคร(ทั้งๆที่เราอยู่ที่ทำงาน เราก็เข้าใจเขานะเพราะมันฝังใจเขา) อี่ อี่สัส อี่ อี่สันดาร(แค่ตัวอย่างนะ) ไม่ต้องมาร้านกูแล้วนะจะไปตายที่ไหนก็ไป มาอยู่กับกูมาแต่ตัวเคยเอาเงินมาช่วยกูบ้างไหม เราก็ยอมรับว่าเรามาแต่ตัวจริงๆแต่เราก็ไม่ได้อยู่เฉยๆนะก็ช่วยเขาทำงานตลอด ว่างจริงๆก็ไปเป็นแม่บ้านให้ฝรั่ง แบบว่าทั้งวันไม่ได้หยุดเลย เราก็พิมพ์บอกว่าทำงานอยู่ก็ไม่สะดวกรับ ในเมื่อเขาไล่เราขนาดนี้แล้วเราก็เลยไม่เข้าร้านเลยไปอาศัยนอนกับพี่สาว พอตกดึกโทรมาตามให้กลับมาร้านเราก็บอกไล่แล้วยังจะให้กลับไปอยู่หรอเราก็ไม่กลับไปเพราะเขาไล่และด่าเราเหมือนหมูเหมือนหมาขนาดนี้แล้ว เราก็ออกไปเช่าหออยู่แต่เขาก็โทรมาง้อเรา เราก็ใจอ่อนกลับไปหาเขาเพราะคิดว่าเราผิดไงเขาถึงเป็นแบบนี้ ก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ หลังจากนั้นเราก็ได้ย้ายมาอยู่หอเช่าซึ่งไม่ทำร้านแล้วมาอยุ่ได้ซักเดือนกว่าๆเขาก็โทรคุยนัดสาวอีกคน(ไม่ใช่คนเดิม)ออกไปทานข้าว แล้วฉันจับได้ เขาก็บอกมันฝังใจ โอเคเราให้อภัยเพราะเราผิดมาก่อน หลังจากนั้นไม่นานฉันก็ได้โหลดวีแชทมาเล่น เอ่อเนอะก็อยากเล่นว่ามันเป็นยังไงแล้วมีคนทักมาก็คุยไป คุยแบบยังไงอ่ะคือไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากัน แล้วเขาเห็นเขาก็จะเลิกกับฉันเลยฉันรั้งเขาใว้ขอร้องไม่ให้เขาไปเขาก็ไม่ไปเขาก็บอกอย่าทำแบบนี้อีกนะเราก็สัญญา แต่เราก็ไม่เชื่อแอบโหลดมาเล่นอีกแล้วมีคนทักมาก็คุย ก็คุยไปงั้นๆแหละไม่ได้เจอกันไม่ได้เห็นหน้ากัน เขาจับได้เขาก็เลยหนีเราไปเลยค่ะ ยอมรับนะว่าเขาดีตรงที่ขยันทำมาหากิน เราอยากกินอะไรก็ได้กิน เราอยากไปเที่ยวไหนก็ได้ไป แต่เสียอยู่อย่างคือ ขี้โมโห เจ้าอารมณ์ ด่าเราเสียหาย เหมือนเราไม่ใช่คน โมโหมาทีไรเรานะไม่อยากอยู่ใกล้เลย และอีกอย่างคือ ชอบทวงหนี้บุญคุณ กลัวเสียเปรียบเรา ทั้งๆที่เราให้ทั้งกายและใจไป เนี้ยแหละค่ะที่บอกว่าบทเรียนราคาแพง เพราะเราผิดเองที่มีอดีตที่ไม่ดี ผิดเองที่เขาบอกอะไรไม่เชื่อเอง เชิญด่าเชิญว่าเลยค่ะ ฉันพร้อมที่จะรับฟังทุกอย่าง เพราะฉันทำตัวของฉันเอง และฉันก็ไม่โทษเขาหรอกนะค่ะที่เขาไปจากฉัน เพราะฉันมันผิดเอง