“บนถนนคนค้นฝัน”

ฝากหัวใจใส่กลอนอักษรเศร้า
บนถนนคนเหงาเฝ้ารอหวัง
วาดความฝันให้เห็นเป็นพลัง
ด้วยพลาดพลั้งครั้งก่อนยังย้อนเยือน

ห้วงเวลาพาผ่านแม้นานนัก
รอยแผลรักเหมือนมีดคอยกรีดเฉือน
โอ้ความฝันไฉนไยรางเลือน
หลายปีเดือนเคลื่อนคล้อยยังลอยลา

มองฟากฟ้าคราหมองต้องสะอื้น
ยามค่ำคืนเห็นดาวพราวเวหา
แสงเรืองรองส่องฉายปลายนภา
เจ้ารู้ไหม ดารา ข้า...สุดทน…

บนถนนค้นฝัน...อันแสนเศร้า
ความว่างเปล่าเคียงกายไปทุกหน
ขาดคนรักพักแอบ..อยู่แนบตน
ไร้เพื่อนยลเยี่ยมเย้า...ปวดร้าวจัง..

“สุนันท์ยา”