ตามทฤษฏีสี เหลืองแดง อย่างละเท่าๆกัน เป็นสีส้ม
ปัจเจกบุคคล ยอมเป็นแค่อณูของคำว่า "ประชาชน"
ประชาธิปไตย ประกอบด้วย ประชา+อธิปไตย
ยิ่งใหญ่และทรงพลัง...จนมี "การต่อสู้เพื่อแย่งชิงมวลชน"

ประชาชนถูกแบ่งเป็น เหลือง แดง น้ำเงิน ขาว
ประชาชน ถูกแบ่งเป็น เหนือ อีสาน, กลาง , ใต้
ประชาชน ถูกแบ่งเป็น ชาวนา กับ สวนยาง ฯลฯ
ประชาชน ถูกแบ่งเป็น ไพร่ กับ อำมาตย์ พ่อค้าวานิช และผู้ทรงอิทธิพล
ประชาชนถูกแบ่ง ด้วยปัจจัยอื่นๆอีกหลากหลาย

อนาถที่อำนาจของประชาชน อำนาจที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง
อำนาจในการขับเคลื่อนประเทศ เศรษกิจ สังคม การเมือง
ถูกแบ่งแยกจนกลายเป็นพลังที่อ่อนแอ

** ที่แย่กว่าคือ เจ้าของอำนาจกลับไม่ตระหนักถึงอำนาจของตัวเอง **
** การเมืองภาคประชาชน อำนาจในการตรวจสอบ องคาพยพหนึ่งที่คานอำนาจเพื่อสร้างสมดุล
ในทุกๆด้าน ที่จะขับเคลื่อนประเทศกลับอ่อนปวกเปียกด้วยความแตกแยก แบ่งฝักแบ่งฝ่าย **

ท้ายสุด นิทานเรื่องตาอินกับตานา ก็จะกลายเป็นนิทานที่อยู่คู่กับสังคมไทยไปอีกนาน

สลายขั้ว ร่วมมือกัน ตรวจสอบ ขับเคลื่อนประเทศให้ก้าวเดินไปในทิศทางที่ถูกต้อง
เพราะประชาชนคือเจ้าของอำนาจที่แท้จริง...อย่างนั้นไม่ดีกว่าหรือ???