ตอนเด็กๆจะได้ยินเสียงของแม่สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน
บทสวดมนต์ของแม่จะดังเข้าหูทุกวันจนจำได้แบบอัตโนมัติ
และสวดมนต์มาตลอดจนทุกวันนี้

เมื่ออายุมากขึ้นได้หัดทำสมาธิ โดยการอ่านจากหนังสือต่างๆ
ต่อมา ได้ไปอบรมเกี่ยวกับการทำสมาธิมาสัก3-4ครั้ง
หลังจากนั้นก็ทำสมาธิมาตลอด ด้วยตัวเองไม่ได้ไปตามวัดต่างๆ

จนกระทั่งเพียงตั่งสติและสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพียงครั้งเดียว
ก็นิ่งและเข้าสมาธิได้ แต่การทำสมาธิได้เร็วก็เป็นผลร้ายกับตัวเอง
คือจะมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น ในขณะที่ตื่นๆ
ทั้งกลางวันและกลางคืน ทั้งที่บ้านตัวเองและที่อื่นๆ
เป็นภาพรูปร่างคนดูดีเหมือนคนปกติทั่วๆไป ไม่น่ากลัว
และทุกครั้งที่เห็นได้แผ่เมตตาให้เขา เขาก็จะหายไป
ทำให้ไม่ค่อยกล้าไปเที่ยวที่อื่นเพราะกลัวจะไปเห็นอะไรเข้า

อยู่มาวันหนึ่งได้พูดคุยกลับคนคนหนึ่ง และคนนี้เขาทักขึ้นมาว่า
ควรหยุดทำสมาธิเพราะมิฉะนั้นจะกลายเป็นคนทรงเจ้า
ทำให้กลัวเลยงดทำสมาธิมาประมาณ2ป๊แล้ว แต่ยังสวดมนต์อยู่
ก็ดีเพราะตอนหลังไม่เห็นอะไรอีกแล้ว

แต่อยากถามว่าทำไม?คนทำสมาธิได้เร็วถึงจะกลายเป็นคนทรงเจ้า