สำหรับผมเกิดมาเคยรู้สึกเสียดายอยู่ 2 เรื่อง
เรื่องแรก คือ เสียดายตอนเรียนจบปริญญาตรีแล้ว มีโอกาสไปต่อปริญญาโทที่เมืองนอก แต่ไม่ยอมไป เพราะมัวแต่ห่วงครอบครัว ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงนั่น ห่วงนี่ ทำให้ไม่ได้ไป....สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการต่อปริญญาโทในเมืองไทย... แม้ทุกวันนี้มีการงานที่มั่นคงแล้ว..พอนึกย้อนกลับไปก็แอบเสียดายที่ตอนนั้นมีโอกาส ทำไมไม่ลองไปพิสูจน์ความสามารถตัวเอง ทั้งๆ ที่ก็ชอบภาษาอังกฤษ อ่านออก เขียนได้ คล่องพอประมาณ... ทำไมต้องมัวแต่กลัวอะไรไปหมด ทำให้เสียโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ ออกไปเผชิญโลกด้วยตนเองและพิสูจน์ตัวเองว่า เราก็ทำได้เหมือนกัน. แล้วยิ่งเห็นน้องชายไป Work and Travel ที่ เมืองนอก เห็นเค้าได้ท้าทายชีวิต ไปลองดูแลช่วยเหลือตัวเอง หาประสบการณ์ใหม่ๆ ให้ชีวิตเค้าเองแล้ว บอกได้เลย เราเสียดายโอกาสที่เราทิ้งไปจริงๆ เราเป็นพี่คนโตแท้ๆ ทำไมไม่กล้าหาญเหมือนน้อง.
เรื่องที่สอง คือ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลภรรยามากกว่านี้.... ด้วยความที่ทำงานกันคนละที่แล้วที่ทำงานเรา 2 คนไกลกันมากๆๆ ทำให้ต่างคน ต้องต่างเดินทางไปทำงานด้วยตัวเอง... รู้สึกผิดที่ไม่มีโอกาสได้ขับรถไปทำงานด้วยกัน... วันไหนรถติดสาหัส หรือ ฝนตกหนักๆ ยิ่งรู้สึกผิด..เค้าทำงานมาเหนื่อยๆ แทนที่จะได้ขับรถให้เค้านั่งสบายๆ เค้าก็ต้องขับรถเผชิญกับสภาวะการจราจร และสายฝน อยู่ตัวคนเดียว...ผมเป็นผู้ชายผมยังเหนื่อย เมื่อยขา ปวดหลัง...บางทีกว่าภรรยาจะถึงบ้าน ขับมาจากในเมืองก็ เกือบ 2 ทุ่ม.... พอกลับบ้านมาเจอกัน เลยต้องบริการเค้าเป็นพิเศษ เพราะ รู้ว่าเค้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว.... เสาร์ อาทิตย์ก็จะอาสาขับรถพาเค้าไปเที่ยว ตามที่ต่างๆ บริการเต็มที่ ชดเชยที่ จันทร์- ศุกร์ ไม่ไมีโอกาสขับรถให้เค้านั่ง
แล้ว เพื่อนๆ ล่ะครับ เคยเสียดายที่ปิดโอกาส หรือไม่ได้ให้โอกาสได้ทำอะไรให้กับตนเอง หรือ ทำอะไรดีๆ ให้กับ ใครบ้างมั้ยครับ? มาแชร์ หรือ ระบาย ความรู้สึกกันะครับ. ขอบคุณมากๆ ครับ
เกิดมาในชีวิตเคยเสียดายที่ไม่ได้มีโอกาส ทำอะไร บ้างมั้ย ครับ?
เรื่องแรก คือ เสียดายตอนเรียนจบปริญญาตรีแล้ว มีโอกาสไปต่อปริญญาโทที่เมืองนอก แต่ไม่ยอมไป เพราะมัวแต่ห่วงครอบครัว ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงนั่น ห่วงนี่ ทำให้ไม่ได้ไป....สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการต่อปริญญาโทในเมืองไทย... แม้ทุกวันนี้มีการงานที่มั่นคงแล้ว..พอนึกย้อนกลับไปก็แอบเสียดายที่ตอนนั้นมีโอกาส ทำไมไม่ลองไปพิสูจน์ความสามารถตัวเอง ทั้งๆ ที่ก็ชอบภาษาอังกฤษ อ่านออก เขียนได้ คล่องพอประมาณ... ทำไมต้องมัวแต่กลัวอะไรไปหมด ทำให้เสียโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศ ออกไปเผชิญโลกด้วยตนเองและพิสูจน์ตัวเองว่า เราก็ทำได้เหมือนกัน. แล้วยิ่งเห็นน้องชายไป Work and Travel ที่ เมืองนอก เห็นเค้าได้ท้าทายชีวิต ไปลองดูแลช่วยเหลือตัวเอง หาประสบการณ์ใหม่ๆ ให้ชีวิตเค้าเองแล้ว บอกได้เลย เราเสียดายโอกาสที่เราทิ้งไปจริงๆ เราเป็นพี่คนโตแท้ๆ ทำไมไม่กล้าหาญเหมือนน้อง.
เรื่องที่สอง คือ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลภรรยามากกว่านี้.... ด้วยความที่ทำงานกันคนละที่แล้วที่ทำงานเรา 2 คนไกลกันมากๆๆ ทำให้ต่างคน ต้องต่างเดินทางไปทำงานด้วยตัวเอง... รู้สึกผิดที่ไม่มีโอกาสได้ขับรถไปทำงานด้วยกัน... วันไหนรถติดสาหัส หรือ ฝนตกหนักๆ ยิ่งรู้สึกผิด..เค้าทำงานมาเหนื่อยๆ แทนที่จะได้ขับรถให้เค้านั่งสบายๆ เค้าก็ต้องขับรถเผชิญกับสภาวะการจราจร และสายฝน อยู่ตัวคนเดียว...ผมเป็นผู้ชายผมยังเหนื่อย เมื่อยขา ปวดหลัง...บางทีกว่าภรรยาจะถึงบ้าน ขับมาจากในเมืองก็ เกือบ 2 ทุ่ม.... พอกลับบ้านมาเจอกัน เลยต้องบริการเค้าเป็นพิเศษ เพราะ รู้ว่าเค้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว.... เสาร์ อาทิตย์ก็จะอาสาขับรถพาเค้าไปเที่ยว ตามที่ต่างๆ บริการเต็มที่ ชดเชยที่ จันทร์- ศุกร์ ไม่ไมีโอกาสขับรถให้เค้านั่ง
แล้ว เพื่อนๆ ล่ะครับ เคยเสียดายที่ปิดโอกาส หรือไม่ได้ให้โอกาสได้ทำอะไรให้กับตนเอง หรือ ทำอะไรดีๆ ให้กับ ใครบ้างมั้ยครับ? มาแชร์ หรือ ระบาย ความรู้สึกกันะครับ. ขอบคุณมากๆ ครับ