[บทกลอน] เด็กกับผ้าขาว


ผ้าบางเบา โบยบิน กลิ่นหอมหวน
ช่างเย้ายวน ชวนชัก เหล่าปักษา
มวลแมลง ย้อนแยง ยั่วแร้งกา
พามลทิน ติดมา เปื้อนผ้าบาง
...
จากขาวใส กลายเป็นขุ่น ให้ครุ่นคิด
จุดดำเปื้อน ทีละนิด จนจิตหมาง
ถูกยุแยง ตะแคงคว่ำ ก่อนนำทาง
จากสว่าง เป็นมืดมน ปะปนไป
...
หากผู้ใหญ่ ป้อนให้ ใช้ใจสอน
สร้างคุณค่า อุทาหรณ์ ก่อนจะสาย
ปลูกจรรยา ค่านิยม จนจมใจ
แยกแยะ ผิดชั่วได้ ดั่งใจปอง
...
ถึงสีแสด จะแปดเปื้อน จนเกลื่อนผ้า
เทาดำหม่น ปนฟ้า ไม่น่าหมอง
หมั่นซักผ้า เป็นครั้งครา ให้น่ามอง
ใช้จิต คิดกลั่นกรอง ครรลองธรรม

ตฤณ
ขอบคุณรูปประกอบจากอาจารย์บอมนะครับ
ขอบคุณรูปน้องริศา ลูกพี่มล ด้วยนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่