เพิ่งมานึกได้ว่า หลายปีที่รู้จักสแมปมา ไม่เคยเขียนถึง “นากาอิ มาซาฮิโระ” เต็ม ๆ ซักทีสินะ กับเมมเบอร์คนอื่น ๆ รีวิวละครกินรวบไปทุกคนแล้ว แต่ไม่เคยเขียนถึงนากาอิซักทีนึง เอาล่ะ ยอมรับ(ไม่ยอมก็ไม่ได้)ว่าเมนเราก็คือคิมุระ(ฮ่า ๆ) แต่วันนี้ตัดสินใจเขียนถึงนากาอิ ฉลองวันเกิดล่วงหน้า 18/08/14 (คาดว่าพรุ่งนี้จะไม่ว่างเขียนน่ะนะ) ที่อยากเขียนเพราะหลัง ๆ นี่รัศมีเธอแผ่พุ่งเข้าตามาก มีโมเมนต์ประทับใจหลายครั้ง

ตั้งแต่ดูรายการ Nakai no kakezan แล้ว เทปรวมลีดเดอร์รุ่นใหญ่อย่าง ซากาโมโต้ โจจิม่า และ นาคาอิน่ะ  ตอนนั้นแหละที่รู้สึกเต็มที่เลยว่า “นาคาอิ” คือ “ลีดเดอร์” ถึงแม้เจ้าตัวจะบอกในรายการว่าไม่มีใครเรียกว่า “ลีดเดอร์”ก็เหอะนะ SMAP ไม่เหมือนวงอื่นในเรื่องโครงสร้างที่มี 2Tops นี่ล่ะนะ ที่ศักดิ์และสิทธิเท่า ๆ กันในหลาย ๆ เรื่อง แต่นาคาอิเป็นคนที่รับเอาภาระอะไรทั้งหลายทั้งปวงของ SMAP ไว้บนบ่าอย่างเต็มความสามารถ มากจนกระทั่งบางทีนึกกลัวใจพี่แกเหมือนกัน

หลาย ๆ ครั้งที่เราเห็นนาคาอิเป็นตาลุงตลกโปกฮา แต่เอาเข้าจริงพอหลังฉากแกไม่ฮาเหมือนหน้าฉากนะ ตั้งแต่ดู 5 nin tabi ก็เหมือนบรรลุสัจธรรม SMAP ขึ้นมาอีกขั้น ว่าวงนี้อยู่ได้แน่ละเพราะทั้ง 5 คนที่ดูเหมือนอิสระแต่ที่จริงเหนียวแน่นกันดี แต่อีกประการที่สำคัญก็คือ นาคาอิ มาซาฮิโระ นี่แหละ ขนาดเมา ๆ พี่ท่านยังว่า “ชั้นมั่นใจว่าจะปกป้อง SMAP ได้” นี่คือเมานะ คือเมาแล้วส่วนใหญ่มักจะหลุดอะไรในใจออกมาใช่ไหมล่ะ คิดถึงแต่ SMAP รึเปล่านะคน ๆ นี้

บางทีก็คิดว่า .... เอ๊ะ อะไรทำให้คน ๆ นี้รัก SMAP ได้ขนาดนี้ มันระดับเข้าเส้นแล้วนะ ถ้าวันไหน SMAP ล่มไปจริง ๆ จะเป็นไรไหมนะ เริ่มเป็นห่วง ขนาดร้องคาราโอเกะ ที่นั่งจิ้ม ๆ กันอยู่ยังเป็น SMAP Medley เลย ทั้ง ๆ ที่จิ้มเพลงอื่นบ้างก็คงไม่ผิดกติกาอะไร ก็นั่งเลือกเพลง SMAP ตั้งแต่เดบิวต์ยันปัจจุบันร้องกันตั้งแต่ไม่กี่ทุ่มยันตีหนึ่ง ไป ๆ มา ๆ เจอเพลง Best Friend ก็ร้องไห้ซะอีก เหมือนกับว่า ยังไงล่ะ ในความคิดส่วนใหญ่ก็มีแต่ SMAP ในฐานะที่เป็นหัวหน้ายังไงก็ต้องดูแลเมมเบอร์ให้ดีที่สุด จากวันนั้นอายุ 18 ปี จนวันนี้อายุ 42 ปี ก็เหมือนเดิมไม่มีผิด

และ ใน 5 nin tabi นี่เหมือนกัน ที่เห็นความเป็นลีดเดอร์ และ ความเป็น 2TOPs ที่ชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก ตามใจกันโคตร ๆ ตามใจกันสุด ๆ กับเมมเมอร์เบอร์ 3 4 5 ที่อ่อนอาวุโสกว่าน่ะ  มันก็น่ารักไปอีกแบบทั้ง ๆ ที่ทั้งหมดกลุ่มนั่นเรียกได้ว่าเป็นชายวัยกลางคนมะรอมมะร่อ อิเมมเบอร์อ่อนอาวุโสนี่ทำตัวเป็นเด็กกันเชียว เอาแต่ใจกันมากแต่ละคน จะกินนู่น จะนอนนั่น จะไปนี่ จะเล่นโน่น เคลียร์ให้หน่อย อ่ะ อ่ะ 2 TOPs ก็จัดการให้ ไม่เอา ๆ ไม่ขับรถ เออ ๆ ขับให้ก็ได้ นาคาอิถือกุญแจขึ้นรถไปโน่น

และในความเป็นลีดเดอร์ยิ่งปรากฏเพิ่มขึ้นเป็นระดับแมกซ์ในงาน 27 Jikan ของ Fuji ฝืนสุดพลังให้งานออกมาดี จัดการรายละเอียดทุกอย่าง เป็น MC จะมีมุกกี่มุก แขกกี่คน ควรให้พูดคนละกี่ครั้ง จะสัมฯเรื่องอะไร จะนอกเรื่องบ้างไหม นั่งจดนั่งท่อง Medley มีกี่เพลง เพลงละกี่นาที จะเข้าเพลงควรทิ้งกี่จังหวะถึงจะโอเค เจ้าตัวบอกว่าถ้าทิ้งรายละเอียดซะ ฐานงานก็ไม่แน่น แล้วพอฐานไม่แน่นมันก็พังครืนนะสิ

คิดแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ในงานนั้นน่ะตัวเองจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่อยู่แล้ว จะนอนแผ่หรือแม้กระทั่งหาหมอคงไม่มีใครว่า แต่ก็นะจะเอาอะไรกับผู้ชายที่แอบดึงสายน้ำเกลือมาออกรายการเพราะกลัว SMAP ไม่ครบคนล่ะ ถึงจะตายดับยังไงก็ต้องอยู่ให้มันจบครบคนให้ได้ละมั้ง ความคิดนากาอิซังคงเป็นแบบนี้ ให้สัมภาษณ์ออกรายการแต่ละครั้งก็มีแต่ถล่มตัวเอง

ใช้ไม่ได้บ้างล่ะ ย่ำแย่บ้างล่ะ อัปยศบ้างล่ะ ทั้ง ๆ ที่โคตรเต็มที่จนคนเค้าชมกันยกใหญ่แท้ ๆ เจ้าตัวยังไม่กล้าอ่านเน็ตเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร ว่าเข้าไปนั่น ล่าสุดนี่ก็ชมเค้าไปทั่วตั้งแต่รุ่นน้องจนกระทั่งเมมเบอร์ แต่ดันโทษตัวเองเสียสาหัส คิมุระเต้นแรงหน้ายิ้ม fresh ตลอดเวลา โกโร่ที่ไม่เคยทำพิธีกรก็ทำได้ดี ชินโงก็พึ่งพาได้ สึโยชิตีลังกากลับหลังสามรอบอย่างเท่ ซึ่งเมื่อไปถามสึโยชิ เจ้าตัวก็บอกว่า ก็เห็นนากาอิไม่ไหวแบบนั้นเลยรู้สึกว่าตัวเองต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว

กลายเป็นประเด็นถล่มตัวเข้าไปอีกว่า .... แล้วสรุปนากาอิทำอะไรได้มั่งฮึ ไอ้งาน 27hrs. เนี่ย แต่ถึงแม้นอกงานจะถล่มตัวเองจมธรณีไปแบบนั้น ภาพที่เห็น ๆ กัน นาคาอิคือลีดเดอร์ที่มีภาวะผู้นำสูงมากที่สุดคนนึงในบรรดาวงไอดอลที่มีอยู่ในญี่ปุ่น และ SMAP ก็เป็นวงไอดอลที่มีลำดับอาวุโสเหนียวแน่นที่สุดวงหนึ่งในญี่ปุ่นเหมือนกัน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับวง นาคาอิจะอยู่แนวหน้าเสมอ พร้อมก้มหัวขอโทษ แก้ต่าง ปกป้อง ให้วงตลอด แถมยังมีฝีมือในการควบคุมแฟนคลับซะด้วย ว่ากันว่าแฟน SMAP โดยทั่วๆไปแล้ว เรียกว่าเป็น FC มารยาทงามกลุ่มหนึ่งเลยทีเดียว

นาคาอิยังเคยชมว่า "พวกผมต่างหากที่ต้องภูมิใจ ที่มีแฟนคลับที่ดีอย่างพวกคุณ" แต่ถ้าใครทำผิดมารยาทหรือข้อห้ามล่ะก็นะ แฟนเซอร์วิสงดทันทีทันควันเหมือนกัน เพราะฉะนั้นในวงแฟนด้วยกันก็ดูจะมี self-regulation กันดี ที่เขียนมายาวพอควรนี่ไม่ใช่อะไร หลัง ๆ (จริง ๆ ควรรู้สึกมานานแล้ว) ว่านากาอิ มาซาฮิโระ นี่น่าทึ่งจริง ๆ ทำได้ยังไงนะ อะไรตั้งมากตั้งมายขนาดนี้ งานส่วนตัวเอย วงเอย คอนเสิร์ตเอย ลงรายละเอียดเป๊ะ ๆ ไม่ขาดตกบกพร่องซักอย่าง เก่งจริง ๆ

ถึงสัมภาษณ์หลัง ๆ จะขมขื่นกับสภาพร่างกายตัวเอง แต่จริง ๆ เจ้าตัวก็วางใจในเมมเบอร์แต่ละคนล่ะนะว่าต้องรันงานได้ตลอดรอดฝั่งแน่ ๆ เพียงแต่อย่างที่บอก SMAP มี 5 คน ยังไงก็ต้อง 5 คนสินะ  ถ้าไม่ถึงกับสลบไปซะก่อนก็ต้องฝืนต่อไปให้ได้ เข้มงวดกับตัวเองจริง ๆ แต่เพราะเป็นอย่างนี้ไง SMAP ถึงมีวันนี้ได้ ชีวิตไอดอลไม่ได้สวยหรูแล้วก็ไม่ใช่ว่าได้อะไรมาง่าย ๆ การแข่งขันสูง ที่ประสบความสำเร็จอย่างวันนี้ไม่รู้ว่าเบื้องหลังพยายามมากกว่าคนอื่นเป็นกี่เท่า

กว่าจะเป็น MC ที่สถานีต่าง ๆ ต้องการตัว กว่าจะคุมตลกบนเวทีเกือบร้อยชีวิตให้อยู่ในร่องในรอย กว่าจะโฮสต์รายการโดยไม่ต้องหันหาคัมเปะบ่อย ๆ และ ปิดรายการสดได้เป๊ะระดับวินาที บวกกับการที่จะต้องดูแล "สัตว์ประหลาดอีก 4 ตัว" (รวมเจ้าตัวด้วยก็เป็น 5) ไม่ใช่เรื่องง่าย ความรู้สึกแรกของเราที่เกิดขึ้น ไม่ได้รู้สึกเหมือนที่รู้สึกกับคิมุระแฮะ คือ รายนั้นรู้สึกว่าเค้า born to be on stage จริง ๆ แต่สำหรับนากาอิ เรารู้สึกได้ว่าจะ born to be หรือ ไม่ born to be ไม่สำคัญเลย ถ้าเราพยายามมากพอ ขยันมากพอ ท้องฟ้าก็ไร้ขอบเขต เราจะเป็นอะไรก็ได้อย่างที่ต้องการ ถ้ามันไม่สำเร็จทำยังไง ? ก็พยายามต่อไป อย่าหยุด