จขกท.มีเรื่องเล่าที่อยากระบาย ถ้าอ่านแล้วหลายคนอาจจะด่าว่าจขกท.เลว แต่เอาจริงๆจขกท.ก็ยอมรับนะคะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า จขกท.กับแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลายค่ะ เราเป็นเพื่อนกันก่อน แล้วก็เปลี่ยนสถานะมาเป็นแฟนกันตอนใกล้จะจบม.ปลาย เค้าเป็นแฟนคนแรกค่ะ
เค้าเป็นคนดีมากค่ะ เป็นผู้ชายที่ดี เด็กดี เรียนเก่งมาก ครอบครัวดี ฐานะดี ไม่ได้รวยนะคะ ก็ทั่วไปอ่ะค่ะไม่ได้มีรถขับ ไม่ได้ใช้แบรนเนมแต่อย่างใด เราคบกันในสายตาผู้ใหญ่ค่ะ
ทางบ้านทั้งสองฝ่ายรับรู้ ทุกอย่างดูลงตัว เพื่อนม.ปลายเค้าก็คือเพื่อนเรา เพื่อนมหาลัยเค้าก็คือเพื่อนเรา เพราะเข้ามหาลัยที่เดียวกันค่ะ คนะเดียวกันด้วย
เราคบกันมา2ปีกว่าค่ะ เคยทะเลาะ เคยเลิกกันอยู่ครั้งสองครั้ง แต่เราก็คบกันต่อมาค่ะ แต่ละครั้งที่กลับมาดีกัน มันก็ไม่ได้ดีเหมือนเดิมซะทีเดียวอ่ะ แต่ก็ปล่อยมันผ่านๆไป ไม่ได้เคลียร์อะไรจริงจัง

จนมาถึงวันนึงเราได้เจอกับผู้ชายคนนึงค่ะ เป็นรุ่นพี่ จบแล้ว ทำงานแล้ว อายุห่างกับเราประมาณ3-4ปี อาจจะด้วยอารมณ์เบื่อหรืออะไรก็แล้วแต่ที่มันสะสมมามันทนไม่ไหวมั้งคะ เราก็เริ่มคุยกับรุ่นพี่คนนั้น ตอนแรกที่เราเริ่มคุยกับพี่คนนี้เรายอมรับว่าเราไม่คิดอะไรจริงจัง เพราะเราเองก็มีแฟนที่ดีและเหมาะสมมากอยู่แล้ว แต่พอเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เราชอบอะไรหลายๆอย่างที่เป็นเค้าค่ะ เค้าเป็นในแบบที่เราอยากให้แฟนเราเป็น เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่ เค้ามีเหตุผล ไม่เด็กแบบที่แฟนเราเป็น

แล้ววันที่เราตัดสินใจบอกเลิกกับแฟนก็มาถึงค่ะ เราไม่ได้บอกแฟนเรื่องพี่เค้า เพราะใจเราส่วนหนึ่งมันเปลี่ยนไปนานแล้ว ตั้งแต่ที่เลิกกันครั้งก่อนๆแล้ว
เรากับแฟนเลิกกันด้วยดีค่ะ เค้ารักเรามากอันนี้เรารู้ แต่ตอนนั้นเราคิดแค่ เราไม่อยากฝืนแล้วอ่ะ

หลังจากเลิกกับแฟนเราก็คุยกับพี่เค้ามากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น จนผ่านไปประมาณเดือนนึง เราตัดสินใจคบกับเค้าค่ะ เราคบกับเค้าอาทิตนึงก่อนไปต่างประเทศ อาทิตนั้นเราได้เจอกับพี่เค้าแค่2-3ครั้ง เพราะพี่เค้าต้องทำงานค่ะ ช่วงเวลา2-3วันที่เที่ยวด้วยกัน ถึงจะแค่ทานไอศกรีม เค้กหรือแค่ทานข้าวด้วยกัน
ตลอดเวลาเรามีความสุขมากนะคะ เค้าบอกว่า เราเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตเค้า เค้าเป็นผู้ชายในแบบที่เราฝัน 5555 ดูเกินจริงเนอะ ทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัว เลิกกับแฟนเก่ามีแฟนใหม่ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆก็ทำ

แต่กับเรา มันไม่ง่ายแบบนั้นค่ะ คบกันได้ประมาณ1-2อาทิตย์ อันนี้เราผิดเองค่ะ เราโลเลไม่แน่ใจในสิ่งที่เราเลือก เราขอเลิกกับพี่เค้าค่ะ หมายถึง ก็ยังคุยกันต่อเหมือนเดิม แต่ตอนนั้นเราสับสนว่าสถานะที่ใช้มันเร็วเกินไปรึปล่าว พี่เค้าก็เข้าใจค่ะ ก็ยอมเปลี่ยนสถานะกลับมาเหมือนเดิม คือดูๆกันไปก่อน ตอนนั้นเราอยู่ต่างประเทศค่ะ เวลาต่างกัน11ชั่วโมง พี่เค้าก็หาเวลาคุยกับเราให้มากที่สุด บางทีเราก็ทำให้เค้าน้อยใจไปบ้าง คือมันเป็นนิสัยเราอ่าค่ะ เราขี้เกียจบอกเวลาจาไปไหน ทำอะไร แล้วพี่เค้ารอคุย ก็น้อยใจกันไป พอคุยกันมาเรื่อยๆจนวันนึงเราตัดสินใจคบกับเค้าอีกครั้งค่ะ พี่เค้าบอกว่า 'ถ้าเราขอเลิกอีก พี่เค้าจะไม่รอแล้วนะ' เราเข้าใจเค้านะคะ คนอะไรจะยอมเจ็บ จะยอมเสียใจบ่อยๆ

ครั้งนี้พอเพื่อนๆเริ่มรู้ ทั้งเพื่อนม.ปลาย เพื่อนมหาลัย ก่เริ่มคิดกันไปต่างๆนานาว่าเลิกกันทำไม ก็ดูโอเคกันอยู่แล้ว คือเพื่อนที่สนิทเราก็เล่าก็บอกได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่กับคนที่ไม่สนิทนี่สิคะ เอาไปพูดกันอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าเรามีคนอื่นบ้างแหละ ว่าเรานอกใจบ้างแหละ ตอนนั้นเรารุ้สึกแย่มากนะ ใช่เราคุยกับพี่เค้า แต่เราก็ไม่เคยคบซ้อนนะ แล้วเราก็ใช้เวลาระดับนึงก่อนคบแฟนใหม่แล้วนะ  เรื่องของเรื่องคือ เราทะเลาะกับเพื่อนสนิทเราเรื่องพี่เค้า จนเพื่อนไม่ยอมคุยด้วย เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยทีนี้ ก็เวลามันต่าง ถึงกับโทรบอกแม่ให้แม่คุยกับเพื่อนให้เลยนะ คือเราเล่าให้แม่เราฟังทุกเรื่องไง แม่ก็ถามเรานะว่า แน่ใจหรอเรื่องพี่เค้า แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สรุปค่ะ เราได้คุยกับเพื่อนตรงๆ เหตุผลที่เค้าโกรธคือ เราตัดสินใจคบโดยไม่บอกเค้า เพื่อนเราไม่ค่อยชอบตรงที่พี่เค้าเป็นผู้ใหญ่ เพื่อนเราเค้ากลัวเราโดนหลอก กลัวเราไม่ทันพี่เค้า คือจะว่างี่เง่าก็ได้นะ แต่พอเราโดนกดดันทั้งจากเพื่อนม.ปลาย เพื่อนมหาลัย เราตัดสินใจเลิกกับพี่เค้าอีกรอบ เหตุผลครั้งนี้เพราะคนรอบข้างจริงๆ พี่เค้าก็รู้ว่าเราเจออะไรมาบ้าง เค้าก็บอกนะว่า หยุดตอนนี้ก็ดีกว่ารักกันมากกว่านี้แล้วหยุด

หลังจากนั้นพอแฟนเก่าเรารู้เรื่องทั้งหมด เค้าก็กลับมาค่ะ เค้าขอโอกาสอีกครั้ง จริงๆตลอดเวลาเค้าก็รั้งเราไว้ตลอดนะ ทั้งๆที่รู้ว่าเรามีแฟนใหม่

แล้วเราก็ตัดสินใจกลับมาคบกับแฟนเก่าอีกครั้งค่ะ ซึ่งก็คบกันมาจนกลับไทย และทุกอย่างก็ลงตัวมาก ทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัว แต่ความรู้สึกบางอย่างที่มันเสียไป มันก็กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้หรอก แต่ก็พยายามกันไป เพื่อให้คบกันไปรอดน่ะค่ะ

แต่.. มีบางครั้ง ที่เราทักพี่คนนั้นไปเพราะเราคิดถึงเค้า เค้าก็คุยกับเรานะ ก็ถามเราบ้างว่าเป็นไงมั่ง กลับมาไทยทำไมไม่บอกกันบ้าง บลาๆๆๆ
แต่ก็แค่3-4ครั้ง ในเวลาเกือบ2เดือน แต่พี่เค้าไม่เคยทักมาก่อนเลยค่ะ จนถึงทุกวันนี้ เวลาเราฟังเพลงเราก็ยังคิดถึงพี่เค้าอยู่ตลอดนะคะ บางทีเพลงเศร้าๆนี่ทำเราน้ำตาคลอได้เลย หลังๆมานี้ อยากทักไปแทบตายก็ไม่กล้า เพราะเราทำเค้าเจ็บไว้เยอะ แล้วก็ไม่อยากทำผิดกับแฟน  
สิ่งที่อยากถามตอนนี้คือ ตอนนี้เค้ารู้สึกยังไงกับเรา เค้าเลิกรักเรารึยัง อยากเจอกันบ้างมั้ย แต่เราก็รู้ค่ะว่าถามไปก็ไม่ได้อะไร เราไม่มีสิทธิ์ถามแบบนั้นอยู่แล้ว ถึงได้คำตอบ เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว แต่มันลืมไม่ได้จริงๆนะคะ...

ขอโทษนะคะที่เขียนยาวขนาดนี้ แต่มันอึดอัดค่ะ มีเพื่อนๆคนไหนเคยอยู่ในอารมณ์แบบนี้บ้างมั้ยคะ
หรือใครอยากแชร์เรื่องของตัวเองก็แชร์ได้เลยนะ จขกท.จะเป็นเพื่อนรับฟังให้ อิอิ