เพราะสื่อโซเชียลทำให้เราเห็นความเป็นไปของเพื่อนวัยเรียนได้มากขึ้นนะคะ
หมายถึงระดับ มัธยม-มหาวิทยาลัย

เรามีเพื่อนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพ ระดับองค์กรใหญ่ๆ-ประเทศ-นานาชาติ อยู่ 4 คน
1 ใน 4 มีพรแสวง (หรือพรแสวงอาจเป็นพรสวรรค์รูปแบบหนึ่งก็ได้นะ)
3 ใน 4 มีพรสวรรค์

1 คนที่มีพรแสวงคือ ตั้งแต่สมัยเรียน เขาเรียนไม่เก่ง เรียกว่าล้มลุกคลุกคลาน เวลาสอบแทบไม่นอน เขามักบอกเราว่าอ่านเท่าไหร่ก็ไม่จำ
แต่เขามีความมุ่งมั่นมาก จนเมื่อใกล้เรียนจบ เขามีความฝันชัดเจน 1 อย่าง
ที่พวกเราเพื่อนๆตอนนั้นไม่ค่อยเชื่อมั่นว่าเขาจะทำได้
สุดท้ายด้วยความพยายาม ความตั้งใจจริง เขาก็ทำได้และตอนนี้ก็จัดว่าเป็นระดับท็อปๆของสายอาชีพนั้น
คือพอถึงจุดหนึ่ง ปมด้อยที่ว่าหัวไม่ดีเรียนไม่เก่ง ก็หายไปเหมือนเป่าฝุ่นเลยค่ะ
เพราะความที่ใช้เวลาสะสมภูมิรู้อย่างสม่ำเสมอมานาน ทุกอย่างเข้าไปในหัวจนหมดค่ะ

3 คนที่มีพรสวรรค์ ไม่ได้หมายถึงด้านดนตรีหรือกีฬาอะไร
แต่ด้านการสื่อสารค่ะ คือเป็นคนที่ คุณนึกออกมั้ย
พวกเรามักจะมีเพื่อนคนนึง ที่เวลาพูดหน้าห้องหรือจับไมค์ จะสามารถพูดได้ลื่นไหล
(ทั้ง 3 คนเป็นเพื่อนเรารู้จักจากคนละสถาบัน ต่างช่วงเวลากันนะคะ และใน 1 ห้วงเวลานั้น จะมีคนแบบนี้ไม่เกิน 5 คนจาก 1-200 คน)
คนแบบที่ พูดคุยกับใครก็สนุกสนานไปหมด มีเพื่อนมากมาย
3 คนนี้ได้ไปอาชีพที่ ดูเผินๆอาจจะแตกต่างสายกัน แต่หน้าที่หลักคือ การขายค่ะ (สินค้า 1 บริการ 2)
ทั้ง 3 คนนี้ต่างไปเป็นผู้บริหาร และโค้ช ในองค์กรของตัวเอง

อ้อ แต่คนแรก ก็มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีนะคะแต่ไม่ใช่ระดับโดดเด่น
อีก 3 คน ก็น่าจะมีความมุ่งมั่นพากเพียรในระดับหนึ่งเช่นกัน

พอถึงตอนนี้แล้ว ก็เลยอยากบอกว่า การสื่อสาร มนุษยสัมพันธ์ เป็นปัจจัยความสำเร็จค่ะ
แต่ลึกไปกว่านั้น คือทัศนคติที่ดี ไม่เช่นนั้น พูดเก่งแค่ไหน แต่พูดออกมามีแต่เรื่องติดลบ ก็ไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ค่ะ

ปล.เราเข้าใจว่า ความสำเร็จของแต่ละคนมีนิยามต่างกันนะคะ
บางคนประสบความสำเร็จในแง่ความสุขความพึงพอใจจากภายใน หรือในแง่ครอบครัว ก็ยินดีด้วยค่ะ

(มีแท็กนี้ด้วยหรือ #เรื่องเล่าจากผู้สูงอายุ 555)