สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิพ ทุกวันนี้ผมเจ็บทุกวัน และรอวันที่ทุกสิ่งทุกอย่างเคลียให้จบ ผมมักจะถามแฟนผมเสมอว่า คุณไม่เหลือช่องว่าให้ผมบ้างเลยหรอ เธอตอบว่าเธอก็รักผมแต่รักแบบเพื่อน เธอขอโทษผมทุกครังว่าไม่ควรดึงผมเข้ามาเลย ผมอยู่กับเธูอมา 5 ปี ช่วยกันสร้างครอบครัว สร้างทุกสิ่งทุกอย่างมา แต่พอเธอได้ครบเกือบทุกอย่าง ครอบครัวพ่อแม่เธอก็ดีขึ้น ตอนนี้เธอตอ้งการทำตามใจเธอซึ่งก็คือความรัก ซึ่งเธอได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเธอเคยรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก และเธอก็บอกว่าคนนันนะใช้ ส่วนผมรักแบบเพื่อน มันไม่ใช้ ผมก็เจ็บครับ เธอบอกตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมารักแบบเพื่อนมาตลอดจนถึงเวลาที่เธอค้นพบว่าคนที่ใช้ ทั้งๆที่คนนั้นก็มีครอบครัว มีลูกมีเมียแล้ว เธอก็ยังรอทางนู้นเคลียเพื่อเธอกับเขาจะได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่มีใครให้ปรึกษาเลยครับ ผมเจ็บ เธอก็บอกว่าเดียวก็ดีเอง เธอขอโทษผมตลอด เธอบอกว่าตอนนั้นเธอต้องการคนดี ต้องการหาความมั้นคงจึงไม่ได้นึกถึงความรัก เธอนึกถึงแต่ความสุขของครอบครัวของเธอ ผมโครตเจ็บ ตกลง 5 ปี ผมเป็นอะไร ทุกสิงทุกอย่างผมให้หมด มันคืออะไร ลูกทีเราทั้ง 2 คนรับมาเลี้ยง เธอก็จะเลี้ยงเอง เพราะลูกคนนี้ไม่มีสายเลือดผมอยู่ในตัว มีแค่นามสกุลผม เพราะเป็นลูกของหลานสาวเธอเอง ผมก็จะไม่เหลืออะไรเลย เธอบอกให้ผมเหมือนเดิม ถึงจะอยู่กับคนอื่น ให้เราติดต่อกันเหมือนเดิม ส่วนลูกเธอก็บอกเธอเลี่ยงดูเอง คุณไม่ต้องเป็นห่วง ทั้งลูก ทั้งความรัก ทั้งครอบครัว ผมแค่รอเวลา การลาจาก เพราะเธอพูดเสมอว่าเธออยากไป ไม่เคยคิดจะอยู่ แต่ก็อยากให้ผมเป็นเหมือนเพื่อนสนิด ทำไมผมถึงตอ้งเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ผมก็บอกเธอว่า ถ้าแยกกันแล้วไม่ตอ้งมาเจอกันอีกไม่ต้องติดต่อกันอีก ผมเจ็บ ผมทรมารจากสิ่งที่เธอทำ ผมรักเธอมากตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน แต่เธอไม่เคยพูดเลยว่ารักแบบเพื่อน มีคนไหม่เข้ามาบอกผมทันที่ว่าผมไม่ใช่ ผมต้องทนไปอีกนานครับ ผมเป็นคนรักลูกมาก สิ่งที่ผมเคยคิดไว้ ก็จะไม่ได้ดั่งใจฝันแล้ว อยากอยูกับลูก พาลูกไปเที่ยว ตกปลา มันจบลงแล้ว เพราะคำว่า "รักแบบเพื่อน" และ คำว่า "รัก แต่ไม่ใช่" ผมว่านะความดีไม่มีค่าอะไรเลย สิ่งที่ทำให้เธอ แล้วๆมา มันเป็นแค่อากาศ ความรักมันไม่ส่วยงามเสมอ ผมเคยคิดว่าทุมไปให้หมด สุดท้าย ไม่เหลืออะไรเลย อยากรู้เรื่องราวเพิ่มเติมตั้งแต่เริ่ม ให้ดูที่หน้ากระดานผมได้ นะคับ ตอนนี้หัวใจผมก็พังไปหมดแล้วคับ ได้แค่รอคับ
ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต ทีรอเวลาจบและจาก