หมาดน้ำค้างกลางยอดเจ้าดอกหญ้าหยาดมาจากสวรรค์หรือไรนี่จึงเรียงเกล็ดเม็ดแก้วแตะราตรีทักทายท่าทีช่วงดวงอรุณ กรุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน ณ ที่นั้นยังค้นตั้นหายอดดอกหญ้ากรุ่นแรงแดดแผดเผาเจ้าไม่คุ้นเป็นจุณลับหายสลาย

เช้าวันใหม่ ............................ ยามแสงทองทาบขอบฟ้า เบิกบานใจด้วยความหวัง ละอองน้ำค้างพร่างพราว ดุจพรใสที่โปรยปราย ขอให้เช้าแห่งความหวัง ส่องเข้าถึงจิตวิญญาณ ไล่เงามืดให้กระจาย เกิดแสงสว่างแห