คนๆหนึ่งบอกเลิกกันมันง่ายไหมครับ ผมโดนแฟนบอกว่า เราเลิกกันเถอะ เพราะเขารักคนอืนท่ีคุยกันอยู่ เขาบอกว่าเรารักกันแบบเพื่อน ผมถึงกับชอค เวลาท่ีอยู่ด้วยกันมาทำอะไรด้วยกันมา 5 ปี เป็นแค่เพื่อน และต้องรู้กันแค่ 2 คนเรา แต่อยู่หน้าสังคมเหมือนเราเป็นปกติ เพราะว่าต้องรับผิดชอบหนีสินที่รวมกันสรางมา เราแยกห้องกันนอน เพระาว่า ถ้านอนด้วยกันเดียวผมจะได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ เธอบอกว่าเขาคนนี้นดีอย่างนูนดีอย่างนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยอยู่ด้วยกันเลย แต่บอกผมว่าผมดีทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น สักประมาณ 3 เดือนที่แล้วเราก็มีความสุขดี 3 ้คนพ่อแม่ลูก เวลาที่เขาคุยโทรศัพท์ ผมก็รู้สึกมีอาการ แต่เขาก็บอกว่า ก็เราเลิกกันแล้ว คุณอย่าปัญยาอ่อน ผมเจ็บจนเเทบจะขาดใจทุกครังที่ได้รู้ได้ยิเรื่องของเขา แต่ปัญหาอยู่ท่ี ทำไมเขาต้องไปรักคนที่มีครอบครัวแล้ว คนนั้นเขาก็มีลูกมีเมียเหมือนกัน ผมถามแฟนผม เขาบอกว่า ทางนูนเขาก็จะเคลืยเรื่องครอบครัวเขาเหมือนกัน แต่เราต้องรับรู้เรื่องต่างๆของเขา แล้วเขาให้เราเปิดใจรับคนอื่น ทั้งๆท่ีเรายังอยู่ด้วยกัน ผมก็บอกผมทไไม่ได้  จนกว่าเราจะแยกจากกัน ผมก็หวังตลอดว่าอย่ากให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม สักเล็กน้อยก็ยังดี ผมหวังแค่นี้ เพระาการที่จะเริมรักใครสักคนมันต้องใช้เวลา ผมทุมเทเวลาไป 5 ปี ความรักของผมกลายเป็นเพื่อนซะงั้น อาจเป็นเพราะผม แต่ก่อนผมทำงานบริษัทได้เงินมาก็ให้เธอเก็บ เพื่อสร้างอนาคต แต่พอเราลาออกจากงานประจำมาเปิดกิจการ กิจการของผมมันต้องใช้เวลา ส่วนเธอทำธุรกิจขายตรง ได้เงินเยอะมากกว่าผม กลับกายเป็นเธอที่ต้องแบกรับหน้าที่ต่างๆ ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่าง ส่วนผมทำหน้าที่ได้เพียงเฝ่าร้านเลื้ยงลูก ผมคิดผิดที่ออกมาจากงานประจำ มันไม่เป็นอย่างที่คิด คิดว่าจะช่วยกัน จนประสบความสำเร็จ แต่แล้วมันต้องพังทะลาย ผมกับเธอไม่เคยทะเละกันรุนแรง มีแต่เธอที่ว่าผม แต่ผมก็ไม่เถึยง จะได้ไม่มีเรื่องบาดหมางกัน แต่พอมีคนเขามาใหม่ ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เธอบอกว่าเธอรักเขา ผมคุยกับเธอเรื่องนี้เสมอ ผมบอกกลับเธอว่าผมขอความหวังเล็กๆน้อยๆ เพื่อบางทีอาจจะไม่ได้ไปอยู่กับคนนั้น แต่เธอก็บอกว่า ถ้าเธอไม่ไปอยู่เธอก็จะอยู่แบบนี้ แต่ไม่เคยคิดรักกันกับมาเหมือนเดิม ผมว่าถ่าแฟนผมไม่ได้เจอคนนี้ เรื่องราวต่างๆ คงไม่เกิดขึ้นหรอก เพราะเราก็มีความสุขดีมาตลอด ผู้ชายคนนั้นแมงก็เลว ยอมทิ้งครอบครัวตัวเอง แล้วจะมาหาคนที่มีครอบครัวแล้ว ผมบอกแฟนผม ผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีดีอะไรหรอก แต่เธอไม่ฟังผม เธอบอกว่าเขาดี เขาแมน เป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่าง เราอุตสาเติอนก็ไม่ฟังเราอีก เออ ผมก็ได้แค่เตือน ให้คิดเหมือนคนอื่นเขาบ้าง ไม่ใช่ฟังแต่คำพูด
ผมต้อนนี่ก็เหมือนคนตายทั้งเป็น เจ็บปวดทุกครังที่รู้สึก พยายามทำทุกอย่างเพื่อเตือนสติเขา เพราะเรารักเขามาก แต่ถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้นผมคงต้องยอม เสียทุกอย่าง ความรักไม่เท่าไหร่ แต่ ครอบครัวนะสิ สำคัญ สำหรับผม
อยากอยู่กับลูกกับเมีย ไปเทียวด้วยกัน หลังจากเคลียสิ่งต่างๆ ไปแล้ว
อีกอย่าง ลูกของผมไม่ใช้ลูกแท้ๆ แต่เป็นลูกของหลานสาวแฟนที่ ถูกเขาหลอก แล้วทอง เขาจะเอาออก แต่ผมบอกไม่ต้องเดียวผมรับเอง แล้วผมก็ใช้ชื่อผมกับแฟนเป็นพ่อกับแม่ โดยการฝากพิเศษ เราอยู่กับลูกก็มีความสุขตลอด ถึงจะทุกแค่ไหน เมือ่เจอหน้าลูกก็ทำให้มีความสุขได้ แต่ในตอนนี้ เขาได้เอาลูกไปให้ยายเลียง ผมเห็นหน้าลูกที่ไรนำ้ตาผมไหลตลอด เหมือนผมจะไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว
ผมคิดแต่เรื่องนี้คิดหาวิธีตลอด ว่าจะทำอย่างไรให้ครอบครัวกลับมีความสุขเหมือนเดิม แล้วอีกอย่างเธอบอกว่าลูกไม่ใช้ลูกของเราสองคน แต่เป็นลูกหลานของเธอ เราจึงไม่มีข้อผูกมัดกัน คนนึงอยากเลิก คนนึ่งอยากรัก เออ ปวดหัว
ผมต้องอยู่กับเธอไปอีกนาน และต้องรับความเจ็บนี้ไปอีกนานเหมือนกัน ผมต้องทำตัวอย่างไรถึงจะหายเจ็บ ถ้าเป็นไปได้ต้องทำอย่างไรจึงจะให้เขากลับมามองถึงสิ่งที่ผ่านมาได้ ว่าเราเคยผ่านอะไรร่วมกันมาบ้าง หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรผมไมอาจเดาได้ ทำอะไรไม่ถูก เห็นคู่อื่นตีกันทะเละกัน เขาก็อยู่ด้วยกันได้ บางคนผัวตัวเมีย เมียเลิก เพราะผู้ชายเห็นแก่ตัว นั้นก็เป็นสาเหตุ แต่ผม ไม่ได้ทะเลาะกันก็อยู่กันดีๆ อย่างว่าเวลาเปลี่ยนคนก็เปลียน ส่วนผมนั้นก็ยังมั้นคงในรัก ตลอด เลยต้องเจ็บ ตลอดเวลา
เรื่องราวอาจเยอะไปหน่อย เพื่อนๆ คิดว่าผมต้องทำอย่างไรต่อไป เมื่อต้องอยู่แบบเจ็บๆ ใจสถานะการแบบนี้