เขาไกรลาส ในแง่งามของการภาวนา การเดินจาริกรอบภูเขาไกรลาส (คอรา) ทำให้เราได้ประสบการณ์และแกร่งขึ้นอย่างมาก  ที่นั่นชาวทิเบตเรียกว่า สถูปแก้วบนโลกมนุษย์

พี่ผู้ร่วมเดินทางกับเรา เขียนไว้น่าประทับใจค่ะ
"หลังจากกลับมาจากทิเบตหนึ่งสัปดาห์ สิ่งที่ยังหลงเหลือและเปลี่ยนแปลงในตัวเราคือ
- ตัวเบา ใจเบา และเหมือนจับภาพรอบๆ ตัวเป็น slow motion ได้ดี รู้ว่าอะไรกำลังเข้ามาในใจผ่าน ประสาทสัมผัสทั้ง 5 เข้าแล้วปล่อยๆ
- มีความสมดุลของพลังงานในตัว
- เคี้ยวอาหารช้าลง...
-กินน้อยลง แต่อิ่ม
- หายใจลึกขึ้น เข้าสุด ออกสุด ทำให้ pace โดยรวม สงบขึ้น
- การตอกย้ำว่า มนุษย์นี้น้อยนัก ท่ามกลางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ มีอีกมากมายที่ใหญ่กว่ามนุษย์ ใหญ่กว่า ego ของคน
- ทำให้รู้ว่า ในโมงยามที่วิกฤติ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็อาจเป็นแค่ อากาศที่หายใจ
- สิ่งจำเป็นในชีวิต จริงๆ ก็มีไม่กี่อย่าง เป็นเรื่องพื้นฐานทั้งนั้น
- ความเงียบ คือ ทรัพยากรสำคัญที่มีคุณค่า
- ความเชื่อและศรัทธาที่ถูกต้อง จะพาขีวิตไปถูกทาง