น้องชายเราอายุ17 เวลาเจอพ่อกับแม่นอกบ้าน หลายๆครั้งมักจะทำเป็นไม่รู้จักทั้งๆที่เห็นกันอยู่
คุณแม่เดินเข้าไปทักก็จะรีบเดินออกมาจากที่ตัวเองอยู่ทันทีแล้วเดินมาคุยไกลๆเหมือนคนไม่รู้จักกัน
มีครั้งนึงเรากับคุณแม่นั่งรอคุณพ่ออยู่ แล้วน้องเรานัดเพื่อนไว้แถวๆนั้นพอดี (แยกกันมาและบังเอิญเจอ)
ก่อนเพื่อนน้องเราจะมาถึงน้องเราก็มายืนรอเยื้องๆกับที่เราและคุณแม่นั่ง
เห็นแต่ไม่เดินเข้ามาทัก พอเพื่อนมาก็เดินไปกับเพื่อนเลย
เราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าน้องเราอายอะไร เรากับคุณแม่อาจจะไม่ได้สวยเหมือนดารา
แต่เรากับแม่ก็แต่งตัวเรียบร้อย สะอาด ไม่ได้น่าเกลียด
แล้วก็ไม่มีปัญหาทะเลาะอะไรกันด้วย เพราะตอนอยู่ในบ้านก็ปกติดี
ไม่ทราบว่ามีเพื่อนๆเคยเจออะไรแบบนี้บ้างรึเปล่าคะ?
เราควรจะปล่อยให้เขาโตขึ้นอีกหน่อยแล้วคิดได้เองหรือเปล่า
เพราะคิดว่าตักเตือนไปก็เท่านั้น
มีใครเคยรู้สึกอายครอบครัวตัวเองบ้างคะ?
คุณแม่เดินเข้าไปทักก็จะรีบเดินออกมาจากที่ตัวเองอยู่ทันทีแล้วเดินมาคุยไกลๆเหมือนคนไม่รู้จักกัน
มีครั้งนึงเรากับคุณแม่นั่งรอคุณพ่ออยู่ แล้วน้องเรานัดเพื่อนไว้แถวๆนั้นพอดี (แยกกันมาและบังเอิญเจอ)
ก่อนเพื่อนน้องเราจะมาถึงน้องเราก็มายืนรอเยื้องๆกับที่เราและคุณแม่นั่ง
เห็นแต่ไม่เดินเข้ามาทัก พอเพื่อนมาก็เดินไปกับเพื่อนเลย
เราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าน้องเราอายอะไร เรากับคุณแม่อาจจะไม่ได้สวยเหมือนดารา
แต่เรากับแม่ก็แต่งตัวเรียบร้อย สะอาด ไม่ได้น่าเกลียด
แล้วก็ไม่มีปัญหาทะเลาะอะไรกันด้วย เพราะตอนอยู่ในบ้านก็ปกติดี
ไม่ทราบว่ามีเพื่อนๆเคยเจออะไรแบบนี้บ้างรึเปล่าคะ?
เราควรจะปล่อยให้เขาโตขึ้นอีกหน่อยแล้วคิดได้เองหรือเปล่า
เพราะคิดว่าตักเตือนไปก็เท่านั้น