"ฉันวันนี้..."


แต่ละก้าวก้าวย่างยังหวั่นไหว

หวังแรงใจเธอมอบมาปลอบขวัญ

ช่วงเวลาผ่านพ้นจนนานวัน

ความผูกพันมั่นนักสลักเตือน



จะกี่วันเดือนปีที่เคลื่อนคล้อย

ไม่สักน้อยลดลงยังคงเหมือน-

เดิมก่อนหน้าอย่างไรไม่ลืมเลือน

หรือบิดเบือนรักออกอยู่นอกใจ



ดวงฤดีอ่อนล้าเกินกว่าเก็บ

รอยแผลเจ็บมากล้นสุดทนไหว

อ่อนล้าเหลือ..ช้ำชอกยากบอกใคร

ได้แต่ครวญร่ำไห้ระบายตรม



ฉันวันนี้...

คงมิมีสิ่งใดให้สุขสม

อยู่กับความเหว่ว้าห้วงอารมณ์

ดังถูกคมของมีดคอยกรีดทรวง...


"สุนันท์ยา"