จขกท.ขอระบายความรู้สึกหน่อยนะคะ เหงามากเลยค่ะ คิดถึงลุกที่อยู่ที่บ้านจริงๆ
จขกท.มีลูก 2 คนค่ะ คนโต เดือนพฤศจิกายนนี้ก็เต็ม 6 ขวบ คนเล็กเพิ่งคลอดเมื่อเดือนพฤษภาคม ตอนนี้ก็ 3เดือนกว่าแล้วละค่ะ
จขกท.คลอดลูกที่กรุงเทพ คลอดเสร็จก็เอาลุกไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัด เพื่ิอที่จะได้ให้ยายเลี้ยงต่อหลังจากที่ครบกำหนดลาคลอด 90 วัน
จขกท.กลับมาทำงานได้ไม่กี่วันก็อยากกลับไปอยู่บ้านเสียแล้ว คิดถึงลูกมาก แต่แปลกตรงที่ว่าคิดถึงลูกคนโตมากกว่าลูกคนเล็ก
ไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงคนเล็กนะคะ เพียงแต่ว่าคนโต เป็นห่วงและคิดถึงเขาในหลายๆเรื่องมากกว่า จริงๆแล้วลูกคนเล็กน่าจะเป็นห่วงมากกว่า
เพราะเขาเป็นเด็กโคลิค เขาร้องจนจขกท.คิดว่าถ้าไม่หยุดร้อง 3เดือน จขกท.ต้องได้ลาออกมาเลี้ยงลูกแน่ๆ แต่พอใกล้ 3 เดือนเขาก็ดีขึ้น
จนทุกวันนี้แทบไม่น่าห่วงอะไรแล้วสำหรับคนเล็ก ห่วงก็แต่คนโต เขามักจะพูดกับยายเสมอว่า ยายดูแต่น้องไม่ดูเขาบ้างเลย
ต้องบอกก่อนว่าลูกคนโต จขกท.เลี้ยงเขาแค่ 5 เดือน หลังจากนั้นยายก็เลี้ยงมาตลอด แต่จขกท.ก็กลับไปบ้านทุกเดือน จนกระทั่งมีลูกคนเล็ก
ตลอดเวลาเกือบ 3 เดือนที่อยู่ที่บ้าน ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวลุก มองๆดูลูกเราก็โตขึ้นมากแล้ว คุยกันรู้เรื่องมากกว่าเมื่อก่อน
ดุเหมือนเขามีความสุขที่ได้อยู่กับแม่ ได้มีน้องซึ่งเป็นผู้ชายเหมือนกับเขา แต่พอเขารู้ว่าแม่จะมาทำงานเท่านั้นแหละ เขาบอกว่า
ไม่อยากให้แม่มาทำงาน ถามตลอดว่าแม่จะมาวันไหน เหลือเวลาอีกกี่วันที่จะได้อยู่กับแม่ แต่สุดท้ายแม่ก็ต้องมาทำงาน
วันที่มาจริงๆ มันอาจจะยากหน่อยทั้งแม่และลูกที่ต้องจากกัน แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ ความรู้สึกคิดถึงลูกมันช่างทรมานจริงๆ
จขกท.เป็นห่วงลุกคนโตค่ะ ตั้งแต่มาทำงานดูลุกเปลี่ยนไป ไม่เหมือนกับตอนที่แม่อยู่ที่บ้านด้วย เวลาโทรไปหาก็ไม่ค่อยคุยด้วย
เอาแต่ใจไม่มีเหตุผลโมโหง่าย เวลาโมโหจะกระทืบบ้าน ( บ้านเป็นบ้านไม้ค่ะ ) และชอบทำเสียงดัง
เวลาโทรไปมักได้ยินเสียงพฤติกรรมแบบนี้อยู่บ่อยๆ ไม่สบายใจค่ะกลัวลูกเป็นเด็กก้าวร้าว ยายเองก็ไม่มีเวลาให้สักเท่าไหร่เพราะต้องดูคนเล็ก
จขกท.มีความรู้สึกว่าเหมือนเขาคิดว่าน้องมาแย่งความรักไปจากเขา เพราะช่วงเวลาที่แม่อยู่ที่บ้านด้วย เขามักจะวาดรูป พ่อ แม่ น้อง และตัวเขา
แต่หลังจากที่แม่มาทำงานนี้ เขาส่งข้อความมาหาแม่ พิมพ์ว่า พ่อแม่และเขา ซึ่งไม่มีชื่อน้องอยู่ในนั้น ไม่รู้ว่าจขกท.คิดมากไปหรือเปล่า
จขกท.อยากกลับไปอยู่บ้านแล้วค่ะ อยากไปอยู่กับลูกอยากเลี้ยงลูกเหมือนที่แม่ๆ ทั้งหลายเขาเลี้ยงลูกกัน อาจจะไม่ได้อยู่พร้อมหน้า
พ่อแม่ลูก แต่คิดว่าก็ยังดีกว่าที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยเลย ไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าขาดความรัก
เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังกลับไปอยู่บ้านไม่ได้ ขอเวลาสักพักก่อน ภาระหน้าที่สิ่งที่รับผิดชอบมันมากเหลือเกิน ทุกอย่างมันมีเหตุผลในตัวค่ะ
เรื่องราวที่จขกท.นำมาเล่านี้ จะมีแม่ๆท่านไหนเป็นเหมือนกันบ้างค่ะ ต้องทำมาหากินไม่ได้อยู่กับลูก มาแชร์กันนะค่ะ
อย่างน้อยจะได้รับรู้ว่าไม่ได้มีแต่เราที่เป็นแบบนี้
แม่ๆท่านไหนไม่ได้อยู่กับลูกเข้ามาคุยกันนะคะ...คิดถึงลูกค่ะ
จขกท.มีลูก 2 คนค่ะ คนโต เดือนพฤศจิกายนนี้ก็เต็ม 6 ขวบ คนเล็กเพิ่งคลอดเมื่อเดือนพฤษภาคม ตอนนี้ก็ 3เดือนกว่าแล้วละค่ะ
จขกท.คลอดลูกที่กรุงเทพ คลอดเสร็จก็เอาลุกไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัด เพื่ิอที่จะได้ให้ยายเลี้ยงต่อหลังจากที่ครบกำหนดลาคลอด 90 วัน
จขกท.กลับมาทำงานได้ไม่กี่วันก็อยากกลับไปอยู่บ้านเสียแล้ว คิดถึงลูกมาก แต่แปลกตรงที่ว่าคิดถึงลูกคนโตมากกว่าลูกคนเล็ก
ไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงคนเล็กนะคะ เพียงแต่ว่าคนโต เป็นห่วงและคิดถึงเขาในหลายๆเรื่องมากกว่า จริงๆแล้วลูกคนเล็กน่าจะเป็นห่วงมากกว่า
เพราะเขาเป็นเด็กโคลิค เขาร้องจนจขกท.คิดว่าถ้าไม่หยุดร้อง 3เดือน จขกท.ต้องได้ลาออกมาเลี้ยงลูกแน่ๆ แต่พอใกล้ 3 เดือนเขาก็ดีขึ้น
จนทุกวันนี้แทบไม่น่าห่วงอะไรแล้วสำหรับคนเล็ก ห่วงก็แต่คนโต เขามักจะพูดกับยายเสมอว่า ยายดูแต่น้องไม่ดูเขาบ้างเลย
ต้องบอกก่อนว่าลูกคนโต จขกท.เลี้ยงเขาแค่ 5 เดือน หลังจากนั้นยายก็เลี้ยงมาตลอด แต่จขกท.ก็กลับไปบ้านทุกเดือน จนกระทั่งมีลูกคนเล็ก
ตลอดเวลาเกือบ 3 เดือนที่อยู่ที่บ้าน ได้เห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวลุก มองๆดูลูกเราก็โตขึ้นมากแล้ว คุยกันรู้เรื่องมากกว่าเมื่อก่อน
ดุเหมือนเขามีความสุขที่ได้อยู่กับแม่ ได้มีน้องซึ่งเป็นผู้ชายเหมือนกับเขา แต่พอเขารู้ว่าแม่จะมาทำงานเท่านั้นแหละ เขาบอกว่า
ไม่อยากให้แม่มาทำงาน ถามตลอดว่าแม่จะมาวันไหน เหลือเวลาอีกกี่วันที่จะได้อยู่กับแม่ แต่สุดท้ายแม่ก็ต้องมาทำงาน
วันที่มาจริงๆ มันอาจจะยากหน่อยทั้งแม่และลูกที่ต้องจากกัน แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ ความรู้สึกคิดถึงลูกมันช่างทรมานจริงๆ
จขกท.เป็นห่วงลุกคนโตค่ะ ตั้งแต่มาทำงานดูลุกเปลี่ยนไป ไม่เหมือนกับตอนที่แม่อยู่ที่บ้านด้วย เวลาโทรไปหาก็ไม่ค่อยคุยด้วย
เอาแต่ใจไม่มีเหตุผลโมโหง่าย เวลาโมโหจะกระทืบบ้าน ( บ้านเป็นบ้านไม้ค่ะ ) และชอบทำเสียงดัง
เวลาโทรไปมักได้ยินเสียงพฤติกรรมแบบนี้อยู่บ่อยๆ ไม่สบายใจค่ะกลัวลูกเป็นเด็กก้าวร้าว ยายเองก็ไม่มีเวลาให้สักเท่าไหร่เพราะต้องดูคนเล็ก
จขกท.มีความรู้สึกว่าเหมือนเขาคิดว่าน้องมาแย่งความรักไปจากเขา เพราะช่วงเวลาที่แม่อยู่ที่บ้านด้วย เขามักจะวาดรูป พ่อ แม่ น้อง และตัวเขา
แต่หลังจากที่แม่มาทำงานนี้ เขาส่งข้อความมาหาแม่ พิมพ์ว่า พ่อแม่และเขา ซึ่งไม่มีชื่อน้องอยู่ในนั้น ไม่รู้ว่าจขกท.คิดมากไปหรือเปล่า
จขกท.อยากกลับไปอยู่บ้านแล้วค่ะ อยากไปอยู่กับลูกอยากเลี้ยงลูกเหมือนที่แม่ๆ ทั้งหลายเขาเลี้ยงลูกกัน อาจจะไม่ได้อยู่พร้อมหน้า
พ่อแม่ลูก แต่คิดว่าก็ยังดีกว่าที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยเลย ไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าขาดความรัก
เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังกลับไปอยู่บ้านไม่ได้ ขอเวลาสักพักก่อน ภาระหน้าที่สิ่งที่รับผิดชอบมันมากเหลือเกิน ทุกอย่างมันมีเหตุผลในตัวค่ะ
เรื่องราวที่จขกท.นำมาเล่านี้ จะมีแม่ๆท่านไหนเป็นเหมือนกันบ้างค่ะ ต้องทำมาหากินไม่ได้อยู่กับลูก มาแชร์กันนะค่ะ
อย่างน้อยจะได้รับรู้ว่าไม่ได้มีแต่เราที่เป็นแบบนี้