มีเรื่องเล่า มียายคนหนึ่งแกไปวัดรับศีลฟังเทศน์ทุกวัน

วันหนึ่งขากลับจากวัดมาเจอคนหาปลาแกก็ถามว่า มาจากไหน

คนหาปลาก็ตอบว่า  มาจากหาปลา

แล้วเป็นไงวันนี้หาปลาได้ไหม

ก็พอได้ต้มได้แกง

แล้วยายวันนี้มาจากไหนละ

ไปวัดฟังเทศน์รับศีลมา

คนหาปลาก็ถามยายว่า ไหนละศีลของยาย

ยายก็นึกขึ้นได้ว่า เอหลวงพ่อบอกว่าให้ศีล ๆ แต่ไม่เคยได้สักที สงสัยหลวงพ่อโกหกละมั่ง เอาละวันนี้ยังไงถ้าไม่ได้ศีลจากหลวงพ่อเป็นไม่ยอมละ

ว่าแล้วยายก็หันหลังกลับไปวัด พอดีไปเจอหลวงพ่อนั่งอยู่บนศาลา หลวงพ่อก็ถามขึ้นว่า อ้าวโยมลืมอะไรหรือจึงกลับมาอีก

ไม่ได้ลืมอะไรหลอก แต่ว่าจะมาทวงเอาศีลจากหลวงพ่อ

อ้าวก็ให้ไปเมื่อเช้าแล้วไงโยม

ยังยังไม่ได้ให้สักที

หลวงพ่อจะอธิบายอย่างไรโยมก็ไม่เข้าใจ จะเอาศีลให้ได้ วันนี้ถ้าไม่ได้ศีลเป็นไม่ยอมละหลวงพ่อ หลวงพ่อก็จนใจ เดินลงศาลาไปทางสระน้ำ พอดีไปเจอปูตัวหนึ่งก็จับกำมาไว้อย่างดี ขึ้นศาลาก็ถามหา  ไหนละเชี้ยนหมากของโยมเอามานี่จะใส่ศีลให้ โยมก็เอาเชี้ยนหมากให้หลวงพ่อ หลวงพ่อก็เอาปูแอบใส่ลงไปในเชี้ยนหมาก แล้วปิดฝาอย่างดี อ้าวโยม หลวงพ่อให้ศีลแล้ว แต่ห้ามเปิดนะเดี๋ยวศีลมันจะออก ยายได้ศีลแล้วก็ดีใจรีบกราบลาหลวงพ่อกลับบ้าน เดินยิ้มไปตลอดทาง วันนี้ฉันโชคดีได้ศีลจากหลวงพ่อแล้ว แม้อุตส่าห์โง่มานาน ว่าแล้วยายก็เอาเชี้ยนหมาก มาแนบหู เสียงปูเดินดังแคว็ก ๆ ๆ อยู่ข้างใน ยายคิดว่า เออศีลนี่มันก็เดินเป็นนะ

พอมาถึงบ้านหลานวิ่งมารับ ยายก็ตวาดทันที อย่าเปิดเชี้ยนหมากกูนะเดี๋ยวศีลกูจะออก ยายวางเชี้ยนหมากแล้วเดินไปล้างเท้า ฝ่ายหลานก็สงสัยทุกวันยายไม่เคยห้าม ก็เลยหยิบเชี้ยนหมายขึ้นมาดู เอศีลอะไรของยายนะมันเดินดังแคว๊ก ๆ ๆ อยู่ข้างใน ด้วยความสงสัยก็เลยเปิดเชี้ยนหมากเอามือแหย่เข้าไปดู ปูมันก็หนีบมือเอา หลานก็ร้อนลั่น ยายตกใจก็วิ่งมาดู ถามว่า เป็นอะไรวะ ยายศีลยายหนีบมือ ยายก็รีบแกะปูออก ทีแรกคิดว่าจะทุบให้ตาย แต่ก็เสียดายกว่าจะได้มาไม่ใช่ง่าย แกนั่งพิจารณาไปพิจารณามา เอศีลมันก็ตัวเหมือนปูนี่เอง ถ้าอย่างนี้ฉันก็เคยกินแกงกินยำผัดเผ็ดศีลมาแล้วนี่ ทีนี้วันหลังอยากได้ศีลไม่ต้องไปวัดแล้ว ไปหาตามชายหาดเลยศีลแบบนี้มีเยอะแยะสบายมาก

นี่แหละคนไม่รู้จักศีลก็เป็นอย่างนี้ ศีลนี่ที่แท้จริงมันไม่มีตัวไม่มีตน แต่มันเป็นข้อปฏิบัติทางกายวาจา ใครทำกายวาจาให้เรียบร้อยเป็นปกติคนนั้นก็มีศีล และจะทำให้จิตใจสงบเย็น