เราทำงานที่เมกามากว่า 7ปีแล้วค่ะ ซึ่งคิดว่าการติดต่อสื่อสารเราควรทำได้ดีกว่านี้
บริษัทเราขายซอฟแวร์ให้กับลูกค้า เราเป็นคนไปติดตั้ง ดูแลระบบ สอน แก้ปัญหาให้กับลูกค้าทั่วประเทศ ซึ่งงานส่วนใหญ่ต้องติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์
เรื่องที่ยากมากสำหรับเรา คือการอธิบายอะไรที่ยากๆ ยาวๆ ขั้นตอนซับซ้อน เป็นภาษาอังกฤษและทางโทรศัพท์กับเจ้าของภาษา
หลายครั้งที่อธิบายสับสน วนไปวนมา ผิดสารพัดทั้งแกรมม่า ออกเสียงและลงท้าย การผูกประโยค การนำบทความ สรุปจุดสำคัญของเนื้อหา คือมันคิดไม่ทัน คิดแล้วต้องแปลเป็นอังกฤษแล้วยังต้องพูดทางโทรศัพท์ให้ชัดเจนอีก
เรื่องการสอนทางโทรศัพท์ ลืมไปได้เลย เพราะทำไม่ได้ ซับซ้อนมากยากมาก ฟังคำถามทางโทรศัพท์ไม่ออก บางทีต้องขอให้ ถามหลายๆรอบเพราะฟังครั้งเดียวแล้วไม่เข้าใจ
เราพยายามเตรียมคำพูดไว้ทุกครั้ง แต่บางทีมันอ่านไม่ทัน โดนถามสดๆ ต้องเรียบเรียงความคิดใหม่
ตอนอยู่เมืองไทย ทำงานกับต่างชาติหลายปี พูดเร็วมาก
พอมาเมกาไม่มีใครเข้าใจเลย ต้องปรับใหม่ พูดช้าลง พยายามพูดให้ชัดเจน แยกประโยคแยกคำให้ชัดเจน แต่กลายเป็นพูดแบบเทปยาน คือมันช้ามาก พูดเหมือนสะกดทีละคำ ตะกุกตะกะ พอรู้สึกว่าออกเสียงผิด หรือผิดแกรมม่า กับไปซ้ำกับคำเดิม กลายเป็นพูดวนไปวนมา แล้วก็ลืมว่าจะพูดอะไรต่อ
เพื่อนที่ทำงาน หัวหน้าเราก็ให้กำลังใจเราตลอดนะ แต่บางทีรู้สึกแย่สุดๆจริงๆ รู้สึกหน้าแตก อับอาย พูดไม่รู้เรื่อง สำเนียงแย่ๆ
เวลาใครถามว่า มาจากไหน ไม่อยากบอกเลยว่าเป็นคนไทย เพราะเดี๋ยวเค้าจะคิดว่า คนไทยคนอื่นๆ พูดภาษาอังกฤษได้แย่ๆแบบเรา
บางทีก็รอนะ รอเค้าเชิญออก ไปทำร้านอาหารไทยดีกว่ามั้ง ถอยหลังไปเลย
เบื่อตัวเองค่ะ
ท้อแท้กับภาษาอังกฤษ รู้สึกว่างานเกินความสามารถ
บริษัทเราขายซอฟแวร์ให้กับลูกค้า เราเป็นคนไปติดตั้ง ดูแลระบบ สอน แก้ปัญหาให้กับลูกค้าทั่วประเทศ ซึ่งงานส่วนใหญ่ต้องติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์
เรื่องที่ยากมากสำหรับเรา คือการอธิบายอะไรที่ยากๆ ยาวๆ ขั้นตอนซับซ้อน เป็นภาษาอังกฤษและทางโทรศัพท์กับเจ้าของภาษา
หลายครั้งที่อธิบายสับสน วนไปวนมา ผิดสารพัดทั้งแกรมม่า ออกเสียงและลงท้าย การผูกประโยค การนำบทความ สรุปจุดสำคัญของเนื้อหา คือมันคิดไม่ทัน คิดแล้วต้องแปลเป็นอังกฤษแล้วยังต้องพูดทางโทรศัพท์ให้ชัดเจนอีก
เรื่องการสอนทางโทรศัพท์ ลืมไปได้เลย เพราะทำไม่ได้ ซับซ้อนมากยากมาก ฟังคำถามทางโทรศัพท์ไม่ออก บางทีต้องขอให้ ถามหลายๆรอบเพราะฟังครั้งเดียวแล้วไม่เข้าใจ
เราพยายามเตรียมคำพูดไว้ทุกครั้ง แต่บางทีมันอ่านไม่ทัน โดนถามสดๆ ต้องเรียบเรียงความคิดใหม่
ตอนอยู่เมืองไทย ทำงานกับต่างชาติหลายปี พูดเร็วมาก
พอมาเมกาไม่มีใครเข้าใจเลย ต้องปรับใหม่ พูดช้าลง พยายามพูดให้ชัดเจน แยกประโยคแยกคำให้ชัดเจน แต่กลายเป็นพูดแบบเทปยาน คือมันช้ามาก พูดเหมือนสะกดทีละคำ ตะกุกตะกะ พอรู้สึกว่าออกเสียงผิด หรือผิดแกรมม่า กับไปซ้ำกับคำเดิม กลายเป็นพูดวนไปวนมา แล้วก็ลืมว่าจะพูดอะไรต่อ
เพื่อนที่ทำงาน หัวหน้าเราก็ให้กำลังใจเราตลอดนะ แต่บางทีรู้สึกแย่สุดๆจริงๆ รู้สึกหน้าแตก อับอาย พูดไม่รู้เรื่อง สำเนียงแย่ๆ
เวลาใครถามว่า มาจากไหน ไม่อยากบอกเลยว่าเป็นคนไทย เพราะเดี๋ยวเค้าจะคิดว่า คนไทยคนอื่นๆ พูดภาษาอังกฤษได้แย่ๆแบบเรา
บางทีก็รอนะ รอเค้าเชิญออก ไปทำร้านอาหารไทยดีกว่ามั้ง ถอยหลังไปเลย
เบื่อตัวเองค่ะ