เพื่อนๆรู้สึกแบบเรามั้ย........
ตอนเด็กๆ เราไปโรงเรียน ซึ่งเป็นสังคมที่ไม่มีผลประโยชน์ใดๆแอบแฝง  มุ่งมั่นตั้งใจ เรียน สอบ ถ้าผ่านได้คะแนนดี
เรารู้สึกมีความภาคภูมิใจ ประสบความสำเร็จ ชีวิตมองไปข้างหน้า รู้ว่าลำดับขั้นในการศึกษา มีการวางแผนทิศทางอนาคต

แต่พอวัยทำงาน
เราเริ่มรู้สึกชีวิตไม่มีความสุข เจอคนทำงานที่ทำเพื่อหวังผลต่างๆกันไป ไม่ค่อยมีความจริงใจ ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง
ในเนื้องาน ต้องดิวและมีปัญหากับอีกฝ่าย แบกความรับผิดชอบที่ตัวเองไม่ถนัด
และอนาคตที่มองไม่ชัดเจนเหมือนเมื่อวัยเรียน ว่าจากนี้แล้วจะพัฒนาขึ้นไปไหนต่อ ( กราฟแป็นแนวนอน ไม่พุ่งขึ้นแล้ว)
ถ้าหางานใหม่ไม่ได้ซักที หรือยังไม่มีอะไรประสบความสำเร็จในชีวิต กราฟก็จะเริ่มพุ่งลง
ดังนั้น เพื่อนแต่ละคนเริ่มมีชีวิตที่แตกต่างกัน
บางคนแต่งงานได้ดิบได้ดี สบาย ส่วนเรายังไม่เจอใครเลย สังคมเริ่มไม่เหมือนกัน ทำให้สถานะระหว่างเพื่อนมีชนชั้นเกิดขึ้นอีกหนึ่งหัวข้อ

แววตาที่เริงร่าและสนุกสนานในวัยเด็ก จึงหายไป
ความหวัง ความภาคภูมิใจ ความสำเร็จ การวางแผนในอนาคต เพื่อนที่เท่าเทียม ไม่มีอยู่ในตอนโต
รู้สึกหดหู่ เหงา เศร้าใจ ไร้ที่ยึดเหนี่ยว มองไม่เห็นหนทาง