เรื่องของผม  มีอยู่ว่า ผมต้องทนดูคนทีผมรัก ง้อกันงอนกันกับคนใหม่  พอมีปัญหาก็มาปรึกษาผม ทั้งๆที่ผมก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว มีเรือ่งอะไรก็ถามผม  ให้ผมอยู่ด้วยกันในสถานะเพื่อน จนกว่าจะเคลีย ทุกสิ่งทุกอย่าง ผมก็ทนอยู่ เพราะผม จะไม่ทิ้งคนอืนไว้ข้างหลัง จนกว่าจะเคลีย หนี้สินที่ร่วมสร้างกันมาจบ
และอีกอยางผม อยูได้ทุกวันนี้ ก็เพราะ ลูก ผมก็หวังสักวันหนึงทียังอยู่ด้วยกันให้เขาคิดดีๆ เขาก็บอกว่าอยากทำตามใจตัวเอง ผมเตือนเขาตลอด เขาก็รู้ว่าผมรักมาก แต่เขากลับรักผมแบบเพือน ทั้งๆ ที่อยู่ด้วยกันมานาน 5 ปี ผมถามเขาตลอด 5 ปีมานี คิดได้แค่นี บอกรักผมแบบเพื่อน มาตลอด ผมก็ถามเขาทำไมไม่บอกตั้งแต่ ปีแรก เขาก็บอกว่าเขารู้สึกอย่างนั้น แค่เขาอยูด้วยแล้วมีความสุข พอได้คุยกับคนไหม่ปัป เขาคนนั้นเป็นรักแท้ ทันที  ผมต้องมารับรู้เรื่องต่างๆ ซึ่งผมพยายาม เดินหนี แต่ ก็ต้องมารับฟัง เพราะแฟนผม กับผม และคนนั้น รู้กันแค่นี้ จนกว่าทางนั้นจะเคลียเรื่องครอบครัวของเขาเหมือนกัน ส่วนแฟนผมเคลียตัวผมไว้รอทางนู้นไว้แล้ว ท้างนู้นเขาก็มีลูกมีเมีย แต่แฟนผมบอกว่าเมียเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้จากความรักแต่เกิดจากบุญคุณ ผมไม่เขาใจหรอก ผมจะพูดเสมอว่า เมื่อไหร คุณจะเปิดใจให้ผมบ้าง  ผมก็จะทนอยู่จนถึงที่สุด หรือ เคลียทุกสิ่งทุกอย่างจบ อยากรูเรื่องราวต่างๆ  เขาไปดูหน้ากระดานผมได้เลย

ปล. ลูกไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของผม แต่เป็นลูกของหลานที่ผมกับแฟนรับเป็นลูก ทึ่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ไม่มีสายเลือดผม มีแต่ทางฝุงแฟนผม

อยากรู้เรื่องเรื่องราวต่างๆ ให้เข้าไปดูที่หน้ากระดานผมได้เลย มีเรื่องราวมากมาย