ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นคนใจร้อน ถึงหันหน้าเข้าธรรมะแล้ว ลึกๆก็ทราบดีตลอดว่าใจร้อน ใจเร็ว
ทุกวันนี้พยายามจะนั่งสมาธิให้ได้นานๆ ยิ่งพอเจ็บช้ำน้ำใจแรงๆ เราก็รู้สึกว่าตัวเองผูกใจเจ็บเอามากๆ
คือถึงนั่งสวดมนต์แผ่เมตตา แล้วถึงตอนที่ต้องอโหสิ มันรู้สึกได้เลยว่าใจเราไม่ยอม ไม่ได้ ไม่วาง
ทำยังไงให้คลายความรู้สึกจากตรงนี้ลงได้บ้างคะ ไม่ต้องการผูกเวรจองกรรมกับใครอีกแล้วค่ะ
ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย มันไม่มีความสุข
พอจะมีวิธีไหนแนะนำบ้างคะ ?