ผมคบกับผู้หญิงคนนึง เธอทำงานออฟฟิศ เป็นหัวหน้าเซลล์คับ แต่เธอมีลูกแล้วหนึ่งคน ตัวผมเองโสดคับ  เธอเคยมีแฟนแล้วเธอว่าแฟนเธอ นิสัยแย่เลยเลิกกัน ชอบตบตีเธอ ชอบเที่ยว เห็นว่าขายยาด้วย และก็อีกหลายๆอย่างเธอเลยเลิก  คับ

ผมอายุ25 เธอ29คับ
อ่า ถ้าเลิกแล้ว ผมก็เลยขอโอกาสคบเธอ เพราะอดีตมันเป็นอย่างไรมันไม่สำคัญสำหรับผม ผมขอแค่คนดีๆก็พอ หน้าตาไม่ต้องดีมากเพราะผมก็หน้าตาไม่ดีเธอก็หน้าตาปานกลาง

ผมก็ขอโอกาสเธอ ผมบอกผมหน้าตาไม่ดี ถ้ามองข้ามตรงนี้ได้ ผมสัญญาว่าผมจะจริงใจ ไม่มีวันทำให้เสียใจครับ

ผมเป็นพนักงานขายในห้างนะคับ ต่างจากงานเธอพอสมควรคับ เธองานการดีกว่าผมเยอะ แล้วผมยังหน้าแย่อีก แต่เธอให้ผมสัญญาว่าผมจะมีเธอคนเดียว ใส่ใจ ดูแลเธอ แล้วเธอก็บอกว่าเธอเอาแต่ใจ ชอบงอน ชอบให้ง้อ  
(ผมบอก ทำได้ทุกอย่าง ผมจะมีเธอคนเดียว ผมจริงใจจริงๆ ผมรับเธอทุกอย่าง ขอแค่จริงใจกันก็พอ)

หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อย ผมไปส่งเธอบ้าง บางทีเธอทำงานเหนื่อยๆ ผมก็แวะซื้อน้ำ ซื้ออะไรไปฝากเธอ ซึ่งที่ทำงานอยู่คนละทิศเลย ผมทำงานไกล

ผมพยายามทำตามที่สํญญาทุกอย่าง มีเธอคนเดียว ใส่ใจ ดูแลเธอ

เธอเลิกงานสี่ทุ่ม ผมเลิกงานหนึ่งทุ่ม ผมก็ไปนั่งรอ ไปส่งเธอ

เธอก็ดีนะคับ เป็นห่วงผมทุกวัน จะกลับบ้าน ถึงบ้าน เลิกงานเมื่อไหร่ เธอจะถามตลอด เพราะเธอบอกเธอห่วงผม
(นี่ล่ะ ผมไม่เคยมีใครห่วงผมอย่างนี้นะจิงๆ) ผมก็จินตนาการไปว่า อือ เราก็หน้าตาไม่ดี เธอก็ไม่ได้ดีเกินตัวผม แต่นิสัยรักจริง มันน่าจะพอแล้ว

แต่พักหลังๆก็โทรไปก็ไม่ติด เหมือนเบอร์โดนบล็อก ไลน์ก็ไม่ตอบ บอกว่าทำงานดึก แต่เลิกแล้วน่าจะมีเวลาบ้างสัก5นาที ผมเป็นห่วงอะ

จะให้ไปรับก็ไม่เอา จะให้ไปส่งก็ไม่เอา(คือผมมีแค่มอเตอร์ไซค์นะ การงานอย่างเธอคงอาจชอบรถยนต์)

เธอบอกว่า โทรศัพตกน้ำนะ โทรหาไม่ติด ทนรอหน่อยนะ เดี๋ยวซื้อโทรศัพใหม่แล้ว ก็เริ่มติดต่อกันไม่ได้ ผมก็รอ แต่ผมสังสัย เบอร์ผมโทรไปไม่ติด แต่ผมลองใช้เบอร์อื่นโทรติดนะ ผมว่าผมโดนบล็อกเบอร์  แต่ผมก็ถามเธอแบบว่า มีอะไร เธอก็บอกโทรศัพตกน้ำ งานเยอะ ไม่มีเวลา ไม่มีโทรศัพใช้  อย่าคิดมากนะ  ทนรอหน่อยนะ อีกไม่กี่วัน ประมานนี้คับ  (แต่ผมสงสัยนะ)


จนในที่สุดผมถามเธอตรงๆ ในไลน์นะ ว่าเป็นอะไร มีไรพูดกันตรงๆผมจะโกรธเธอ เธอเป็นคนดีของผมเสมอนะ
" เธอส่งรูปเธอกับแฟนเก่ามาให้ดูคับ  (เธอบอกอยู่กับแฟน)ผมตกใจ แต่ผมเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองตั้งแต่แรกที่เริ่มติดต่อกันไม่ได้และคับ  การตีตัวออกห่างของเธอ หลายๆอย่างที่เธอทำกับผม แต่ผมก็ทำใจยากนะบอกตรงๆ

(ผมไม่รู้ว่าเขาคิดไงนะ แต่สำหรับผมเขาใจดำ โหดร้ายมาก ต้องการจะเลิกก็ไม่ยอมบอก ทำเป็นบอกให้ทนรอ แต่ตัวเองไปมีคนอื่น ไม่ต้องการกัน น่าจะบอกกันตรงๆ ผมไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่)

ในหัวผมก็นึกถึงแต่เวลาเก่าๆ ที่เราเคยดีกัน นึกถึงหลายๆอย่างที่เราสันยากัน  นึกถึงอนาคตที่จะรักกัน   มันมืดทันทีคับ ผมทำไรไม่ถูก

แล้วเธอก็บล็อกไลน์ผม บล็อกเบอร์ผม ไปเลย โดยที่ผมไม่มีโอกาสร่ำลา แต่ผมคงไม่อยากเจอหน้าเธออีกแล้วคับ เพราะผมเกลียดตัวเองมาก
แต่ผมก็รู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดผมเอง ที่ไปรักเธอ ชีวิตนี้ผมคงเข็ดกับความรักแล้วครับ

ไม่รู้สิ ใครบางคนว่าไม่หนัก แต่สำหรับผมมันหนักอะ ร้องก็ร้องไม่ออก ทำไรไม่ถูก หมดกำลังใจ คิดถึงช่วงเวลาดีๆอะคับ

ดีใจก็ดีใจนะ ที่เขามีความสุข แต่ความเสียใจที่เราโดนทิ้งมันมีมากกว่า แบบผมหน้าตาไม่ดี ฐานะไม่ดี ไม่มีสิทธิ์ จะมีใครสักคนไว้รัก รักกันหรือไงคับ

ขอบคุนทุกความเห็นนะครับ