พักนี้เห็นเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาเถียงกัน   จะเรื่องอะไรเสียอีก  ก็เรื่องศีลเรื่องวินัยนั้นแหล่ะ
เถียงกันจนแบ่งฟักแบ่งฝ่าย   
ถ้าเป็นคนอื่นที่เข้ามาอ่านกระทู้  รายไหนก็รายนั้นจะต้องลงเข้าไปร่วม  ไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่ง

ผมเป็นคนแปลกผิดชาวบ้าน   แทนที่จะเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง  
ผมกลับดูการถกเถียงกันของทั้งสองฝ่าย  แล้วจินตนาการไปว่า.....
กำลังนั่งดูจำอวดสลับฉาก   มันช่างตลกเหลือประมาณครับ  นี่เสียดายถ้าสามารถเอาถาดมาฟาดหัวกันได้
ผมว่ายิ่งตลกมากกว่านี้   อาจทำให้คนที่ธาตุเบาอุจจาระแตกได้

พวกท่านเห็นความแปลกของผม  แล้วอย่าเหมาว่าผมเป็นคนบ้าน่ะครับ
การตลกขบขันของคน  ถ้ามีที่มาที่ไปเขาไม่นับเป็นคนบ้าหรอกครับ
แล้วอะไรเป็นที่มาของความตลกขบขัน   นั้นก็คือสาระที่พวกท่านกำลังเถียงกันไงครับ
ผมดูแล้วแล้ว....มันเหมือนกับว่า.......มีคนสองฝ่ายกำลังเถียงกันว่า   หมูต้องกกไข่กี่วันจึงจะเป็นตัว
บ้างก็ว่า๑๕๐วัน  บ้างก็ว่า๒๒๗วัน
แบบนี้ไม่ตลก  ผมว่าคนๆนั้นก็เส้นลึกหรือไม่ก็พึ่งถูกแฟนทิ้งแน่ๆ

ถ้าให้อุปมา"หมูกกไข่กี่วัน"   มันก็เหมือนกับที่พวกท่านเถียงกันเรื่องศีล๑๕๐กับศีล๒๒๗
ประเด็นก็คือ   ต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิดในธรรม     เถียงกันในสิ่งที่ไม่ใช่สาระแห่งพระสัทธรรม
เหมือนไม่รู้ว่าหมูไม่ได้ออกลูกเป็นไข่    ดันเถียงกันว่า.....หมูต้องกกไข่กี่วันจึงจะเป็นตัว