เรื่องมันเริ่มขึ้นที่เราเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด สาขาที่เราเรียนตอนนั้นพึ่งเปิดหลังจากปิดมานาน เราก็เลยต้องเหมือนเป็นสาขาย่อยของอีกสาขาหนึ่ง (ลูกเมียน้อย)  อาจารย์มีเพียง 3 ท่าน มีอาจารย์ผู้หญิงหนึ่งท่าน และอาจารย์ ผู้ชายอีกสองท่าน ซึ่งอาจารย์ผู้หญิงจะเป็นหัวใจหลักของสาขา และท่านเป็นคนธรรมมะ ธรรมโม มากกกกกกก แบบสุดๆ ทุกอย่างจะพูดเรื่องธรรมมะ  แล้วท่านก็ชอบไปปฏิบัติธรรมอยู่วัดแห่งหนึ่ง ในจังหวัด (วัดที่มีดาราไปปฏิบัติธรรม รายการของ Thai PBS)  แล้วอาจารย์ก็บังคับพวกเราไปด้วยช่วงหน้าหนาวของไปที่แล้ว  ไปปฏิบัติธรรม 7 คืน 8 วัน บอกได้ว่าคอร์สที่โหดสุดๆ กลับมาเพื่อนๆก็ป่วยไปตามๆกัน (หากไม่ไปจะไม่ได้ออกไปฝึกงาน)  แล้วหลังจากกลับมาจากวัด อาจารย์ก็มีกฏบอกว่า หากมาเรียนสายก็จะคิดคูณสอง เช่ย มาสาย 15 นาที ก็จะคิดเป็น 30 นาที แล้วหากไม่มา ก็จะคิดเป็นหนึ่งวัน ให้บำเพ็ญประโยชน์ ภายในมหาลัย แต่พอเอาเข้าจริงๆ อาจารย์ท่านกลับเปลี่ยนคำพูดว่าถ้ามาสายคิดเป็นไปวัด 3 คืนสี่วัน  ขาดก็คิดไปวัด 3 คืนสี่วัน  (นอกจากขาดเกิน 3 วัน คิดเป็น 7 วัน) ลาป่วย เกิน 3 ครั้งคิดเป็นขาด 1 วัน ให้ไปวัด 3 คืนสี่วัน (หากใครไม่ไป ติด I)  เพื่อนบางคนมาสาย 3 นาที ต้องไปอยู่วัดถึง 3 คืน สี่วัน เพื่อนๆ คิดว่าอาจารย์ทำถูกไหมคะ  หากใครไม่ไปให้ติด I  ยิ่งเป็นพวกเราใกล้ฝึกงานก็บอกจะไม่ให้ออกฝึกงาน
การไปวัดเราก็ว่าดีนะคะไม่ใช่ไม่ดี แต่เราว่าอาจารย์ท่านบังคับเรามาเกินไป จนกลายเป็นว่าแทบจะทำอะไรไม่ได้ เหมือนพวกเราเป็นเด็กน้อย เป็นลูกไก่ในกำมือ ถ้าทำไม่ถูกใจก็สั่งให้ไปวัด  
พวกเราก็ไปมาแล้วคอร์สหนึ่ง บางคนไปสามคอร์ส ทุกอย่างพอกลับมาก็เป็นคนๆเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงดีขึ้น แต่กลายเป็นว่าตอนนี้พวกเรากลัวการเข้าวัด  ถ้าใจเราไม่อยากไปต่อให้ไปอีกสิบคอร์สเราก็ว่ามันไม่ดีขึ้น แล้วอาจารย์ท่านก็ให้ไปแค่วัดนี้วัดเดียว  

*ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากค่ะ เวลาทำอะไรก็โดนว่าไม่ดี ไม่เคยได้รับคำชม แล้วทำอะไรก็จะอ้างว่าไม่ทำจะให้ไปวัด
รู้สึกเหมือนชีวิต เราอยุ่ในกำมืออาจารย์ แบบลูกไก่ในกำมือ จะกำก็ตายจะคลายก็รอด
บางครั้งจนคิดว่าไม่ไปเลยดีไหม ติด I เลย ยอม แต่อาจารย์ก็บอกให้แก้ I ด้วยการไปวัด  จนแทบจะอยากติด F แล้วลงเรียนไม่ด้วยซ้ำ