-เมื่อก่อนเราอาศัยอยู่ต่างจังหวัด เข้ามาเรียนติวใน กทม
-แล้วเห็นขอทาน นี่ต้องให้เงินทุกครั้ง ครั้งละ 5 บาท 10 บาท
-เคยไปจตุจักร เห็น ตากับยายเป่าแคน สายตัวแทบขาด
เลยซื้อหมูปิ้งให้ คนละ 5 ไม้ ตากะยายดีใจมาก ยิ้มแบบขอบคุณในน้ำใจหลายๆเด้อเอ็ง
-เคยเจอยายกับเด็กเล็ก นั่งขอทาน ที่สะพาน อนุสาวรีย์
เลยไปซื้อข้าวมันไก่ให้คนละกล่อง
-เคยเดินถือมาม่าต้มแล้วออกมาจากเซเว่น มีคนมาขอเงินค่ารถกลับบ้าน
รีบควักให้ พร้อมกับมาม่าในมือ
-เคยนั่งกินหมูกะทะ แล้วมีขอทาน เราก็ให้เงินเค้า
เพื่อนเรากลับบอกว่า "ไปให้เค้าทำไม ไม่รู้เออ พวกนี้ หาเงินได้เยอะกว่าเราอีก"
เราก็บอกมันกลับไปว่า "ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากดิ ดูหมูกะทะ ที่กำลังจะ-
ละลองคิดว่าถ้าเค้าไม่มีอะไรจะกิน ลองคิดแค่เนี้ย เรามีเหลือเฟือ จนกินยังไงก็กินไม่หมด แต่เค้าอาจจะไม่มีอะไรกินเลยก็ได้"
เพื่อนมันก็อึ้งละแบบ เออจริงด้วย ละมันก็เดินเอาเงินไปให้เค้าอีก
-ตอนนั้น รู้สึกว่าเราอยากให้จริงๆ เราสงสาร เรารู้สึกว่า เรามีเหลือเฟือกว่าเค้ามาก ให้ๆไปเหอะ อย่าคิดอะไรมาก
นั่นเป็นเรื่องก่อนเราย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพ
ปัจจุบัน เราเป็นนักศึกษา อยู่หอพักในกรุงเทพ หาเงินพิเศษด้วยการสอนพิเศษ
แต่มันก็ไม่ได้มากอะไร เพราะมีค่าใช้จ่ายเข้าทุกวัน
ค่ากิน ค่าเที่ยว ค่ารถ ค่าบายเนียร์ ค่าของขวัญรับปริญญา ค่ารับน้อง ค่านู่นนี่นั่น แต่ก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือย แต่ก็ยอมรับว่างกขึ้น
เพราะ ได้เงินจำกัดต่อเดือน ต้องบริหารให้ดี และต้องทำงานพิเศษอีก จึงรู้ค่าของเงินมากขึ้น
บวกกับ โลกมันกว้างขึ้นหรือโลกมันสวยน้อยลงก็ไม่รู้ เราไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
-เรากำลังจะเดินขึ้นสะพานลอย เจอขอทาน
-เรากำลังเดินอยู่บนสะพานลอย เจอขอทาน
-เรากำลังจะลงสะพานลอย เจอขอทาน
-ระหว่างเดิน เจอขอทาน
แต่เราไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เราไม่ให้เงินขอทานสักบาท ไม่ว่าจะน่าสงสารขนาดไหน
ขาขาด แขนกุด เลือดเยิ้ม ตาบอด เด็กจะร้องก็ร้องไป คนแก่จะเป่าแคนก็เป่าไป
เราแค่รู้สึกตะหงิดๆว่า บางคนนอนได้อย่างเดียว นอนทำท่าเหมือนใกล้ตายแล้ว
แล้วเค้าจะมาตรงนี้ได้ยังไง ถ้าไม่มีคนพามานอนตรงนี้ ทรมาณเค้าป่าวเหอะ
-วันนั้น นั่งรถกลับจากสอนพิเศษ จากสามเสน - เดอะมอลล์ งามวงศ์วาน
บนรถเมล์สาย 524 และ 522 เรานั่งมองข้างทาง เรานับขอทานได้ประมาณ 30 กว่าคน
ไม่รวมพวกเร่ร่อนที่นอนตามใต้สะพานลอย ข้างถนนอีก
ทำไมประเทศไทย เป็นแบบนี้ ไม่มีใครช่วยพวกเค้าได้เลยหรอ
-เราไม่ให้เงินขอทานสักคน ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่เวลาเดินผ่านพวกเค้า
-การศึกษาและความเจริญ...ทำเรารู้สึกเราเห็นแก่ตัวมากขึ้น ใช่มั้ย
-แต่เรารู้สึกว่า ถ้ายิ่งให้ไป ขบวนการขอทานนี้ มันก็จะไม่จบไม่สิ้นสักที
เผลอๆ การค้ามนุษย์อาจจะมีมากขึ้น คนที่ได้เงินจริงๆ อาจจะไม่ใช่คนที่มานั่งขอทานอยู่
-เราควรทำยังไง
ควรให้ต่อ
หรือ ไม่ต้องให้
-เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราไปกินข้าวกับเพื่อน มีขอทานมาขอเงิน เพื่อนก็ให้เงินไป แล้วมันก็เล่าว่า เนี่ยวันนี้ให้เงินขอทานมา 3 คนละ สงสารเค้า
เราก็บอกว่า อย่าให้ เดี๋ยวนี้เค้าไม่ให้ ให้กันแล้วนะ เพราะมันเป็นขบวนการค้ามนุษย์ ขอทานไรเงี้ย ยิ่งให้ มันก็จะยิ่งมีมาก คนที่มานั่งขอทานอยู่ อาจจะโดนทำร้ายแค่ไหนก็ไม่รู้ เพื่อน3คน หันมามองแบบ เมิงไปเอาความคิดนี้มาจากไหนนนนนนน ทำไมไม่ให้อะ ให้ๆเค้าไปเหอะ สงสารเค้า เรามีเยอะกว่าเค้าตั้งเยอะ แค่นี้เอง อย่าคิดมาก ละส่งสายตาแบบ... ไร้น้ำใจ ... ฮ่าา
เหมือนโดนธนูปักที่หัวเข่า เอิ๊กกกก
สรุปต้องทำยังไง ??
https://www.facebook.com/video.php?v=757745087623594&set=vb.136880246376751&type=2&theater
ไปเจอคลิปนี้ มา คนจีนมาขอทานในไทย แล้วตกดึกก็เอาเงินไปกินเลี้ยงกัน
ปล.เขียนไม่เรียงลำดับ ขอใช้ - เพื่อให้อ่านง่ายขึ้นคะ ขอบคุณคะ
ไม่ให้เงินขอทานนี่ผิดมากเลยหรอ
-แล้วเห็นขอทาน นี่ต้องให้เงินทุกครั้ง ครั้งละ 5 บาท 10 บาท
-เคยไปจตุจักร เห็น ตากับยายเป่าแคน สายตัวแทบขาด
เลยซื้อหมูปิ้งให้ คนละ 5 ไม้ ตากะยายดีใจมาก ยิ้มแบบขอบคุณในน้ำใจหลายๆเด้อเอ็ง
-เคยเจอยายกับเด็กเล็ก นั่งขอทาน ที่สะพาน อนุสาวรีย์
เลยไปซื้อข้าวมันไก่ให้คนละกล่อง
-เคยเดินถือมาม่าต้มแล้วออกมาจากเซเว่น มีคนมาขอเงินค่ารถกลับบ้าน
รีบควักให้ พร้อมกับมาม่าในมือ
-เคยนั่งกินหมูกะทะ แล้วมีขอทาน เราก็ให้เงินเค้า
เพื่อนเรากลับบอกว่า "ไปให้เค้าทำไม ไม่รู้เออ พวกนี้ หาเงินได้เยอะกว่าเราอีก"
เราก็บอกมันกลับไปว่า "ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากดิ ดูหมูกะทะ ที่กำลังจะ-
ละลองคิดว่าถ้าเค้าไม่มีอะไรจะกิน ลองคิดแค่เนี้ย เรามีเหลือเฟือ จนกินยังไงก็กินไม่หมด แต่เค้าอาจจะไม่มีอะไรกินเลยก็ได้"
เพื่อนมันก็อึ้งละแบบ เออจริงด้วย ละมันก็เดินเอาเงินไปให้เค้าอีก
-ตอนนั้น รู้สึกว่าเราอยากให้จริงๆ เราสงสาร เรารู้สึกว่า เรามีเหลือเฟือกว่าเค้ามาก ให้ๆไปเหอะ อย่าคิดอะไรมาก
นั่นเป็นเรื่องก่อนเราย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพ
ปัจจุบัน เราเป็นนักศึกษา อยู่หอพักในกรุงเทพ หาเงินพิเศษด้วยการสอนพิเศษ
แต่มันก็ไม่ได้มากอะไร เพราะมีค่าใช้จ่ายเข้าทุกวัน
ค่ากิน ค่าเที่ยว ค่ารถ ค่าบายเนียร์ ค่าของขวัญรับปริญญา ค่ารับน้อง ค่านู่นนี่นั่น แต่ก็ไม่ได้ฟุ่มเฟือย แต่ก็ยอมรับว่างกขึ้น
เพราะ ได้เงินจำกัดต่อเดือน ต้องบริหารให้ดี และต้องทำงานพิเศษอีก จึงรู้ค่าของเงินมากขึ้น
บวกกับ โลกมันกว้างขึ้นหรือโลกมันสวยน้อยลงก็ไม่รู้ เราไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
-เรากำลังจะเดินขึ้นสะพานลอย เจอขอทาน
-เรากำลังเดินอยู่บนสะพานลอย เจอขอทาน
-เรากำลังจะลงสะพานลอย เจอขอทาน
-ระหว่างเดิน เจอขอทาน
แต่เราไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เราไม่ให้เงินขอทานสักบาท ไม่ว่าจะน่าสงสารขนาดไหน
ขาขาด แขนกุด เลือดเยิ้ม ตาบอด เด็กจะร้องก็ร้องไป คนแก่จะเป่าแคนก็เป่าไป
เราแค่รู้สึกตะหงิดๆว่า บางคนนอนได้อย่างเดียว นอนทำท่าเหมือนใกล้ตายแล้ว
แล้วเค้าจะมาตรงนี้ได้ยังไง ถ้าไม่มีคนพามานอนตรงนี้ ทรมาณเค้าป่าวเหอะ
-วันนั้น นั่งรถกลับจากสอนพิเศษ จากสามเสน - เดอะมอลล์ งามวงศ์วาน
บนรถเมล์สาย 524 และ 522 เรานั่งมองข้างทาง เรานับขอทานได้ประมาณ 30 กว่าคน
ไม่รวมพวกเร่ร่อนที่นอนตามใต้สะพานลอย ข้างถนนอีก
ทำไมประเทศไทย เป็นแบบนี้ ไม่มีใครช่วยพวกเค้าได้เลยหรอ
-เราไม่ให้เงินขอทานสักคน ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่เวลาเดินผ่านพวกเค้า
-การศึกษาและความเจริญ...ทำเรารู้สึกเราเห็นแก่ตัวมากขึ้น ใช่มั้ย
-แต่เรารู้สึกว่า ถ้ายิ่งให้ไป ขบวนการขอทานนี้ มันก็จะไม่จบไม่สิ้นสักที
เผลอๆ การค้ามนุษย์อาจจะมีมากขึ้น คนที่ได้เงินจริงๆ อาจจะไม่ใช่คนที่มานั่งขอทานอยู่
-เราควรทำยังไง
ควรให้ต่อ
หรือ ไม่ต้องให้
-เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราไปกินข้าวกับเพื่อน มีขอทานมาขอเงิน เพื่อนก็ให้เงินไป แล้วมันก็เล่าว่า เนี่ยวันนี้ให้เงินขอทานมา 3 คนละ สงสารเค้า
เราก็บอกว่า อย่าให้ เดี๋ยวนี้เค้าไม่ให้ ให้กันแล้วนะ เพราะมันเป็นขบวนการค้ามนุษย์ ขอทานไรเงี้ย ยิ่งให้ มันก็จะยิ่งมีมาก คนที่มานั่งขอทานอยู่ อาจจะโดนทำร้ายแค่ไหนก็ไม่รู้ เพื่อน3คน หันมามองแบบ เมิงไปเอาความคิดนี้มาจากไหนนนนนนน ทำไมไม่ให้อะ ให้ๆเค้าไปเหอะ สงสารเค้า เรามีเยอะกว่าเค้าตั้งเยอะ แค่นี้เอง อย่าคิดมาก ละส่งสายตาแบบ... ไร้น้ำใจ ... ฮ่าา
เหมือนโดนธนูปักที่หัวเข่า เอิ๊กกกก
สรุปต้องทำยังไง ??
https://www.facebook.com/video.php?v=757745087623594&set=vb.136880246376751&type=2&theater
ไปเจอคลิปนี้ มา คนจีนมาขอทานในไทย แล้วตกดึกก็เอาเงินไปกินเลี้ยงกัน
ปล.เขียนไม่เรียงลำดับ ขอใช้ - เพื่อให้อ่านง่ายขึ้นคะ ขอบคุณคะ