หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ -- ศุกร์ที่ 12 กันยายน 2557 00:00:56 น.

การจัดประมูลคลื่นความถี่ 2.1 GHz หรือที่เรียกกันจนติดปากว่า การประมูลคลื่นความถี่ 3G เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2555 นั้น นับได้ว่ามีความสำคัญต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมโทรคมนาคม เศรษฐกิจของชาติ เป็นอย่างมากและที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นการเดิมพัน ด้วยผลประโยชน์สาธารณะอย่างมีนัยสำคัญอีกด้วย  ดังนั้นบทบาทของคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) ที่ขับเคลื่อนโดย คณะกรรมการกิจการโทรคมนาคม หรือ (บอร์ด กทค.)  จึงมีความสำคัญต่อการนำพาประเทศไทยก้าวข้ามเทคโนโลยีจาก ระบบ 2G ไปสู่เทคโนโลยีระบบ 3G

แต่ถึงกระนั้นเส้นทางการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G ก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบ เนื่องจากการประมูลคลื่นความถี่ 3G เป็นเรื่องใหม่สำหรับประเทศไทย ส่งผลให้นักวิชาการ กลุ่มเครือข่าย NGO สมาชิกวุฒิสภา (สว.) หรือแม้แต่บอร์ด กสทช. บางคน ก็ยังเข้าใจคลาดเคลื่อนในข้อเท็จจริง โดยเห็นได้จากการออกมาแสดงความคิดเห็นที่ตรงกันข้ามกับการดำเนินงานของบอร์ดกทค.อย่างเผ็ดร้อนและต่อเนื่อง จนทำให้สังคมไทยเกิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนต่อการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G และถึงแม้ว่า กสทช. โดยบอร์ด กทค. จะโรดแมปไว้อย่างรอบครอบและรัดกุมก็ตาม แต่ก็ไม่วายถูกกลุ่มคนหน้าเดิมๆ ที่เป็นขาประจำ ออกมาคัดค้านแบบไร้เหตุผล และให้ข้อมูลผ่านสื่อมวลชนที่คลาดเคลื่อนไปจากข้อเท็จจริง จนสร้างความสับสนให้กับสังคมไทยเป็นอย่างมาก

ภารกิจเพื่อชาติในการจัดสรรคลื่นความถี่ 3G ให้มีประสิทธิภาพและก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อประเทศชาติและประชาชน จึงถูกแบกไว้บนบ่าของ พันเอก ดร.เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ ดร.สุทธิพล ทวีชัยการ รศ.ประเสริฐ ศีลพิพัฒน์ พลเอก สุกิจ ขมะสุนทร และ นายฐากร ตันฑสิทธิ์ ในฐานะพ่อบ้าน กสทช. ที่จะต้องสานฝันภารกิจเพื่อชาติในการจัดสรรคลื่นความถี่ 3G ให้ประสบความสำเร็จ

ย้อนรอย...! วิบากกรรม 3G ล่มในยุค กทช.
หากหมุนเข็มนาฬิกาย้อนเวลากลับไปในช่วงปี 2553 กับบทบาทการทำหน้าที่ของคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กทช.) ที่มุ่งมั่นจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G แบบไม่ลืมหูลืมตา จนกระทั่งถูกบริษัท กสท โทรคมนาคม จำกัด (มหาชน) หรือ CAT ฟ้องร้องต่อศาลปกครอง ว่า การจัดสรรคลื่นความถี่ 3G ครั้งนั้นไม่ชอบด้วยกฎหมาย จนกระทั่งวันที่ 23 กันยายน 2553 ศาลปกครองสูงสุด โดย นายพรชัย มนัสศิริพเพ็ญ ตุลาการเจ้าของสำนวนคดีศาลปกครองสูงสุด กรณี 3G ออกนั่งบัลลังก์ อ่านคำสั่งยืนตามคำสั่งศาลปกครองกลางที่มีคำสั่ง เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2553 คุ้มครองเพื่อบรรเทาทุกข์ชั่วคราวให้ระงับการอนุญาตให้ใช้คลื่นความถี่เพื่อการประกอบกิจการโทรศัพท์เคลื่อนที่ IMT ย่าน 2.1 GHz และการดำเนินต่อไปตามประกาศของคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กทช.) เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการอนุญาตให้ใช้คลื่นความถี่เพื่อการประกอบกิจการโทรศัพท์เคลื่อนที่ IMT ย่าน 2.1 GHz จนกว่าคดีจะถึงที่สุด หรือศาลมีคำสั่งเป็นอย่างอื่น ตั้งแต่วันที่ 23 กันยายน 2553 เป็นต้นไป ถึงแม้ กทช.จะยื่นอุทธรณ์ ว่า การจัดสรรคลื่นดังกล่าวเป็นคลื่นโทรคมนาคมตามที่กรมไปรษณีย์โทรเลขได้ประกาศไว้เดิม และสอดคล้องกับตารางกำหนดความถี่วิทยุแห่งข้อบังคับของสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ ITU แต่ พ.ร.บ.องค์การจัดสรรคลื่นความถี่และกำกับกิจการวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคม พ.ศ. 2543 ได้กำหนดให้คณะกรรมการร่วม หรือ กสช. มีอำนาจจัดทำแผนแม่บทการบริหารคลื่นความถี่และตารางกำหนดคลื่นความถี่แห่งชาติ ตลอดจนจัดสรรคลื่นความถี่ระหว่างคลื่นความถี่ที่ใช้ในกิจการวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์และกิจการวิทยุโทรคมนาคม

ข้อเท็จจริงปรากฏ ว่า ยังไม่มี กสช. การจัดทำแผนแม่บทการบริหารคลื่นความถี่และตารางกำหนดคลื่นความถี่แห่งชาติ ตลอดจนจัดสรรคลื่นความถี่ระหว่างคลื่นความถี่ที่ใช้ในกิจการวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์และกิจการวิทยุโทรคมนาคม จึงไม่เกิดขึ้น ดังนั้นการกำหนดนโยบายและจัดทำแผนแม่บทกิจการโทรคมนาคมและแผนความถี่วิทยุของ กทช. จึงมีปัญหาเกี่ยวกับความชอบด้วยกฎหมาย ด้วยเหตุนี้ การออกประกาศของ กทช.จึงน่าจะไม่ชอบด้วยกฎหมายดังกล่าว

กรณีที่ 2 การให้กฎดังกล่าวมีผลใช้บังคับต่อไปจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงที่ยากแก่การเยียวยาแก้ไขให้ภายหลังหรือไม่ ศาลปกครองสูงสุดเห็นว่า เมื่อยังไม่มีการประมูลและยังไม่มีการออกใบอนุญาตให้ผู้ชนะการประมูล ดังนั้น การที่ศาลจะมีคำสั่งให้ทุเลาการบังคับตามกฎต่อไป จึงมีผลกระทบต่อผู้เกี่ยวข้องไม่มากนัก เนื่องจากมีผู้มีสิทธิเข้าร่วมประมูลเพียง 3 ราย หากให้มีการประมูลล่วงเลยไปจนถึงขั้นตอนการออกใบอนุญาตให้ผู้ชนะการประมูล และต่อมาศาลมีคำวินิจฉัยว่า การกระทำของผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองไม่ชอบด้วยกฎหมาย ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายที่มากกว่า และยากกว่าในการเยียวยาแก้ไขภายหลัง โดยอาจเกิดกรณีฟ้องร้องเกี่ยวกับผลการประมูล ทำให้เกิดปัญหาที่ยุ่งยากซับซ้อนตามมา ดังนั้น ความเสียหายที่จะเกิดขึ้นหากไม่มี 3G จึงเป็นเพียงการคาดการณ์ของกทช.เท่านั้น

กรณีที่ 3 การให้ทุเลาการบังคับตามกฎเป็นอุปสรรคต่อการบริหารงานของรัฐหรือปัจจุบันการบริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ในระบบ 2G ได้มีเครือข่ายครอบคลุมทั่วประเทศ อีกทั้ง กทช.ได้ยอมรับว่าในระยะแรกการบริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ในระบบ 3G ทำได้เพียงโครงข่ายขนาดเล็ก ไม่สามารถครอบคลุมได้ทั่วประเทศ และการจะครอบคลุมทั่วประเทศต้องใช้ระยะเวลาอย่างน้อย 4 ปี จึงเห็นได้ว่าการที่ยังไม่มีการบริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ในระบบ 3G  จึงไม่เป็นอุปสรรคแก่การบริหารงานของรัฐหรือแก่การบริการสาธารณะแต่อย่างใด

อีกทั้งการที่ กทช. อ้างว่าหากไม่มีการประมูลจะต้องใช้เวลา 3-4 ปีในการตั้งคณะกรรมการกำกับกิจการวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) เป็นเพียงการคาดการณ์เองของ กทช. ซึ่ง กสทช.ยังไม่รู้ว่าจะตั้งได้เมื่อไร เมื่อถึงเวลานั้นการประมูล 3G อาจไม่จำเป็น เพราะมีเทคโนโลยีใหม่แล้ว นอกจากนี้ แม้การดำเนินกิจการตามอำนาจหน้าที่ของ กทช. จะเป็นการดำเนินการเพื่อประโยชน์สาธารณะ แต่การดำเนินกิจการเพื่อประโยชน์สาธารณะก็ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของความชอบด้วยกฎหมายด้วย

จากคำวินิจฉัยของศาลปกครองสูงสุดในครั้งนั้นทำให้การประมูลคลื่น 3G ในยุค กทช. ต้องยุติลงไปโดยปริยาย

สู่ยุค กสทช. "ขวากหนาม-ก้อนอิฐ-คดีความ"
จนกระทั่งวันที่ 7 ตุลาคม 2554 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) ตามมาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติองค์กรจัดสรรคลื่นความถี่และกำกับการประกอบกิจการวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคม พ.ศ. 2553 จำนวน 11 คน  ประกอบด้วย พล.อ.อ.ธเรศ ปุณศรี , พ.อ.นที ศุกลรัตน์, พ.อ.เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ , พ.ต.อ.ทวีศักดิ์ งามสง่า , นายสุทธิพล ทวีชัยการ , พล.ท.พีระพงษ์ มานะกิจ , รศ.ประเสริฐ ศีลพิพัฒน์ , ผศ.ธวัชชัย จิตรภาษ์นันท์ , น.ส.สุภิญญา กลางณรงค์ , นายประวิทย์ ลี่สถาพรวงศา และ พล.อ.สุกิจ ขมะสุนทร

อย่างไรก็ตาม เส้นทางการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G ไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบ เนื่องจากกลุ่มเครือข่าย NGO ได้ออกมาคัดค้านการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G โดยหมายมั่น ปั้นมือที่จะล้มการจัดประมูลให้ได้ ถึงขั้นนำคดียื่นฟ้องต่อศาลปกครองกลาง รวมทั้งสิ้น 7 คดี เพื่อต้องการใช้ผลแห่งคดี มายับยั้งการจัดประมูลคลื่น 3G ดังนั้น บอร์ด กทค. ทั้ง 4 คน ที่ประกอบไปด้วย พันเอก ดร.เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ ดร.สุทธิพล ทวีชัยการ รศ.ประเสริฐ ศีลพิพัฒน์ พลเอกสุกิจ ขมะสุนทร ต้องใช้เวลาเดินสายชี้แจงต่อศาลปกครองกลาง คณะกรรมาธิการสภาผู้แทนราษฎร คณะกรรมาธิการวุฒิสภา ไม่เว้นแต่ละวัน จนในที่สุดศาลปกครองกลางได้มีคำประมูลคลื่นความถี่ 3G ได้เป็นผลสำเร็จ และนำพาประเทศไทยก้าวข้ามเทคโนโลยีระบบ 2G ไปสู่เทคโนโลยีระบบ 3G อย่างสมบูรณ์แบบ และที่สำคัญอีกประการหนึ่งก็คือ เป็นการก้าวข้ามจากระบบสัมปทานไปสู่ระบบใบอนุญาต ตามเจตนารมณ์ แห่ง พ.ร.บ.องค์กรจัดสรรคลื่นความถี่ฯ พ.ศ. 2553

แม้ว่า กสทช. โดยบอร์ด กทค. ทั้ง 4 คน จะสามารถจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G ได้เป็นผลสำเร็จ และสามารถนำพาประเทศไทยก้าวสู่ความล้ำยุคแห่งเทคโนโลยี 3G แต่สิ่งที่บอร์ด กทค. ทั้ง 4 คน ได้รับในขณะนั้นก็คือ ก้อนอิฐ คดีความ แทนที่จะได้รับรางวัลเป็นช่อดอกไม้แห่งความสำเร็จ ซึ่งก้อนอิฐ และคดีความ ที่ขว้างใส่นั้นมาจากกลุ่มเครือข่ายคนหน้าเดิมๆ ที่เล่นไม่เลิก เสมือนหนึ่งว่าต้องการฉุดรั้งประเทศไทยไม่ให้ก้าวสู่เทคโนโลยี 3G และ 4G ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต โดยกลุ่มคนดังกล่าวได้ยื่นเรื่องร้องเรียนต่อวุฒิสภาให้ตรวจสอบความโปร่งใสในการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3G และเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมากที่ สมาชิกวุฒิสภา (บางคน) ออกอาการออกตัวล้อฟรีให้สัมภาษณ์ผ่านสื่อมวลชน โดยกล่าวหาว่าการประมูลคลื่นความถี่ 3G ส่อฮั้วประมูล ทั้งๆที่ยังไม่ได้เปิดโอกาสให้ผู้ถูกกล่าวหาได้ชี้แจง และที่เห็นได้ชัดเจน ก็คือ กระบวนการสอบสวนของวุฒิสภาเพื่อยื่นต่อคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ดำเนินการด้วยความเร่งรีบและไม่ให้ความเป็นธรรมต่อ กทค. โดยคณะกรรมาธิการศึกษาตรวจสอบเรื่องการทุจริตและเสริมสร้างธรรมาภิบาล วุฒิสภา ได้สรุปผล และยื่นข้อร้องเรียนต่อคณะกรรมการ ป.ป.ช. ไปเมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 2555 แต่มีหนังสือเชิญ กทค. ไปชี้แจงเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2555 ดังนั้นผลการพิจารณาเรื่องร้องเรียนที่ส่งไปยังคณะกรรมการ ป.ป.ช. ดังกล่าว จึงมีเพียงแต่ข้อเท็จจริงที่มาจากข้อมูลของฝ่ายผู้ที่ร้องเรียนอันเป็นข้อมูลที่หยิบยกมาบางส่วนไม่ครบถ้วนด้วยข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย ทั้งที่ในประเด็นข้อร้องเรียนมีความเกี่ยวข้องในมิติต่างๆ ทั้งในด้านเทคนิค ด้านเศรษฐศาสตร์ และกฎหมายหลายฉบับ ซึ่ง กสทช. ได้จัดทำหลักเกณฑ์โดยใช้ระยะเวลาในการศึกษาและผ่านการพิจารณาไตร่ตรองโดยผู้เชี่ยวชาญอย่างละเอียดรอบคอบไม่น้อยกว่า 7-8 เดือน แต่คณะกรรมาธิการฯ กลับใช้เวลาเพียงแค่ 2 วันทำการ ในการรับเรื่องร้องเรียนและสรุปผล ส่งให้ คณะกรรมการ ป.ป.ช. พิจารณา ทำให้ กทค. ไม่ได้รับความเป็นธรรมตามกระบวนการของกฎหมาย

อย่างไรก็ตามการที่คณะกรรมาธิการศึกษาตรวจสอบเรื่องการทุจริต และเสริมสร้าง ธรรมาภิบาล (วุฒิสภา) เร่งสรุปผลดังกล่าวจึงสุ่มเสี่ยงต่อการถูกครหาว่ากระทำการที่ฝ่าฝืนข้อบังคับว่าด้วยประมวลจริยธรรมของสมาชิกวุฒิสภาและกรรมาธิการ พ.ศ. 2553 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ข้อ 17 และ ข้อ 19 และไม่เป็นไปตาม พ.ร.บ. คำสั่งเรียกของคณะกรรมาธิการของสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา พ.ศ. 2554 อีกด้วย แต่กระแสสังคมในขณะนั้นไม่ได้ฉุดคิดเพราะถูกทำให้เชื่อว่าการจัดประมูลคลื่นความถี่ 3 จี ไม่สุจริต และขาดความโปร่งใส

กรอปกับมูลเหตุแห่งการยื่นข้อร้องเรียนต่อคณะกรรมการ ป.ป.ช. ในครั้งนั้น มิใช่เป็นกรณีที่ กสทช. โดย กทค. จัดการประมูลคลื่นความถี่ 3 จี โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือเป็นการดำเนินการโดยทุจริตแต่อย่างใด แต่เกิดจากการที่ผู้ร้องเข้าใจข้อกฎหมายที่ไม่ถูกต้องและเข้าใจข้อเท็จจริงที่คลาดเคลื่อน โดยเข้าใจว่าการประมูลคลื่นความถี่ 3 จี เหมือนกับการประมูลสิ่งของทั่วๆไป ซึ่งไม่ถูกต้อง เพราะการออกหลักเกณฑ์และใบอนุญาตให้ใช้คลื่นความถี่เป็นการใช้อำนาจตามกฎหมายในทางปกครองเกี่ยวกับการออกกฎและเป็นขั้นตอนหนึ่งที่จะนำไปสู่การออกคำสั่งทางปกครองและไม่ใช่สัญญาที่เกิดจากการตกลงระหว่างคู่สัญญาและไม่นำไปสู่การทำสัญญาระหว่างกัน ซึ่งต่างจากการประมูลสิ่งของทั่วๆไป ที่อาจกระทำได้หลายวิธี  เช่น การจัดซื้อ หรือจัดจ้างหรือวิธีอื่นใด และจะนำไปสู่การทำสัญญากับหน่วยงานของรัฐ

http://www.ryt9.com/s/tpd/1983922